Ανδρέας Ζαχαράτος

From Improvising at Barakos’s to Piano Voices and Ping-Pong, and from Heraclitus to Satie and Steve Lacy, Sakis Papademetriou is the enduring excellence of Greek improvised jazz, a restless musician who went against the mainstream, infiltrating the music establishment, thanks to the freedom of the joy of the unpredictable. You can see this just in Andreas Zacharatos’s photographs: Sakis, smiling broadly, not to the audience but to his music. His bliss is in the music he composes at the piano, striking the piano keys, using the piano shell, the piano strings to play, and even by drumming the floor on which the piano rests and with every object around him that can produce sound, each time in a unique, mystagogic way.
Since his first concert at the Anatolia in 1963, he can take pride in transforming art and his life into one thing: happiness. (Giannis N. Baskozos, from the publisher)

Από το Αυτοσχεδιάζοντας στου Μπαράκου μέχρι το Piano Voices και το Ping Pong και από τον Ηράκλειτο στον Σατί και τον Steve Lacy, ο Σάκης Παπαδημητρίου είναι η σταθερά της ελληνικής αυτοσχεδιαζόμενης τζαζ. Ο ανήσυχος μουσικός που πήγε κόντρα στο ρεύμα διεμβολίζοντας την επικρατούσα μουσική με την ελευθερία που χαρίζει η χαρά του απρόβλεπτου.
Αρκεί κανείς να δει τον Σάκη στις φωτογραφίες του Ανδρέα Ζαχαράτου, χαμογελάει πλατιά, όχι στο κοινό, αλλά στη μουσική του. Η χαρά του υπάρχει στη μουσική που σχεδιάζει παίζοντας με το πιάνο, με τα πλήκτρα, με το κέλυφος, τις χορδές, ακόμα και με το πάτωμα στο οποίο στηρίζεται το πιάνο, και με κάθε πράγμα που βρίσκεται δίπλα του και μπορεί να παράγει ήχο. Κάθε φορά με έναν μοναδικό, ανεπανάληπτο, μυσταγωγικό τρόπο.
Από το 1963, την πρώτη του συναυλία στο Ανατόλια, μέχρι σήμερα μπορεί να υπερηφανευτεί πως κατάφερε η τέχνη και η ζωή του να γίνουν ένα. Ευτυχία. (Γιάννης Ν. Μπασκόζος, από την έκδοση)