Βλέπετε 76–90 από 149 αποτελέσματα

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Γιώργος Κόκκινος

Με θέμα τον Στρατηγό Μακρυγιάννη περισσότεροι από είκοσι πνευματικοί δημιουργοί, όπως ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Κ.Χ. Μύρης κ.ά., γράφουν στίχους που μελοποιούνται από ισάριθμους συνθέτες, όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Ηλίας Ανδριόπουλος, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κ.ά. Στην ελληνική κοινωνία της Μεταπολίτευσης τα εμβληματικά αυτά τραγούδια ακούγονται και τραγουδιούνται με ενθουσιασμό και συμβάλλουν στην ευρεία διάδοση και στη διεύρυνση του ιδεολογικού ρεύματος του “Μακρυγιαννισμού”, μιας μορφής εθνικολαϊκισμού. Ο Μακρυγιάννης συμβολοποιείται ως ο κύριος εκφραστής των ιδανικών της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας. Από αυτή την άποψη ο Μακρυγιάννης αποτελεί ένα μύθο, που έχει εδραιωθεί από τη Γενιά του ’30, καθώς ενσαρκώνει την ελληνική λαϊκή ταυτότητα, την ελληνικότητα, την αγωνιστικότητα και το αντιστασιακό φρόνημα του ελληνικού έθνους. Παρ’ όλα αυτά ο Νίκος Γκάτσος, στον οποίο δίνεται βαρύνουσα σημασία στο βιβλίο αυτό, κρατάει αποστάσεις από τον λαϊκισμό της Μεταπολίτευσης και γίνεται σε πολλά τραγούδια αμείλικτος κριτής του.

Στο παράρτημα του βιβλίου καταγράφονται τα τραγούδια για τον Μακρυγιάννη, τα οποία αποδεικνύουν ότι το ρεύμα του Μακρυγιαννισμού εξακολουθεί να επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί παράδειγμα της νέας διανοητικής και πολιτισμικής ιστορίας στην ελληνική ιστοριογραφία

18.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

γύρω γύρω θάλασσα / the sea all around

Γιάννης Κωσταρής / Giannis Kostaris

«κάθε μέρα είμαστε ανοικτά, αλλά δεν έχει κόσμο· ένας μόνο έρχεται το πρωί για καφέ και τέσσερις-πέντε το απόγευμα. στο βίκι μένουμε εβδομήντα εννιά άνθρωποι, τους ξέρω όλους, τους μετρώ κάθε βράδυ που πέφτω να κοιμηθώ· πιο μεγάλος είναι ο παναγιώτης, ενενήντα τεσσάρων. στα καμπιά μένουν πενήντα τέσσερις, και αυτούς τους μετρώ κάθε βράδυ. το καφενείο το ανοίξαμε με τον άντρα μου το εξήντα επτά που παντρευτήκαμε· σπίτι ήταν πριν, το πήρα προί-κα. πόσο χρονών με κάμνετε; δεν με πειράζει όσο και να πείτε. είμαι εβδομήντα δύο και η μάνα μου ογδόντα εφτά, παντρεύτηκε δεκατεσσάρων και μ’ έκαμε στα δεκαπέντε. η νύφη μου έχει το καφενείο, αλλά κάμνει ό,τι της λέω».

«we’ re open everyday, but there’s hardly any customers; just one person comes in every morning for coffee, and four-five in the evening. there are seventy-nine people living in Viki, I know them all, I keep count fo them every night before I fall asleep; Panagiotis is the oldest, he’s ninety-four. there’s fifty-four people living in Kambia, I keep count of them every night too. we opened this kafenio in 1967 when my husband and I got married; it used to be a house, it was my dowry. how old do you reckom I am? I won’t mind you guessing, no matter what you say. I’m seventy-two and my mother eighty-seven, she got married at fourteen, gave birth to me at fifteen, my daughter-in-law now keeps the kafenio but she does what I tell her».

 

το βιβλίο αυτό είναι ένας διαφορετικός άτλαντας της χίου· μια προσωπική τοπογραφία από φωτογραφίες, αποσπάσματα ημερολογίου, αφηγήσεις και μικρές ιστορίες που αναζητώντας το παρόν σκοντάφτουν συνεχώς στο παρελθόν.

στο νησί το αστικό παρελθόν και παρόν δεν επιτρέπουν μεγάλες παρεκτροπές, ο καθωσπρεπισμός είναι η κανονικότητα. από τη μια σε διευκολύνει να πορευθείς στα σίγουρα ―πατάς εκεί που πατούν κι οι άλλοι― από την άλλη σε εμποδίζει να δημιουργήσεις το δικό σου βλέμμα και να φτιάξεις το δικό σου νέο κόσμο.

οι επιθυμίες και η μνήμη διαμορφώνουν το βλέμμα μας. οι φωτογραφίες και τα κείμενα του βιβλίου χαμηλόφωνα και αποσπασματικά προσπαθούν να υπερβούν την ακέραιη αλλά σαθρή εικόνα της κανονικότητας και πότε ίσια, πότε λοξά χαιρετίζουν την ατακτοποίητη ομορφιά και ελευθερία που κρύβει ο τόπος.

 

ο Γιάννης Κωσταρής γεννήθηκε το 1970 στη χίο. με φωτογραφίες και κείμενα καταγράφει ιστορίες τόπων και των ανθρώπων που τους κατοικούν. το «γύρω γύρω θάλασσα» είναι το τρίτο βιβλίο του.

«γύρω γύρω θάλασσα» / φωτογραφίες και σημειώσεις ημερολογίου από τη νήσο χίο / 2010-2020 / του Γιάννη Κωσταρή.

Giannis Kostaris was born in ninetten seventy in Kalamoti of Chios

« the sea all around » / photographs and journal entries from the island of Chios / 2010-2020 / by Giannis Kostaris / Translated from greek by Nick Koutras

 

Το βιβλίο διατίθεται και στα αγγλικά. Επιλέξτε κατά την παραγγελία σας, την έκδοση που σας ενδιαφέρει. 

The book is also available in English. Choose the version you are interested in when placing your order.

18.00

Συλλογικό

Η έκδοση συγκεντρώνει δεκαέξι μελέτες που καλύπτουν το σύνολο του έργου του Θάνου Μικρούτσικου. Τα κεφάλαια κινούνται πάνω σε τρεις κύριους άξονες: κοινωνία – ποίηση – μουσική, και εστιάζουν αντίστοιχα στις κοινωνικο-πολιτικές και ιστορικές αλληλεπιδράσεις του δημιουργού, τη σχέση του με τον ποιητικό λόγο, και τα ποικίλα μουσικά είδη στα οποία αυτός δραστηριοποιήθηκε με πυξίδα την ανανέωση της μουσικής φόρμας.

Έμπειροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και διακεκριμένοι μελετητές της ελληνικής μουσικής υπογράφουν κείμενα που διαπνέονται από αγάπη, για το έργο του Θάνου Μικρούτσικου, χωρίς όμως να χάνουν την επιστημονική και κριτική οπτική τους. Κοινό εύρημα όλων των κεφαλαίων, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του βιβλίου, είναι η αέναη προσπάθεια του συνθέτη να υπερβεί τις καθιερωμένες μορφές και τους παγιωμένους τρόπους, κυνηγώντας την αισθητική και πολιτική ουτοπία.

12.72

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Με τον Νίκο Καρούζο

Εύα Μπέη

«…Μια μέρα που με παρακολουθούσε σιωπηλός να δουλεύω, μου πέταξε: ‘‘Εσένα η μελαγχολία σου δεν είναι συναισθηματικής τάξεως. Εσύ έχεις εννοιολογική μελαγχολία, γι’ αυτό ταιριάζουμε’’. Και εγώ κάπως μισοκατάλαβα πως οι έννοιες των πραγμάτων μπορεί να είναι πιο τρομακτικές από τα πράγματα τα ίδια».

Εύα Μπέη, Με τον Νίκο Καρούζο – Ημερολόγιο

Η ζωγράφος Εύα Μπέη έζησε πλάι στον ποιητή Νίκο Καρούζο τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του. Στο διάστημα αυτό συνήθιζε να κρατά σκόρπιες ημερολογιακές σημειώσεις, η πλειοψηφία των οποίων αφορούσε την κοινή τους ζωή. Για χρόνια ολόκληρα αυτό το υλικό έμενε αδρανές, κλεισμένο στο συρτάρι. Χάρη στην απόφασή της να το εκδώσει σε βιβλίο, φτάνει στα χέρια μας μια σημαντική μαρτυρία για τον ποιητή από μια συνοδοιπόρο, μια γυναίκα που τον έζησε μέσα στην τριβή της καθημερινότητας και αργότερα βίωσε όλη την περιπέτεια της υγείας του, από το Royal Marsden του Λονδίνου μέχρι το τέλος, στο νοσοκομείο Υγεία.
Η Μπέη χειρίζεται το υλικό της σαν ψηφιδωτό που σκοπεύει στη μεγάλη εικόνα. Ανάμεσα σε παρατηρήσεις για την εποχή και τους ανθρώπους της, αλλά και την τέχνη, μας χαρίζει ένα διεισδυτικό, ίσως μοναδικό, πορτρέτο για την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του Νίκου Καρούζου.

14.31

Κωστής Δεμερτζής

«Ξέρεις πολύ καλά […] πως η ψυχή μου βρίσκεται σταματημένη στο μοιραίο αυτό σταυροδρόμι, αναποφάσιστη ν’ ακολουθήση το δρόμο που θα με φέρει στη δόξα ή στον Όλεθρο. Σου ’γραψα, μέχρι ανιαρότητας, τόσες φορές την απελπιστική κατάσταση της οικογένειάς μου. Να κατεβώ από τώρα στην Ελλάδα και να εξασκήσω στο νεκροταφείο αυτό επάγγελμα μουσικού, βέβαιη η επιτυχία μου. Μα χάνω την σειρά της μελέτης μου και μου ’ναι τόσο ενοχλητικό, τόσο ανυπόφορο, γελοίο σε διαβεβαιώ, να υπογράψω έτσι από τώρα με τα 21 μου χρόνια την σε θάνατο πνευματική και μουσική μου καταδίκη. Aν εξακολουθήσω τις σπουδές μου πρέπει να βγάλω μια για πάντα την ιδέα του γυρισμού μου στην Αθήνα […]. Και οι δικοί μου; Θα χάνουνται με τον καιρό σέρνοντας στο χαμό τους την ηρεμία της συνείδησής μου […]. Και βέβαια θ’ ακολουθήσω τον δεύτερο δρόμο κι ας μην έχω τίποτα εξασφαλισμένο. Είναι άλλωστε τόσο όμορφο και ιδανικό να πεθαίνει κανένας υπερασπίζοντας τον “Ισπανικό πύργο” των παιδικών του ονείρων».

Επιστολή στη Νέλλη Ασκητοπούλου, 06/07/1925

21.15

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Κορίτσια στο περιθώριο

Μαρία Φαφαλιού

Ένα μωσαϊκό της κοινωνικής ιστορίας του τόπου μας στα τελευταία εκατό και πλέον χρόνια, μέσα από μαρτυρίες, φωτογραφίες, σκίτσα, ημερολόγια, αποκόμματα από εφημερίδες, επιστημονικά άρθρα, λογοτεχνικά κείμενα.

Κορίτσια στις παρυφές της κοινωνίας. Στο περιθώριο. Συχνά «εν κινδύνω». Κάποιες φορές σε αναμορφωτήρια, σε κρατητήρια, ή ακόμα και στην φυλακή. Σχεδόν πάντοτε όμως – όπου κι αν βρίσκονται – «έγκλειστα» στο αδιέξοδο του να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.

Στοχασμοί για τις συνθήκες που ωθούν σε παραβατικές ή μη συμπεριφορές. Αλλά στοχασμοί και για τις κινητήριες δυνάμεις που συντείνουν ώστε να ξεφύγουν κάποια κορίτσια από τον ασφυκτικό κλοιό και να διαμορφώσουν τη ζωή τους όπως πραγματικά θα την ήθελαν. Στοχασμοί, τέλος, για τον ρόλο της Πολιτείας και του Πολίτη.

Ένα βιβλίο διαχρονικό και συνάμα, όσο ποτέ άλλοτε, επίκαιρο.

19.01

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Η Ανιέζε βαδίζει προς τον θάνατο

Ρενάτα Βιγκανό

“Έμειναν σιωπηλοί για κάποια λεπτά, μετά η Ανιέζε είπε: “Εσύ πιστεύεις ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα;”. “Δεν ξέρω” απάντησε ο Κλίντο. “Ας ελπίσουμε. Γιατί, αν δεν τελειώσει ο πόλεμος, θα τελειώσουμε εμείς”. “Εμείς δεν θα τελειώσουμε” βεβαίωσε η Ανιέζε. “Είμαστε πάρα πολλοί. Όσο πεθαίνουμε, τόσο περισσότεροι έρχονται. Όσο πεθαίνουμε, τόσο περισσότερο κουράγιο κάνουμε. Αντίθετα οι Γερμανοί κι οι φασίστες, όταν πεθαίνουν, παίρνουν μαζί τους και τους ζωντανούς”.

Η Ρενάτα Βιγκανό, αντλώντας υλικό από προσωπικά και συντροφικά βιώματα, γράφει μια αληθινή ιστορία για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – την ιστορία της Ανιέζε. Το ύφος της Βιγκανό είναι αντιηρωικό, η πορεία της ηρωίδας της κοπιαστική. Η Ανιέζε διανύει έναν πόλεμο, περνάει δίπλα από κρεμασμένους, μαθαίνει για βασανισμένους, ακούει ριπές, βλέπει φωτιές, κουβαλάει τσάντες με σαλάμια και εκρηκτικά, κουράζεται, λασπώνεται, ονειρεύεται και καμιά φορά βαριέται. Τάσσεται με τους παρτιζάνους, μισεί τους φασίστες, σκοτώνει με τα χέρια της έναν απ’ αυτούς, προχωράει προς έναν θάνατο που έχει προαναγγελθεί. Το έργο της Βιγκανό, με την αδιαμφισβήτητη λογοτεχνική του αξία, καταφέρνει χωρίς ηθικισμούς και μεγάλα λόγια να μεταφέρει αυτό που αποτελεί τον πυρήνα της Αντίστασης: το πώς οι βασανισμένοι και οι καταπιεσμένες αυτού του κόσμου μπήκαν μαζικά και ορμητικά στο προσκήνιο της Ιστορίας, αγωνίστηκαν και πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους. Μια ιστορία βγαλμένη από τα σπλάχνα της ιταλικής Αντίστασης που είναι συγχρόνως και πάρα πολύ ελληνική· καλύτερα, παγκόσμια.

14.40

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Αναμνήσεις ζωής

Λάμπης Τσιριγωτάκης

Από τον Τζον Λένον στον Νέλσον Μαντέλα

Σε ποιο ελληνικό νησί σχεδίαζαν οι Beatles να ζουν έξι µήνες τον χρόνο

Έλληνας διευθυντής εφηµερίδας δεν δηµοσίευσε τη λίστα µε Έλληνες πράκτορες της CIA που είχε παραλάβει από πρώην πράκτορά της

Πώς ο Έλληνας αρχιεπίσκοπος Αµερικής Ιάκωβος σαµποτάρισε την εκλογή στην προεδρία της Αµερικής του Μάικλ Δουκάκη και υποστήριξε τον Τζορτζ Μπους

Τι έλεγε ο Αλέξανδρος Ωνάσης για τον γάµο του πατέρα του µε την Τζάκι Κένεντι

Τα δραµατικά και άγνωστα παρασκήνια της νοσηλείας του Ανδρέα Παπανδρέου στο Χέρφιλντ

Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου άλλαξε την τελευταία στιγµή καρδιοχειρουργό και νοσοκοµείο

Το δώρο της Μάργκαρετ Θάτσερ στον Ανδρέα Παπανδρέου που εξόργισε τη Δήµητρα Λιάνη Γιατί ο καθηγητής Γιακούµπ αµφισβήτησε την επίσηµη αιτία θανάτου του Ανδρέα Παπανδρέου

Τι έλεγε ο Άγγλος ταξίαρχος Έντι Μάγιερς, που είχε οργανώσει το σαµποτάζ της γέφυρας του Γοργοπόταµου, για τους ηγέτες της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης Άρη Βελουχιώτη και Ναπολέοντα Ζέρβα

Ποια αρχαία ελληνική τραγωδία ανέβαζε και έπαιζε ο Νέλσον Μαντέλα στη φυλακή.

Η συνάντησή µου µε τον Ραµόν Κάστρο στην Κούβα

Ποιο είναι το δράµα των παιδιών του δρόµου στη Βραζιλία

Ποια είναι η Ελλάδα του ανατέλλοντος ηλίου

Η πραγµατική δραµατική ιστορία της γέφυρας του ποταµού Κβάι

Ο θαυµασµός του Δαλάι Λάµα για την αρχαία Ελλάδα

Ποιον Έλληνα ποδοσφαιριστή ήθελε να αγοράσει για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον

Πώς πέρασα µέσα στην Ντάουνινγκ Στριτ µέσω του τερµατοφύλακα Νίκου Μιχόπουλου

Πώς µε παρακολουθούσε το Φόρεϊν Όφις

Ο Νοτιοαφρικανός νυχτοφύλακας που µας βοήθησε να κερδίσουµε τη διοργάνωση της Ολυµπιάδας της Αθήνας

Γιατί µου είχε τηλεφωνήσει ο Γιώργος Ζαµπέτας στις τέσσερις τα ξηµερώµατα

Ποια ήταν η µεγάλη ευκαιρία που έχασε για την Ελλάδα ο Κώστας Σηµίτης όταν ήταν πρωθυπουργός

Το άγνωστο παρασκήνιο του «unfair» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο Λονδίνο

22.50

Αλμπέρ Καμύ

Ο Πρώτος Άνθρωπος ξανακάνει όλη τη διαδροµή για ν’ ανακαλύψει το µυστικό του: δεν είναι ο πρώτος. Κάθε άνθρωπος είναι ο πρώτος άνθρωπος, κανείς δεν είναι. Γι’ αυτό πέφτει στα πόδια της µητέρας του. – Ακρόπολη. Ο άνεµος σάρωσε όλα τα σύννεφα, και το φως, το πιο λευκό και το πιο δυνατό, πέφτει από τον ουρανό. Περίεργο συναίσθηµα όλο το πρωινό πως βρίσκοµαι σε τούτο το µέρος εδώ και πολλά χρόνια, πως βρίσκοµαι στο σπίτι µου, χωρίς µάλιστα να µε ενοχλεί η διαφορετική γλώσσα. – Νόµπελ. Περίεργο συναίσθηµα συντριβής και µελαγχολίας. Όταν ήµουν 20 χρονών, φτωχός και γυµνός, γνώρισα την πραγµατική δόξα. Τη µητέρα µου. – 7 Νοεµβρίου, 45 χρονών. Όπως το ήθελα, µέρα µοναξιάς και σκέψης. Να ξεκινήσω να εφαρµόζω από τώρα τούτη την αδιαφορία που θα πρέπει να ολοκληρωθεί στα πενήντα µου. Εκείνη την ηµέρα, θα κυριαρχήσω. – Η δηµοκρατία δεν είναι ο νόµος της πλειονότητας αλλά η προστασία της µειονότητας. – Η µαµά χειρουργήθηκε. Το τηλεγράφηµα του Λ. φτάνει το Σάββατο το πρωί. Το επόµενο βράδυ, αεροπλάνο στις τρεις τα ξηµερώµατα. Εφτά η ώρα στο Αλγέρι. Πάντα η ίδια εντύπωση στο πεδίο του Λευκού-Σπιτιού: η γη µου. Και όµως ο ουρανός είναι γκρίζος, ο αέρας ελαφρύς και σπογγώδης. Εγκαθίσταµαι στην κλινική, στα υψώµατα πάνω από το Αλγέρι. Μεταξύ 1951 και 1959, ο Καµύ γράφει το Καλοκαίρι, την Πτώση, την Εξορία και το Βασίλειο, αντιδρά απέναντι στην τραγωδία του πολέµου της Αλγερίας, στην πολεµική που δηµιουργείται γύρω από τον Επαναστατηµένο άνθρωπο, κάνει δύο ταξίδια στην Ελλάδα, στην Ιταλία, παίρνει το βραβείο Νόµπελ… Τα Σηµειωµατάρια αυτά, τα τελευταία, συχνά σηµειώσεις εργασίας, γίνονται εν τέλει το προσωπικό του ηµερολόγιο, και επιβεβαιώνουν την επίµονη αναζήτηση της αρµονίας «µέσα από τα πιο δύσβατα µονοπάτια, τις ταραχές, τους αγώνες». Ανάµεσα στις ηµερολογιακές καταγραφές, βρίσκουµε σηµειώσεις για µελλοντικά συγγραφικά σχέδια και, βεβαίως, τον Πρώτο Άνθρωπο, το τελευταίο ανολοκλήρωτο βιβλίο του, που έµελλε να εκδοθεί 34 χρόνια µετά τον θάνατό του στο φοβερό αυτοκινητιστικό ατύχηµα της 4ης Ιανουαρίου 1960. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει το αναλυτικό ευρετήριο των τριών τόµων.

16.92

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ο πραγματικός Χόκινγκ

Τσαρλς Σέιφ

Ποιος ήταν ο πραγματικός Χόκινγκ;

Αν και γνωρίζουμε αρκετά για τον επιστήμονα, πόσα ξέρουμε για τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο;

Στην ανατρεπτική αυτή βιογραφία ο Charles Seife αποκαλύπτει την προσωπικότητα και το έργο του Στίβεν Χόκινγκ, εστιάζοντας με κριτικό τρόπο στις πολλές όψεις του βίου του: ο Χόκινγκ ως φυσικός, ως σελέμπριτι, ως σόουμαν, ως σύζυγος και πατέρας, ο Χόκινγκ ως άνθρωπος.

Καταφεύγοντας, μεταξύ άλλων, σε συζητήσεις με πρόσωπα του στενού κύκλου του και αξιοποιώντας το τέχνασμα της αντίστροφης χρονολογικής σειράς -ξεκινά από το τέλος για να καταλήξει στα παιδικά χρόνια-, ο Seife προβάλλει τον ιδιοφυή επιστήμονα αλλά και τον δεξιοτέχνη της αυτοπροβολής, τον άνθρωπο που έχτισε τον μύθο του ξετυλίγοντας τα βαθύτερα μυστήρια του σύμπαντος.

Αν αντιστρέψετε τη ροή του χρόνου, αυτό που αναδύεται είναι ένας άνθρωπος ιδιότροπος, αλαζονικός, άκαρδος, όμως και ζεστός, πνευματώδης και ευφυής. Περίπλοκος. Συναρπαστικός. Μοναδικός.

17.91

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Κραυγή για το αύριο

Μπέρρυ Ναχμίας

Η μαρτυρία της Μπέρρυς Ναχμίας για τη σύλληψη, την εκτόπιση και τον εγκλεισμό της στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς-Μπιρκενάου υπήρξε μία από τις πρώτες μαρτυρίες επιζώντων που εκδόθηκαν στην Ελλάδα. Είναι η πρώτη από τις ελάχιστες μαρτυρίες γυναικών που επέστρεψαν στην Ελλάδα και είχαν το σθένος να καταγράψουν την ακραία φρίκη που βίωσαν στο στρατόπεδο στο οποίο εξοντώθηκαν σχεδόν ένα εκατομμύριο Εβραίοι απ’ όλη την Ευρώπη.

Μετά από μια εισαγωγή για τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στην Καστοριά, η συγγραφέας αφηγείται την εκτόπιση και τον δεκάμηνο εγκλεισμό της στο στρατόπεδο του Μπιρκενάου, όπου χάθηκαν όλοι οι δικοί της, τις πορείες θανάτου και τα άλλα ναζιστικά στρατόπεδα όπου υπήρξε κρατούμενη, τέλος την οδύσσεια της επιστροφής της στην Ελλάδα, μέσα από μια ρημαγμένη Ευρώπη, το καλοκαίρι του ’45. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την πορεία μιας άπραγης κοπέλας από μια μικρή επαρχιακή πόλη, που βρέθηκε αντιμέτωπη με την πιο απάνθρωπη συνθήκη, την εμπειρία του Άουσβιτς, και τα ανεξάντλητα αποθέματα δύναμης που ανέσυρε από μέσα της για να επιβιώσει.

Τη νέα, αναθεωρημένη έκδοση επιμελήθηκε η ιστορικός Οντέτ Βαρών-Βασάρ, που υπογράφει και το εκτενές επίμετρο στο οποίο αναδεικνύεται η προσωπικότητα και η δράση της Μπέρρυς Ναχμίας και η ξεχωριστή προσφορά της στην υπόθεση της μνήμης του Ολοκαυτώματος την περίοδο ακριβώς που αυτή αναδύεται και συγκροτείται στην Ελλάδα.

13.52

Ντέιβιντ Μάργουελ

Γιατί αποκαλούσαν τον Γιόζεφ Μένγκελε «Άγγελο του Θανάτου»; Τι πειράματα έκανε στο Άουσβιτς; Πώς έφτασε το όνομά του να συμβολίζει το Ολοκαύτωμα; Πώς κατάφερε να ξεφύγει από τη δικαιοσύνη; Η ιστορία του πιο διαβόητου εγκληματία πολέμου όλων των εποχών γραμμένη από τον άνθρωπο που τον ανακάλυψε, νεκρό, σαράντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ο συγγραφέας, βασιζόμενος σε νέα άγνωστα στοιχεία, παρουσιάζει αναλυτικά τη δράση του Μένγκελε και διηγείται τις προσπάθειες που έγιναν για τον εντοπισμό του και κατέληξαν, το 1985, σε ένα νεκροταφείο στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Με τρόπο που θυμίζει αστυνομικό μυθιστόρημα περιγράφει τη σχολαστική έρευνα που επιβεβαίωσε ότι ο νεκρός ήταν πράγματι ο Μένγκελε.

24.30

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Συνομιλίες

Άρθουρ Σοπενχάουερ

Μέσα από αναφορές τρίτων, στενών φίλων, θαυμαστών ή ανταγωνιστών, συγκροτείται μια ενιαία αφήγηση γεμάτη περιστατικά από τη ζωή και την καθημερινότητα του Άρθουρ Σοπεγχάουερ, αναδεικνύοντας στοιχεία διαφωτιστικά του χαρακτήρα του, καθώς, βεβαίως, και του πυρήνα της φιλοσοφίας του. Οι συναντήσεις του με θαυμαστές του, οι πολύτιμες συμβουλές του προς τους νέους, οι βόλτες με το σκυλάκι του και οι λογομαχίες στο περίφημο ξενοδοχείο Englischer Hof, του οποίου υπήρξε θαμώνας για πολλά χρόνια, συνθέτουν όλα την εικόνα ενός πρόσγειου και εμπνευστικού δασκάλου, που η σκέψη του εκτιμάται αλλά και πολεμάται. (Μοναδικές, άλλωστε, οι σελίδες όπου καταφέρεται εναντίον του Χέγκελ και των υπόλοιπων ιδεαλιστών!) Η εξουσία, ο γάμος, οι θρησκείες, τα φιλοσοφικά συστήματα, η τέχνη, η λογοτεχνία, η πρόσληψη άλλων συγγραφέων είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που τον απασχολούν.

Οι Συνομιλίες του Άρθουρ Σοπεγχάουερ διαβάζονται, επομένως, είτε ως ανεπίσημη βιογραφία είτε ως μικρή εισαγωγή στο έργο του φιλοσόφου.

16.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Τα μονοπάτια των τραγουδιών

Μπρους Τσάτουιν

Η ζωή των αυτοχθόνων έρχεται, όπως είναι φυσικό, σε αντίθεση με τους πολιτισμούς που επικρατούν στις μέρες μας, και την αναμέτρηση του πλούσιου επιδρομέα με τους νόμους και τα δικαιώματα των φτωχών.
Προτού αποικηθεί από τους λευκούς, η Αυστραλία ήταν η τελευταία γωνιά της γης που οι κάτοικοί της δεν ήταν βοσκοί ή γεωργοί, αλλά περιπλανώμενοι κυνηγοί.

“Τα Μονοπάτια των Τραγουδιών”, το οποίο ο Bruce Chatwin αφιερώνει στους περιπλανώμενους ανθρώπους, ποτίζεται από τη βαθιά αισιοδοξία ότι ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του ούτε πολεμοχαρής ούτε επιθετικός, αλλά ένα φιλειρηνικό και τραγουδοποιό είδος με αυξημένη ικανότητα προσαρμογής και πεπρωμένο του την αναζήτηση της αλήθειας.

21.20

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ρεζέρβα

Πρίγκιπας Χάρι - Δούκας του Σάσεξ

Υπήρξε αναμφίβολα μια από τις εμβληματικές εικόνες του εικοστού αιώνα: δύο αγόρια, δύο νεαροί πρίγκιπες, να περπατούν πίσω από το φέρετρο της μητέρας τους, καθώς ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθούσε συγκλονισμένος, βυθισμένος στην απόλυτη θλίψη – και στην αβεβαιότητα. Όσο η Νταϊάνα, Πριγκίπισσα της Ουαλίας, οδηγούνταν στην τελευταία της κατοικία, δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνταν πώς ένιωθαν και τι σκέφτονταν αυτά τα δύο παιδιά. Όπως ασφαλώς και πώς θα εξελίσσονταν οι ζωές τους από εκείνη την ημέρα και έπειτα.

Και αυτή επιτέλους είναι η ιστορία του Χάρι.

Σφραγισμένη από την ορμητική, αφοπλιστική ειλικρίνεια του συγγραφέα, η ΡΕΖΕΡΒΑ αποτελεί ένα εκδοτικό ορόσημο, ένα βιβλίο αποκάλυψη, πλημμυρισμένο από βαθιά επίγνωση και σκληρά κερδισμένη σοφία για την αέναη δύναμη και νίκη της αγάπης που αφήνει πίσω της τον πόνο.

Ταυτόχρονη έκδοση σε 16 γλώσσες σε όλο τον κόσμο.

29.90