Βλέπετε 31–45 από 567 αποτελέσματα

Non Fiction

Αντέλ Σουτρ

Ποιοι είναι οι Τσιγγάνοι; Ποια κοινά στοιχεία συνδέουν τις τσιγγάνικες οικογένειες της Ωβέρνης στη Γαλλία, τους Ρομ της Ρουμανίας και της Φινλανδίας, τους Γερμανούς Σίντι, τους Χιτάνος της Ισπανίας, τους Τσίνγκαρι της Ιταλίας, τους Άγγλους Τζίπσις, τους Έλληνες Ρομά, τους Ρομ της Αυστραλίας, των ΗΠΑ και της Αργεντινής, τους Τσινγκάνε της Τουρκίας; Όλη αυτή την ποικιλομορφία τη συνοδεύει μια πληθώρα αναπαραστάσεων και πρακτικών, που ταλαντεύεται ανάμεσα στη συνεχή κινητικότητα και τη μόνιμη εγκατάσταση.

Τούτη η γεωπολιτική των τσιγγάνικων κόσμων προτείνει κλειδιά ανάγνωσης για να σκεφτούμε το πώς είναι να ζεις σε ποικιλόμορφους κόσμους, που ενώ στον εξωτερικό παρατηρητή δείχνουν συχνά ομοιογενείς, στην πραγματικότητα δεν είναι. Ενώ οι Τσιγγάνοι παρουσιάζονται συνήθως σαν ένας λαός «χωρίς ιστορία», μ’ έναν τρόπο ζωής αμετάλλακτο, η Adèle Sutre, με την παγκόσμια οπτική της, αναδεικνύει στο βιβλίο της τις μετακινήσεις και τις δικτυώσεις τους, πέρα από εθνικά και γεωγραφικά σύνορα, μέσα από μια ιστορική προσέγγιση που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα και τα σύγχρονα διακυβεύματα. Για να κατανοήσουμε τους τσιγγάνικους κόσμους, κι όχι τον τσιγγάνικο κόσμο, πρέπει να διαρρήξουμε εδραιωμένα στερεότυπα, και να ανακαλύψουμε την τεχνογνωσία της κυκλοφορίας και της πρόσδεσης που συσσώρευσαν μέσα από την εμπειρία τους οι τσιγγάνικες οικογένειες.

15.00

Ολιβιέ Μπεζανσενό- Μικαέλ Λεβί

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973, ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε αυτοκτονεί στο Μέγαρο της Λα Μονέδα, κατά τη διάρκεια εφόδου των πραξικοπηματιών. Ο Olivier Besancenot και ο Michael Lowy εξιστορούν, με τη μορφή αφηγήματος, το αιματηρό αυτό πραξικόπημα, αλλά και την προετοιμασία του και όσα έγιναν τις επόμενες μέρες, ξαναδίνοντας έτσι ζωή στους άνδρες και τις γυναίκες της χιλιανής Αριστεράς που αντιστάθηκαν, πολεμώντας με τα όπλα στα χέρια. Αναδεικνύουν επίσης τον καταλυτικό ρόλο των ΗΠΑ που, μέσω του προέδρου Νίξον, υποστήριξαν ενεργά τον διαβόητο στρατηγό Πινοτσέτ. Αυτό το «μυθοπλαστικό ντοκιμαντέρ» (docu-fiction), που δεν είναι ούτε βιβλίο ιστορίας, ούτε θεωρητικό κείμενο, ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη βία του αυταρχικού και αντικομμουνιστικού κύματος που σάρωσε τη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’70, την ώρα που η χιλιανή επανάσταση ενσάρκωνε την ελπίδα της Αριστεράς σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό αφήγημα, για την πραγματοποίηση του οποίου συνεργάστηκαν δύο σημαίνουσες προσωπικότητες της σύγχρονης Αριστεράς.

Η δουλειά αυτή, αποτέλεσμα στιβαρής έρευνας, αποκρυπτογραφεί με κάθε λεπτομέρεια του αφανισμό ενός αυθεντικού βιώματος δημοκρατίας στου βωμό του καπιταλισμού.

16.96

Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Τα τελευταία χρόνια η Ακροδεξιά μετατοπίζεται από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής ζωής στη Δύση. Με πρωταγωνιστικό ρόλο σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, από τον σκανδιναβικό Βορρά μέχρι την Ιταλία, διεκδικεί με αξιώσεις τη γαλλική προεδρία ύστερα από το σοκ των ευρωεκλογών, τον Ιούνιο του 2024.

Πώς φτάσαμε ως εδώ και πώς μπορεί να αναχαιτιστεί αυτό το γκρίζο κύμα; Στο νέο του βιβλίο, ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου επιχειρεί να μας ξεναγήσει στις μεταμορφώσεις και στους ρόλους που διαδραματίζει ο μεταφασισμός στη μεταπολεμική Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική του Τραμπ, στη Βραζιλία του Μπολσονάρο, στην Αργεντινή του Μιλέι και στις τραγωδίες της Ουκρανίας και της Γάζας.

Η περιήγηση του συγγραφέα σε 32 χώρες και σε βάθος οκτώ δεκαετιών υποστηρίζει δύο ενοχλητικές, για ορισμένους, αλήθειες: ότι η Ακροδεξιά δεν θα είχε φτάσει εδώ που έφτασε χωρίς τη συνενοχή του «Ακραίου Κέντρου»∙ και ότι δεν είναι δυνατόν να περιθωριοποιηθεί αν δεν ανατραπεί η δυστοπική κοινωνική πραγματικότητα, που υποτάσσει τη συνείδηση του πολίτη στο ζωώδες ένστικτο για την επιβίωση του ισχυρότερου.

14.40

Αλέν Μπαντιού

Ο 20ός αιώνας έχει δικαστεί και καταδικαστεί: αιώνας του ολοκληρωτικού τρόμου, των ουτοπικών και εγκληματικών ιδεολογιών, αιώνας γεμάτος κενές αυταπάτες, γενοκτονίες, ψευτο-πρωτοπορίες, με την αφαίρεση να υποκαθιστά παντού τον δημοκρατικό ρεαλισμό.

Δεν επιθυμώ να πάρω το μέρος ενός κατηγορουμένου που μπορεί ο ίδιος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ούτε προτίθεμαι να διακηρύξω, όπως κάνει ο Φραντς, ο ήρωας του έργου του Σαρτρ “Οι έγκλειστοι της Αλτόνα”: «Σήκωσα τον αιώνα στους ώμους μου και είπα: Θα αναλάβω την ευθύνη! Θέλω μονάχα να εξετάσω με ποιον τρόπο αυτός ο καταραμένος αιώνας μίλησε για τον εαυτό του, μέσα από το δικό του γίγνεσθαι. Θέλω να ανοίξω τον φάκελο του 20ού αιώνα, έτσι όπως στοιχειοθετείται μέσα στον αιώνα και όχι όπως τον κρίνουμε εμείς οι χορτασμένοι ειδήμονες.

Για τον σκοπό μου, αξιοποιώ ποιήματα, φιλοσοφικά αποσπάσματα, πολιτικούς στοχασμούς, θεατρικά έργα… Ένα πλούσιο υλικό, που κάποιοι το θεωρούν παρωχημένο, με το οποίο ο αιώνας δηλώνει πώς σκέφτεται τη ζωή του, το δράμα του, τις δημιουργίες του, το πάθος του.

Και διαπιστώνω τότε πως, αντίθετα προς τις εκπεφρασμένες επικρίσεις, το πάθος του 20ού αιώνα δεν υπήρξε διόλου πάθος του φαντασιακού ή των ιδεολογιών. Ούτε καν μεσσιανικό πάθος. Το τρομερό πάθος του 20ού αιώνα, ενάντια στην προφητική αύρα του 19ου, ήταν το πάθος του πραγματικού. Το ζητούμενο ήταν να ενεργοποιηθεί το Αληθινό, εδώ και τώρα.

21.20

Μαρία Στέφωση

Το «Το τελευταίο ίχνος» απεικονίζει μία πολύ σημαντική πτυχή της ευρωπαϊκής κληρονομιάς: τα κοιμητήρια. Στις ημέρες μας, τα κοιμητήρια θεωρούνται υπαίθρια μουσεία και πολιτισμικοί χώροι, τόποι συλλογικής και ατομικής μνήμης, αλλά και δημόσιας ιστορίας, καθώς οι επιγραφές τους, τα ανάγλυφά τους και τα ιδιαίτερα σύμβολα που απεικονίζονται σε αυτά σηματοδοτούν πολλά στοιχεία, οδόσημα διαδρομής τους, ίχνη που κατέλειπαν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Το βιβλίο μας καλύπτει ένα μέρος της Διαδρομής των Ευρωπαϊκών Κοιμητηρίων, χάρη στην παρουσίαση πολλών ταφικών μνημείων που καταγράφονται. Άνθρωποι του Προεπαναστατικού Ελληνισμού, του Ελληνισμού στο νεότερο ελληνικό κράτος και Εθνικοί ευεργέτες, παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου μας. Οι άνθρωποι αυτοί, με τον βίο, τα έργα και τις δράσεις τους, εγγράφονται στην Ευρωπαϊκή ιστορία και μετέχουν στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.

Ο βίος των προσωπικοτήτων με τις οποίες ασχολούμαστε στην έκδοσή μας άφησαν ένα ισχυρό στίγμα στα πράγματα του καιρού τους, αλλά και στη μνήμη και στα συναισθήματα των μεταγενεστέρων. Μεγαλούργησαν στα κέντρα της Ελληνικής Διασποράς, στήριξαν με τις λόγιες εργασίες τους, με τους αγώνες τους και με τις γενναιόδωρες ευεργεσίες τους το νέο ελληνικό κράτος και ευεργέτησαν τον τόπο καταγωγής τους. Συγκρότησαν ισχυρές κοινότητες, στα μεγάλα κέντρα της διασποράς, δημιουργώντας δίκτυα, κυριάρχησαν στο εμπόριο και στα Γράμματα ήταν καινοτόμοι, τολμηροί, πατριώτες, μέλη μιας ανερχόμενης αστικής τάξης, και έδρασαν στα όρια τριών αυτοκρατοριών στην εποχή τους. Άφησαν, δε,  εμβληματική κληρονομιά στην πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους και τους τόπους διαμονής τους.

Σημαντικός αριθμός, ελληνικών και όχι μόνο, κοιμητηρίων, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας, αποτυπώνονται στις σελίδες αυτής της μνημειακής έκδοσης.

Η Πολιτιστική Διαδρομή των Ευρωπαϊκών Κοιμητηρίων πιστοποιήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2010. Η χώρα μας εντάχθηκε στην παραπάνω Πολιτιστική Διαδρομή το 2011, μέσω του Α’ Κοιμητηρίου Αθηνών.

Η φωτογράφος Μαρία Στέφωση με την κάμερά της ταξίδευσε στις ακμάζουσες άλλοτε ελληνικές παροικίες και αλλού, καταγράφοντας τα τοπόσημα και τα μεγάλα ευεργετήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν εκεί, αναζητώντας τη συνέχεια του Ελληνισμού.

Ο νέος και υποσχόμενος εκδοτικός οίκος «ΕΥΝΟΣΤΟΣ» έρχεται ως αρωγός να πραγματώσει το όνειρο της φωτογράφου και των συνεργατών της.

60.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Χώρος Ονείρων

Ντέιβιντ Λίντς & Κριστίν ΜακΚένα

Σε αυτό το μοναδικό υβρίδιο βιογραφίας και απομνημονεύματος, ο Ντέιβιντ Λιντς μιλά πρώτη φορά για τη ζωή που έζησε επιδιώκοντας την πραγμάτωση του μοναδικού του οράματος, καθώς και για την απογοήτευση που βίωσε και τον αγώνα του να πραγματοποιήσει τα πρωτοποριακά του σχέδια.

Οι λυρικές, αφιλτράριστες προσωπικές σκέψεις του Λιντς συνυφαίνονται με τις βιογραφικές ενότητες που έγραψε η στενή συνεργάτης του, Κριστίν ΜακΚένα, οι οποίες βασίζονται σε περισσότερες από εκατό εντυπωσιακά ειλικρινείς νέες συνεντεύξεις που της παραχώρησαν πρώην σύζυγοι, μέλη της οικογένειας, ηθοποιοί, ατζέντηδες, μουσικοί και συνεργάτες του Λιντς, καθένας εκ των οποίων έχει τη δική του άποψη για όσα συνέβησαν.

 

22.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα

Διονύσης Σαββόπουλος

Αυτό που λέμε «Σαββόπουλος» δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια: Ο τύπος με τα στρόγγυλα γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες. Είναι ο «Σάββο», όπως τον έλεγε ο συγχω­ρεμένος ο Τάσος Φαληρέας. Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα σ’ εκείνον τον άλλο. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός.
Τώρα όμως τον χρειάζομαι, γιατί μεγάλωσα και θα ’θελα να δω πώς ήμουν πιτσιρίκος, πώς φέρθηκα στον επαγγελματικό μου βίο, πώς ήμουν σαν σύζυγος, πατέρας και παππούς, κι ακόμα πώς ήμουν σαν πολίτης, σαν φίλος και σαν γιος. Σ’ αυτά είναι καλός ο Σάββο. Το ’χει. Σαν ρόλος, και σουξέ είχε και πείρα διαθέτει.
Τώρα ο ρόλος θα μιλήσει για τον δημιουργό του. Ένα παιχνίδι είναι. Ένα κόλπο. Ελπίζω να το βρείτε διασκεδαστικό.
Σε αυτό το βιβλίο ο Σαββόπουλος μιλάει για τον Νιό­νιο. Αυτόν ντύνεται.
Καλή ακρόαση, αγαπητοί μου, καλή ανάγνωση.
Δ.Σ.

17.70

Κοινωνιολογία

Η ιστορία της συζύγου

Μέριλιν Γιάλομ

“Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ” συνιστά μελέτη της νομοθεσίας, των θρησκευτικών μεθόδων, των κοινωνικών εθίμων, των οικονομικών διευθετήσεων και της πολιτικής συνειδητότητας που επηρέασε γενιές συζύγων: Στην εβραϊκή κοινωνία όπου ίσχυε η πολυγαμία, στην αρχαία Ελλάδα όπου οι κόρες δίνονταν από τους πατεράδες στους συζύγους τους για να γεννήσουν νόμιμα παιδιά και ορίστηκαν νόμοι περί μοιχείας και διαζυγίων, στη μεσαιωνική Ευρώπη όπου αποδόθηκε στο γάμο θρησκευτική σημασία, στη διάρκεια της Μεταρρύθμισης και του Διαφωτισμού όπου το ιδεώδες του συντροφικού γάμου ήρθε στο προσκήνιο, και στην Αμερική του 20ού αιώνα όπου το νέο πρότυπο της συζυγικής σχέσης αναδύθηκε.

Αυτή η πλούσια διαυγής εξιστόρηση των κομβικών σημείων της ιστορίας της συζύγου περιλαμβάνει αλησμόνητες ιστορίες διάσημων ζευγαριών όπως ο Αβραάμ με τη Σάρα και την Άγαρ, ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα στην Αρχαία Ρώμη, ο Τριστάνος και η Ιζόλδη, αλλά και ιστορίες γάμων από την Αναγέννηση μέσα από τον Chaucer και τον Σαίξπηρ. Μιλά για τους Εβραϊκούς γάμους, αλλά και του προτεστάντη Λούθηρου σε αντίθεση με τους Καθολικούς γάμους, και για τους γνωστούς γάμους γυναικών που εναντιώθηκαν στις συμβάσεις της εποχής τους, από τη Μάρτζερυ Κεμπ ως την Ελίζαμπεθ Κέηντυ Στάντον, από την Ελοΐζα ως τη Μάργκαρετ Σάνγκερ. “Η Ιστορία της συζύγου”, έχοντας ως πηγή τα ημερολόγια, τα απομνημονεύματα και τις επιστολές, αποτίνει φόρο τιμής στις συνήθεις συζύγους, οι οποίες στο πέρασμα των αιώνων συνέπλευσαν ή πήγαν κόντρα στο ρεύμα της εποχής τους, επηρεάζοντας διακριτικά τη νομική, προσωπική και κοινωνική σημασία του γάμου.

Σε οποιαδήποτε γυναίκα είναι, υπήρξε ή θα υπάρξει παντρεμένη, αυτή η διανοητικά εύρωστη και συναρπαστική ιστορική ανάλυση του γάμου φωτίζει με καινούργιο τρόπο το θεσμό που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν δεδομένο, και που ενδέχεται, πράγματι, να περνά σήμερα την πιο ταραχώδη ανακατάταξή του από την περίοδο της Μεταρρύθμισης.

19.90

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ο δρόμος του Σαν Τζοβάνι

Ίταλο Καλβίνο

Σε αυτούς τους πέντε εκλεπτυσμένους αυτοβιογραφικούς στοχασμούς, ο Ίταλο Καλβίνο ανατρέχει στο δικό του παρελθόν, θυμάται αμήχανους περιπάτους με τον πατέρα του από την παιδική του ηλικία, την παντοτινή λατρεία του για τον κινηματογράφο και τον αγώνα του με τους παρτιζάνους της ιταλικής Αντίστασης κατά των φασιστών. Συλλογίζεται επίσης τα κοινωνικά συμβόλαια, τη γλώσσα και τον πολιτισμό, την αίσθηση που του προκαλεί το να μαζεύει τα σκουπίδια από το καλάθι της κουζίνας και να τα πετάει, καθώς και το σχήμα που πιστεύει πως θα είχε ο κόσμος. Οι προβληματισμοί του αυτοί σχετικά με τη φύση της ίδιας της μνήμης είναι συναρπαστικοί, πνευματώδεις και φωτίζονται από την αλχημική ευφυΐα αυτού του σπουδαίου συγγραφέα. Σε τούτο το βιβλίο, ένα βιβλίο εξόχως προσωπικό και ακριβώς για αυτό ακατάτακτο, αναδεικνύονται όλες οι αστραφτερές αρετές του, η αντισυμβατική και αναλυτική του ματιά, η αφηγηματική και δοκιμιακή του δεινότητα, η ανθρωπιστική και κριτική του εγρήγορση. Ο Δρόμος του Σαν Τζοβάνι λειτουργεί, όπως εύστοχα επισημαίνει ο Τσέζαρε Γκάρμπολι στο επίμετρο της έκδοσης, ως μια «μεταφορά» για ολόκληρη τη λογοτεχνία του Ίταλο Καλβίνο.

14.00

Μαριάννα Κορομηλά

«Εγώ είμαι η Μαριάννα Κορομηλά, δευτερότοκο παιδί του Αθηναίου δημοσιογράφου Λάμπρου Κορομηλά…».

«Εκείνη είναι η Μαρία Κομνηνή Παλαιολογίνα Διπλοβατάτζινα, κόρη του στρατηγού και μετέπειτα αυτοκράτορα Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου…».

Η ιστορία αφορά την ιδιόμορφη συμβίωση δύο γυναικών, που δεν τις χωρίζει μόνον η συμβατική μέτρηση του χρόνου, δηλαδή μια απόσταση επτά αιώνων, αλλά και χίλιες δυο άλλες συνθήκες (συμβατικές ή ουσιαστικές), και μέσα από αυτήν ξετυλίγονται τα υλικά της τέχνης της γνωστής συγγραφέα σε μια «κουζίνα» υλικών που ονομάζεται «η κουζίνα του ιστορικού».

20.80

Ψυχολογία

Για τη σύνδεση

Kae Tempest

Αυτό το βιβλίο αφορά τη σύνδεση. Τον τρόπο με τον οποίο η κατάδυση στη δημιουργικότητα μπορεί να μας φέρει πιο κοντά το ένα στο άλλο, αλλά και να μας βοηθήσει να καλλιεργήσουμε την αυτεπίγνωσή μας και να χτίσουμε μια βαθύτερη σχέση ανάμεσα στο εαυτό μας και στον κόσμο. Αντλώντας από δύο δεκαετίες εμπειρίας στο καλλιτεχνικό στερέωμα, το Kae Tempest υπερασπίζεται τον ρόλο της δημιουργικότητας -σε οποιαδήποτε μορφή επιλέξουμε να την ασκήσουμε- ως πράξη αγάπης, βοηθώντας μας να δημιουργήσουμε μια βαθύτερη σχέση με το εαυτό μας, με τους άλλους ανθρώπους και με τον κόσμο στον οποίο ζούμε. Ειλικρινές, ελπιδοφόρο και γραμμένο με διαπεραστική σαφήνεια, αυτό το βιβλίο είναι ένας εμπνευσμένος προσωπικός διαλογισμός που θα μεταμορφώσει τον τρόπο που βλέπετε τον κόσμο.

13.00

Χρήστος Βακαλόπουλος

…η ζωή είναι ένα συλλογικό όνειρο σκηνοθετημένο από πολιτιστικές μνήμες.

Με το τέλος της δικτατορίας, οι εικόνες και οι ήχοι βρίσκονται εκτοπισμένοι σ’ ένα άδηλο ακόμη πεδίο επικοινωνίας, στο περιθώριο του επίσημου πολιτικού λόγου. Μαζί με λίγους πρωτοπόρους κριτικούς και κόντρα σε πολλούς άλλους, ο Βακαλόπουλος θα βαλθεί να το κατακτήσει, δοκιμάζοντας τα τελευταία ρεύματα της μοντέρνας σκέψης –μαρξισμό, σημειολογία, ψυχανάλυση– σε σημαδιακά έργα της εποχής και σ’ όλο το φάσμα της νεαρής ελληνικής τηλεόρασης: από τον Γκοντάρ, τον Βέντερς και τον Ντύλαν μέχρι τις εκπομπές του Φρέντυ Γερμανού ή τα σίριαλ της Αλίκης Βουγιουκλάκη κι από τη Γιουροβίζιον, τους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ ή το παρισινό Μπωμπούρ μέχρι το Τραμ το τελευταίο και τη Ρεζέρβα. Όμως ο ιδεολογικός πόλεμος δεν θ’ αργήσει να κοπάσει στη δεκαετία του ’80, παραχωρώντας τη θέση του στον πολιτισμό της εικόνας, που προωθεί η αυτοκρατορία των μέσων. Αρχίζει τότε μια μοναχική περιπλάνηση σ’ αυτό τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, σε αναζήτηση παραδόσεων και προσώπων ικανών να αναμετρηθούν εκφραστικά μαζί του, αλλά και στα ίχνη μιας αόρατης Ελλάδας, όπου συγκλίνουν ξεχωριστοί κινηματογραφιστές, ηθοποιοί και μουσικοί: Δαμιανός, Τορνές, Ρομέρ και Τζάρμους· Σαπφώ Νοταρά και Βέγγος· Λένον και Σαββόπουλος· Βαν Μόρισον, Πορτοκάλογλου, Παπάζογλου, Ξυδάκης· The Clash και Χειμερινοί Κολυμβητές…

Στα διακόσια και πλέον κείμενα που συγκεντρώνονται και αναδημοσιεύονται για πρώτη φορά εδώ, η κριτική του Βακαλόπουλου ξετυλίγει μια ολοκληρωμένη θεώρηση της σύγχρονης επικοινωνίας και μαζί μια μοναδική περιπέτεια της σκέψης και των αισθήσεων: από τη θύελλα των ιδεών στο όνειρο μιας ζωής που ξαναβρίσκει τον χαμένο χρόνο και την τρομερή ηρεμία των πραγμάτων.

33.98

Πίτερ Φράνκοπαν

«ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΟ NEW YORKER

Μια επαναστατική νέα ιστορία: πώς η κλιματική αλλαγή συνέτεινε δραματικά στην ανάπτυξη –και την καταστροφή– των πολιτισμών στο πέρασμα του χρόνου

Η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, αλλά η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάτι καινούριο. Από το Μπιγκ Μπανγκ μέχρι σήμερα, από την πτώση του πολιτισμού της κοιλάδας του Μότσε στη Νότια Αμερική ως αποτέλεσμα του Ελ Νίνιο μέχρι τις ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ισλανδία που είχαν αντίκτυπο στην Αίγυπτο και συνέβαλαν στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το κλίμα και το περιβάλλον έχουν διαμορφώσει τη φυσική ιστορία και την ιστορία της ανθρωπότητας. Σε μια συγκλονιστική αφήγηση που διατρέχει τους αιώνες και τις ηπείρους, ο πρωτοποριακός συγγραφέας των Δρόμων του μεταξιού δείχνει ότι η ανθρώπινη χρησιμοποίηση και εκμετάλλευση τη Γης απέφερε τεράστια οφέλη, συχνά όμως με ανυπολόγιστο τίμημα.

44.41

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Διονύσης Σαββόπουλος

Δημήτρης Καράμπελας

Δύο δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση (2003), το δοκίμιο του Δημήτρη Καράμπελα για το έργο του Διονύση Σαββόπουλου κυκλοφορεί σε αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη μορφή (2024), εξετάζοντας εκ νέου τα μορφικά και πνευματικά διλήμματα που έθεσε ο θεσσαλονικιός τραγουδοποιός παράλληλα με τη λειτουργία της ποίησης και του τραγουδιού στην ύστερη νεωτερικότητα.

Διατρέχοντας, χρονικά και θεματικά, όλες τις δημιουργικές περιόδους του Σαββόπουλου, απ’ το Φορτηγό ως τον Χρονοποιό, ο συγγραφέας διερευνά τη σχέση του με τη δυτική τραγουδοποιία (Ντύλαν, Μπρασένς) και την εγχώρια μουσική παράδοση, την καταγωγή της ρηξικέλευθης ποιητικής γλώσσας του, τις συγκλίσεις και τις ρήξεις με την Αριστερά, αλλά και την ανθρωπολογία του και τη διαφοροποίησή του με τις πνευματικές προϋποθέσεις των τραγουδιών του Χατζιδάκι και του Γκάτσου. Συγχρόνως, απομονώνει και αναπτύσσει διεξοδικά τα κεντρικά μοτίβα των σαββοπουλικών τραγουδιών: τον αμφίθυμο διάλογο με τη μητέρα-παράδοση, το πένθος, την ποιητική του κενού, την επίκληση ενός απρόσιτου Πνεύματος που θα ενοποιούσε τις κατακερματισμένες ανθρώπινες εμπειρίες σε γιορτή.

18.80

Αντώνης Καρκαγιάννης - Γιώργος Χουρμουζιάδης

Ο Τάκης Τλούπας κυνηγούσε και φωτογράφιζε τις «αλήθειες» της ζωής. Το µεγάλο και το ανεπανάληπτο όµως αυτού του αξέχαστου Λαρισαίου φωτογράφου δεν ήταν αυτό που φωτογράφιζε και το τύπωνε στο φωτογραφικό χαρτί, ήταν πως καθεµιά από αυτές τις ασπρόµαυρες φωτογραφίες του σε παρέπεµπε στον άνθρωπο. Είτε ήταν αυτός παρών είτε όχι. Για τον Τλούπα, ακόµα και τα ερείπια ενός γκρεµισµένου σπιτιού έπρεπε να υπονοούν την ανθρώπινη παρουσία.

Θεσσαλικά τοπία και απλοί άνθρωποι, ποταμοί, ψηλόλιγνα δέντρα, κυριαρχούν στην Ελλάδα του Τάκη Τλούπα. Ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο που αιχμαλωτίζει το ανεπίστρεπτο των στιγμών και τη διαχρονικότητα της πατρογονικής μας κληρονομιάς, ένα βιβλίο που φυλλομετράς ξανά και ξανά.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει ένα θαυμάσιο δείγμα της δουλειάς αυτού του μοναδικού Λαρισαίου φωτογράφου, που υπηρέτησε τη φωτογραφία ως δημιουργική τέχνη, με βάση την προσωπική του αισθητική της εικόνας και τη βαθιά του πίστη στη σημασία της έρευνας. Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι ένα απλό «άλμπουμ» με καλές φωτογραφίες. Προσπαθεί να δείξει με ποιο τρόπο ο καλλιτέχνης έβλεπε τη φύση και τους ανθρώπους μέσα από το φωτογραφικό του φακό, έτσι ώστε να μας δώσει τις αλήθειες ενός κόσμου που χάθηκε.

70.00