Κείμενα για ουκ ολίγες βαθιά υποτιμημένες ταινίες, κυρίως από τη δεκαετία του ’70, που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό (γυναικείο και αντρικό), την ερωτική περίπτυξη ή και την ερωτική πράξη καθαυτή, τοποθετώντας τα όλα τούτα εντός του ελληνικού τοπίου (φυσικού ή αστικού). Σε μια εποχή συντηρητική, όπως και να το κάνουμε, είναι η λογοκρισία εκείνη που χαλαρώνει –και επί δικτατορίας και επί μεταπολίτευσης–, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι άνθρωποι που στήριζαν σε αυτόν την επιβίωσή τους (τεχνικοί, αιθουσάρχες κ.λπ.) μετά το βαρύ χτύπημα που του επέφερε η τηλεόραση, δείχνοντας εν ολίγοις όσα δεν μπορούσε να δείξει η TV. Αναδείχθηκαν έτσι νέες ερωτικές περσόνες, σαν εκείνες που υποδύθηκαν η Άννα Φόνσου, η Γκιζέλα Ντάλι, η Δώρα Σιτζάνη, η Ρίτα Μπενσουσάν, η Τίνα Σπάθη, η Ajita Wilson κ.ά., μαζί βεβαίως με τους παρτενέρ τους, τον Θεόδωρο Ρουμπάνη, τον Λευτέρη Γυφτόπουλο, τον Udo Kier, τον Γιώργο Στρατηγάκη, τον Χρήστο Νομικό κ.ά.
Από το βιβλίο δεν απουσιάζουν τα κείμενα και οι πληροφορίες ακόμα και για τον underground ή πειραματικό κινηματογράφο μας, δεν απουσιάζουν οι πρωτοποριακές μουσικές ταινίες, δεν απουσιάζουν και άλλα πολλά, που θα τα ανακαλύψετε σιγά-σιγά.
Από τον πρόλογο του βιβλίου
Ο Φρανκ είχε επιτέλους λύσει τον γρίφο του κουτιού του Λεμαρσάν. Τώρα στεκόταν στο κατώφλι ενός καινούργιου κόσμου με πολύ πιο έντονες αισθήσεις.
Από στιγμή σε στιγμή οι Κενοβίτες, που είχαν αφιερώσει ολόκληρη την αιωνιότητα στο κυνήγι του αισθησιασμού, θα έρχονταν να του αποκαλύψουν σκοτεινά μυστικά που θα τον άλλαζαν για πάντα.
Όμως αυτή η τρομερή ηδονή έφερνε μαζί της και πόνο πέρα από κάθε φαντασία. Για να γλιτώσει από τους βασανιστές του, ο Φρανκ θα χρειαστεί απεγνωσμένα τη βοήθεια της γυναίκας του αδερφού του, της Τζούλια, μιας γυναίκας που κάποτε τον αγάπησε. Αλλά αυτό που θα χρειαστεί κυρίως είναι αίμα…
Η κλασική ιστορία υπερφυσικού τρόμου και πάθους που έγινε η απαρχή για όλη τη σειρά ταινιών και βιβλίων HELLRAISER.
Ο Clive Barker γεννήθηκε στο Λίβερπουλ το 1952. Συγγραφέας σημαντικών έργων, ενδεικτικά αναφέρονται Ο κλέφτης του πάντοτε, Τα βιβλία του αίματος, Καταραμένο παιχνίδι, θεωρείται από τους κορυφαίους μυθιστοριογράφους τρόμου και φαντασίας. Το 1985 του απονεμήθηκε το World Fantasy Award. Πέρα από τη συγγραφική του δουλειά, που, εκτός από μυθιστορήματα, περιλαμβάνει διηγήματα και σενάρια, είναι επίσης εικονογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Μήνες έψαχνα τίτλο γι’ αυτά τα διηγήματα. Είχα βρει καμιά δεκαριά, όμως κανένας δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Μια μέρα πήγα να βάψω το αυτοκίνητο – ο βαφέας ήταν ένας Ρωσοπόντιος που μιλούσε σπαστά ελληνικά. Μου είπε πως θα χρειαστεί μια βδομάδα να κρατήσει το όχημα για να κάνει τη βαφή. Και συμπλήρωσε γενναιόδωρα: «Θα σου δώσω αυτό το “Seicento” [ένα «FIAT» παλιατζούρα τριακονταετίας] να κυκλοφορείς, να κάνεις τη δουλειά σου μέχρι να τελειώσω».
«Και πόσο το πήρες αυτό το “Seicento”;» τον ρωτώ. «Πεντακόσια ευρώ μεταχειρισμένο», μου απαντάει, «αλλά έριξα άλλο ένα χιλιάρικο και του άλλαξα μπουζί, σασμάν, τα πάντα, μέχρι και φάλτσα κεφαλής». Μόλις άκουσα τι είπε, σκέφτομαι: «Αμάν, βρήκα τίτλο». Ο άνθρωπος ήθελε να πει «φλάντζα κεφαλής», όμως λόγω του ότι δεν ήξερε καλά ελληνικά, έκανε το λάθος (που είναι και το σωστό) λέγοντας: «Φάλτσα κεφαλής».
Ελσίνκι 
