Βλέπετε 1–15 από 138 αποτελέσματα

Ιστορία

Μαίρη Μπηρντ

SUNDAY TIMES BESTSELLER & ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ 2023

Καλωσήρθατε στον κόσμο των Ρωμαίων αυτοκρατόρων!

Τα ονόματα ορισμένων εξ αυτών –ή, μάλλον, τα προσωνύμια– χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα σαν συνώνυμα των υπερβολών, της χρήσης βίας, ακόμα και του σαδισμού. Ορισμένοι άλλοι, όπως ο «αυτοκράτορας-φιλόσοφος» Μάρκος Αυρήλιος, έγραψαν βιβλία, τα οποία μάλιστα εξακολουθούν και σήμερα να έχουν πολύ μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Άλλων, πάλι, τα ονόματα αναφέρονται σπανιότατα ακόμα και από συγγράμματα που αφορούν την εποχή τους.

Το βιβλίο εντρυφεί σε γεγονότα αλλά και σε φήμες που σχετίζονται με τους Ρωμαίους αυτοκράτορες. Εξετάζει τι ακριβώς έκαναν, γιατί το έκαναν, καθώς και το γιατί συχνά οι σχετικές αφηγήσεις είναι γεμάτες με πράξεις ακραίες, ενίοτε φρικιαστικές. Εστιάζει στον τρόπο άσκησης της εξουσίας εκ μέρους τους, στα φαινόμενα διαφθοράς, στις συνωμοσίες, αλλά και στην καθημερινή ζωή τους. Τι έτρωγαν και σε ποιους χώρους; Με ποιους και ποιες μοιράζονταν το κρεβάτι τους; Με τι μέσα ταξίδευαν;

Πρωταγωνιστές στο βιβλίο είναι περίπου τριάντα αυτοκράτορες και οι συμβίες τους, που κυβέρνησαν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, από τον Ιούλιο Καίσαρα, που δολοφονήθηκε το 44 π.Χ., μέχρι τον Αλέξανδρο Σεβήρο, ο οποίος επίσης δολοφονήθηκε το 235.

 

34.99

Ράιαν Τζιντζέρας

Εκτεινόμενη από την Αδριατική θάλασσα μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν, ήδη από τον Μεσαίωνα, μια πολιτική και θρησκευτική οντότητα πρώτου μεγέθους, στην οποία ο Σουλτάνος βασίλευε επί των Ιερών Τόπων και ήταν, ως Χαλίφης, ο διάδοχος του προφήτη Μωάμεθ. Ωστόσο η μοιραία απόφαση να υποστηρίξει τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία το 1914 καταδίκασε την Αυτοκρατορία στην καταστροφή, καθώς διαμελίστηκε σε μια σειρά ευρωπαϊκών αποικιών και στα εδάφη που αποτέλεσαν τελικά τη Σαουδική Αραβία.

Ο Ράιαν Τζιντζέρας εξηγεί πώς έλαβαν χώρα αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα και γιατί ζούμε ακόμα στη σκιά αποφάσεων που πάρθηκαν πριν από τόσο καιρό. Θα υπέκυπτε άραγε όλη η αυτοκρατορία στα αρπακτικά συμμαχικά στρατεύματα ή μπορούσε κάτι να σωθεί; Σε μια περιοχή τόσο πολύπλοκη από εθνοτική και θρησκευτική άποψη, ποιο θα ήταν το τίμημα ώστε να δημιουργηθεί ένα συνεκτικό και ανεξάρτητο νέο κράτος; Η δημιουργία της σύγχρονης Τουρκίας εξιστορείται εδώ σαν ένα μοναδικό, πικρό όσο και μεγαλόπρεπο έπος.

25.44

Τάσος Σακελλαρόπουλος

Η μελέτη αυτή, που στηρίζεται σε ανάλυση πληθώρας ιστορικών πηγών, δημοσιευμένων αλλά κυρίως αδημοσίευτων, καθώς και προφορικών συνεντεύξεων, εντάσσεται στο ευρύτερο ερευνητικό πλαίσιο που αφορά τον πολιτικό ρόλο και την παρεμβατικότητα του στρατού κατά τον 20ό αιώνα στην Ελλάδα. Η περίοδος 1935-1945 αποτελεί σημείο καμπής, καθώς χαρακτηρίζεται από την ακύρωση των τελευταίων στοιχείων αλυτρωτικού πατριωτισμού εντός του ελληνικού στρατού. Η συντριβή του στρατού στη Μικρά Ασία το 1922 μετέτρεψε τον αλυτρωτισμό από πολεμικό κυβερνητικό σχέδιο σε πολιτικό βαυκαλισμό και η έλλειψη ενός μεγάλου πατριωτικού οράματος οδήγησε πολλούς, ιδιαίτερα νεαρούς αξιωματικούς, στην πολιτική τους αυτονόμηση, ακόμη και απέναντι στις παρατάξεις που έως τότε ήλεγχαν το σώμα των αξιωματικών. Η περίοδος αυτή επομένως εγκαινιάζει μια μορφή παρεμβατικότητας που ήθελε τον στρατό όχι φορέα στην υπηρεσία της πολιτικής, αλλά απρόσωπο κυρίαρχο και ιδιοκτήτη της πολιτικής λειτουργίας για δικό του λογαριασμό, μια τάση που διατηρήθηκε έως και την επιβολή της δικτατορίας του 1967. Η έναρξη της αλλαγής αυτής, όπως και τα πρώτα της βήματα, μπορούν να τοποθετηθούν στη δεκαετία 1935-1945, όταν το σώμα των αξιωματικών υφίσταται βαθιές αλλαγές και στη συνέχεια όταν ο πόλεμος και οι ελληνικές πολιτικές συγκρούσεις της περιόδου ανατρέπουν τα δεδομένα του παρελθόντος, επιτρέποντας στο σώμα των αξιωματικών την επανασύνδεση με τον θρόνο αλλά και την πολιτική ριζοσπαστικοποίηση, καθώς επίσης και την εσωστρέφεια και την πολιτική αυταρέσκεια των νεαρών βασιλικών αξιωματικών.

24.00

Πατρίκ Μπουσερόν

Τι είναι ένα γεγονός, ένα συμβάν; Το ερώτημα δεν έχει μόνο θεωρητική αξία, καθώς επηρεάζει την ίδια την πορεία της ύπαρξής μας. Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε μέσα μας τη ρωγμή του χρόνου, αυτό που χωρίζει καθαρά το πριν από το μετά. Καμιά φορά, όμως, τα πράγματα είναι πιο αβέβαια. Το παρελθόν μοιάζει να κρατάει πολύ, και πρέπει να περιμένουμε από τη μνήμη να διαμορφώσει εκ των υστέρων το νόημα των όσων συνέβησαν. Εμπνευσμένο από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε από το κανάλι Arte, το βιβλίο διερευνά το ζήτημα αυτό με αφετηρία τριάντα ιστορικές στιγμές που διατρέχουν όλες τις εποχές και όλο τον κόσμο. Κάθε συμβάν, είτε διάσημο είτε πιο απρόσμενο, εμφανίζεται πάντα σαν πύλη εισόδου σε μια ιστορία που θέλει να είναι δεκτική στη φαντασία, στη μνήμη και στο συναίσθημα.

Αυτές οι τριάντα ιστορικές στιγμές είναι: Το έτος 1000, η Σταύρωση του Ιησού το έτος 33, η Εγίρα το 622 (έτος 1 του Ισλάμ), η κατά τη μυθολογική παράδοση ίδρυση της Ρώμης το -753, ο Όρκος του Σφαιριστηρίου κατά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, η απελευθέρωση του Νέλσον Μαντέλα το 1990, το προσκύνημα του μάνσα Μούσα στη Μέκκα το 1324, η χάραξη των βραχογραφιών στο σπήλαιο του Λασκώ το -16000, η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα το 1945, η καταστροφή της Πομπηίας το έτος 79, η Μαύρη Πανώλη του 1347, η πτώση του Άνγκορ το 1431(;), η ενθρόνιση του φαραώ Ακενατόν το -1348(;), η σφαγή των Αλγερινών στο Παρίσι το 1961, η μάχη της Αλεσίας το έτος -52, η δολοφονία του Ερρίκου Δ΄ το 1610, ο θάνατος του Λουδοβίκου Θ΄ το 1270 και η τελευταία(;) σταυροφορία, ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου το -323, η μάχη του Ταλάς το 751, η μάχη του Πανιπάτ το 1526, η μάχη του Μποροντίνο/Μόσκοβα κατά την εκστρατεία του Ναπολέοντα στη Ρωσία το 1812, η κατάκτηση του Νότιου Πόλου το 1911, το ταξίδι του Χριστόφορου Κολόμβου το 1492, η «Δωρεά του Κωνσταντίνου» το 315, η Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, οι επαναστάσεις του 1848, η λεηλασία των Παλαιών Θερινών Ανακτόρων του Πεκίνου το 1860, η δίκη του Σωκράτη το έτος -399, η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ το 1776, το πραξικόπημα στη Χιλή το 1973.

22.00

Αντέλ Σουτρ

Ποιοι είναι οι Τσιγγάνοι; Ποια κοινά στοιχεία συνδέουν τις τσιγγάνικες οικογένειες της Ωβέρνης στη Γαλλία, τους Ρομ της Ρουμανίας και της Φινλανδίας, τους Γερμανούς Σίντι, τους Χιτάνος της Ισπανίας, τους Τσίνγκαρι της Ιταλίας, τους Άγγλους Τζίπσις, τους Έλληνες Ρομά, τους Ρομ της Αυστραλίας, των ΗΠΑ και της Αργεντινής, τους Τσινγκάνε της Τουρκίας; Όλη αυτή την ποικιλομορφία τη συνοδεύει μια πληθώρα αναπαραστάσεων και πρακτικών, που ταλαντεύεται ανάμεσα στη συνεχή κινητικότητα και τη μόνιμη εγκατάσταση.

Τούτη η γεωπολιτική των τσιγγάνικων κόσμων προτείνει κλειδιά ανάγνωσης για να σκεφτούμε το πώς είναι να ζεις σε ποικιλόμορφους κόσμους, που ενώ στον εξωτερικό παρατηρητή δείχνουν συχνά ομοιογενείς, στην πραγματικότητα δεν είναι. Ενώ οι Τσιγγάνοι παρουσιάζονται συνήθως σαν ένας λαός «χωρίς ιστορία», μ’ έναν τρόπο ζωής αμετάλλακτο, η Adèle Sutre, με την παγκόσμια οπτική της, αναδεικνύει στο βιβλίο της τις μετακινήσεις και τις δικτυώσεις τους, πέρα από εθνικά και γεωγραφικά σύνορα, μέσα από μια ιστορική προσέγγιση που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα και τα σύγχρονα διακυβεύματα. Για να κατανοήσουμε τους τσιγγάνικους κόσμους, κι όχι τον τσιγγάνικο κόσμο, πρέπει να διαρρήξουμε εδραιωμένα στερεότυπα, και να ανακαλύψουμε την τεχνογνωσία της κυκλοφορίας και της πρόσδεσης που συσσώρευσαν μέσα από την εμπειρία τους οι τσιγγάνικες οικογένειες.

15.00

Ολιβιέ Μπεζανσενό- Μικαέλ Λεβί

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973, ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε αυτοκτονεί στο Μέγαρο της Λα Μονέδα, κατά τη διάρκεια εφόδου των πραξικοπηματιών. Ο Olivier Besancenot και ο Michael Lowy εξιστορούν, με τη μορφή αφηγήματος, το αιματηρό αυτό πραξικόπημα, αλλά και την προετοιμασία του και όσα έγιναν τις επόμενες μέρες, ξαναδίνοντας έτσι ζωή στους άνδρες και τις γυναίκες της χιλιανής Αριστεράς που αντιστάθηκαν, πολεμώντας με τα όπλα στα χέρια. Αναδεικνύουν επίσης τον καταλυτικό ρόλο των ΗΠΑ που, μέσω του προέδρου Νίξον, υποστήριξαν ενεργά τον διαβόητο στρατηγό Πινοτσέτ. Αυτό το «μυθοπλαστικό ντοκιμαντέρ» (docu-fiction), που δεν είναι ούτε βιβλίο ιστορίας, ούτε θεωρητικό κείμενο, ξαναφέρνει στο προσκήνιο τη βία του αυταρχικού και αντικομμουνιστικού κύματος που σάρωσε τη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του ’70, την ώρα που η χιλιανή επανάσταση ενσάρκωνε την ελπίδα της Αριστεράς σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό αφήγημα, για την πραγματοποίηση του οποίου συνεργάστηκαν δύο σημαίνουσες προσωπικότητες της σύγχρονης Αριστεράς.

Η δουλειά αυτή, αποτέλεσμα στιβαρής έρευνας, αποκρυπτογραφεί με κάθε λεπτομέρεια του αφανισμό ενός αυθεντικού βιώματος δημοκρατίας στου βωμό του καπιταλισμού.

16.96

Μαρία Στέφωση

Το «Το τελευταίο ίχνος» απεικονίζει μία πολύ σημαντική πτυχή της ευρωπαϊκής κληρονομιάς: τα κοιμητήρια. Στις ημέρες μας, τα κοιμητήρια θεωρούνται υπαίθρια μουσεία και πολιτισμικοί χώροι, τόποι συλλογικής και ατομικής μνήμης, αλλά και δημόσιας ιστορίας, καθώς οι επιγραφές τους, τα ανάγλυφά τους και τα ιδιαίτερα σύμβολα που απεικονίζονται σε αυτά σηματοδοτούν πολλά στοιχεία, οδόσημα διαδρομής τους, ίχνη που κατέλειπαν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Το βιβλίο μας καλύπτει ένα μέρος της Διαδρομής των Ευρωπαϊκών Κοιμητηρίων, χάρη στην παρουσίαση πολλών ταφικών μνημείων που καταγράφονται. Άνθρωποι του Προεπαναστατικού Ελληνισμού, του Ελληνισμού στο νεότερο ελληνικό κράτος και Εθνικοί ευεργέτες, παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου μας. Οι άνθρωποι αυτοί, με τον βίο, τα έργα και τις δράσεις τους, εγγράφονται στην Ευρωπαϊκή ιστορία και μετέχουν στη διαμόρφωση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού.

Ο βίος των προσωπικοτήτων με τις οποίες ασχολούμαστε στην έκδοσή μας άφησαν ένα ισχυρό στίγμα στα πράγματα του καιρού τους, αλλά και στη μνήμη και στα συναισθήματα των μεταγενεστέρων. Μεγαλούργησαν στα κέντρα της Ελληνικής Διασποράς, στήριξαν με τις λόγιες εργασίες τους, με τους αγώνες τους και με τις γενναιόδωρες ευεργεσίες τους το νέο ελληνικό κράτος και ευεργέτησαν τον τόπο καταγωγής τους. Συγκρότησαν ισχυρές κοινότητες, στα μεγάλα κέντρα της διασποράς, δημιουργώντας δίκτυα, κυριάρχησαν στο εμπόριο και στα Γράμματα ήταν καινοτόμοι, τολμηροί, πατριώτες, μέλη μιας ανερχόμενης αστικής τάξης, και έδρασαν στα όρια τριών αυτοκρατοριών στην εποχή τους. Άφησαν, δε,  εμβληματική κληρονομιά στην πρωτεύουσα του νεοελληνικού κράτους και τους τόπους διαμονής τους.

Σημαντικός αριθμός, ελληνικών και όχι μόνο, κοιμητηρίων, μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής αξίας, αποτυπώνονται στις σελίδες αυτής της μνημειακής έκδοσης.

Η Πολιτιστική Διαδρομή των Ευρωπαϊκών Κοιμητηρίων πιστοποιήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2010. Η χώρα μας εντάχθηκε στην παραπάνω Πολιτιστική Διαδρομή το 2011, μέσω του Α’ Κοιμητηρίου Αθηνών.

Η φωτογράφος Μαρία Στέφωση με την κάμερά της ταξίδευσε στις ακμάζουσες άλλοτε ελληνικές παροικίες και αλλού, καταγράφοντας τα τοπόσημα και τα μεγάλα ευεργετήματα που εξακολουθούν να υπάρχουν εκεί, αναζητώντας τη συνέχεια του Ελληνισμού.

Ο νέος και υποσχόμενος εκδοτικός οίκος «ΕΥΝΟΣΤΟΣ» έρχεται ως αρωγός να πραγματώσει το όνειρο της φωτογράφου και των συνεργατών της.

60.00

Πίτερ Φράνκοπαν

«ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ» ΓΙΑ ΤΟ NEW YORKER

Μια επαναστατική νέα ιστορία: πώς η κλιματική αλλαγή συνέτεινε δραματικά στην ανάπτυξη –και την καταστροφή– των πολιτισμών στο πέρασμα του χρόνου

Η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να είναι ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, αλλά η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάτι καινούριο. Από το Μπιγκ Μπανγκ μέχρι σήμερα, από την πτώση του πολιτισμού της κοιλάδας του Μότσε στη Νότια Αμερική ως αποτέλεσμα του Ελ Νίνιο μέχρι τις ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ισλανδία που είχαν αντίκτυπο στην Αίγυπτο και συνέβαλαν στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το κλίμα και το περιβάλλον έχουν διαμορφώσει τη φυσική ιστορία και την ιστορία της ανθρωπότητας. Σε μια συγκλονιστική αφήγηση που διατρέχει τους αιώνες και τις ηπείρους, ο πρωτοποριακός συγγραφέας των Δρόμων του μεταξιού δείχνει ότι η ανθρώπινη χρησιμοποίηση και εκμετάλλευση τη Γης απέφερε τεράστια οφέλη, συχνά όμως με ανυπολόγιστο τίμημα.

44.41

Στρατής Μπουρνάζος

O πολιτισμός και οι ιδέες αποτέλεσαν κεντρικό στοιχείο της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο στρατοπέδων του Ψυχρού Πολέμου. Στη μεγάλη μάχη για «την καρδιά και τον νου των ανθρώπων» που ονομάστηκε Πολιτισμικός Ψυχρός Πόλεμος, το Congress for Cultural Freedom (CCF) αποτέλεσε το πιο εκλεπτυσμένο, εντυπωσιακό και επιτυχημένο όπλο του δυτικού κόσμου. Το βιβλίο του Στρατή Μπουρνάζου διηγείται τη συναρπαστική ιστορία του, παρακολουθώντας τις διαδρομές του φιλελεύθερου αντικομμουνισμού και της συμμαχίας της μη Κομμουνιστικής Αριστεράς με το αμερικανικό κράτος. Αναδεικνύει επίσης τη ματαιωμένη ιστορία του ελληνικού CCF, διερευνώντας γιατί η συνάντηση του οργανισμού με τους Έλληνες διανοούμενους και πολιτικούς, συντηρητικούς και φιλελεύθερους, στάθηκε άγονη και για τις δύο πλευρές. Η περιπλάνηση στους δαιδάλους της ψυχροπολεμικής πνευματικής ζωής αποκαλύπτει τις πολλαπλές αποχρώσεις του αντικομμουνισμού, το χάσμα ανάμεσα στους φιλελεύθερους προοδευτικούς αντικομμουνιστές και τους διανοούμενους του «κράτους των εθνικοφρόνων», τις δυσχέρειες της εκσυγχρονιστικής ιδεολογίας στην Ελλάδα του 1950, αλλά και τη σημασία της αυτονόμησης του Κέντρου και της ρήξης με την εθνικοφροσύνη, στον χώρο της διανόησης και των τεχνών, κατά την εκρηκτική δεκαετία του 1960.

ιστορίες 3 | διεύθυνση σειράς: Κωστής Καρπόζηλος

18.80

Κλερ Ζαλκ

Τι είναι η ιστορία; Ποια η σχέση της με τη λογοτεχνία; Πώς επηρεάζει τη δουλειά και τη γραφή του ιστορικού η ίδια του η ζωή, οι προτιμήσεις του, τα ενδιαφέροντά του, οι αναμνήσεις του;

Η Claire Zalc προβαίνει σε μια διπλή εξιστόρηση: παρουσιάζει το επιστημονικό της έργο και συνάμα ξεδιπλώνει μιαν αφήγηση τόσο μύχια όσο και λόγια, αποκαλύπτοντας το εργαστήρι της ως ιστορικού, ως συγγραφέα, αλλά και την ίδια την προσωπική της ιστορία. Ανάμεσα στην ιστορία και το απομνημόνευμα επινοεί ένα καινοφανές είδος που καθιστά τον ερευνητή αντικείμενο της ίδιας του της μελέτης.

Υπό τον αστερισμό του έργου του Ζωρζ Περέκ, και ιδιαίτερα του βιβλίου του “W ou le souvenir d’enfance” (στο οποίο παραπέμπει ακόμα και ο τίτλος που επέλεξε η Zalc για το δικό της βιβλίο), η συγγραφέας, αναμειγνύοντας το παιγνιώδες και το σοβαρό, τα μεγάλα γεγονότα με τα μικρά στιγμιότυπα, ανακαλεί περιπέτειες, αναγνώσεις, ατομικές και συλλογικές διαδρομές, οικογενειακές μνήμες, ιδεολογικούς αγώνες και επιστημονικές διαμάχες, συγκροτώντας ένα κείμενο ταυτοχρόνως λογοτεχνικό, αυτοβιογραφικό, επιστημονικό. Οιονεί μυθιστορηματικό, θα μπορούσαμε να πούμε.

16.00

Ιράντ Μάλκιν

Ο ελληνικός πολιτισμός γεννήθηκε όταν οι αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να μεταναστεύουν, να διασκορπίζονται και να ιδρύουν νέες κοινότητες σε παράκτιες περιοχές. Αυτές οι κοινότητες, οι αποικίες, λειτουργούσαν ως αποκεντρωμένα δίκτυα γύρω από ένα εικονικό κέντρο, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα – μια οπτική αντίστροφη από τη ρωμαϊκή θέαση του mare nostrum. Θα ήταν εύλογο άραγε να εκφράσει κανείς τον θαυμασμό του για τους Έλληνες, που δημιούργησαν έναν τέτοιο πολιτισμό παρά τη σταθερά αυξανόμενη απόσταση ανάμεσα στα σημεία εγκατάστασής τους, τα συνεχώς διευρυνόμενα δίκτυά τους και την απουσία όμορων εδαφών;

Στην εποχή μας η έννοια του δικτύου κυριαρχεί (δίκτυα τηλεοπτικά, μεταφορών, ηλεκτροδότησης, διαδίκτυο κ.λπ.) και είμαστε περισσότερο ανοιχτοί σε έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης τέτοιων ιστορικών ερωτημάτων. Στην προσπάθειά μας να εξετάσουμε τον σχηματισμό των αρχαίων δικτύων, μέσω των οποίων αναδεικνύονταν και διαδίδονταν τα κυριότερα κοινά χαρακτηριστικά του πολιτισμού και της ταυτότητας των Ελλήνων, το μοντέλο του «μικρού κόσμου» και οι νέες ιδέες της θεωρίας των δικτύων μάς προσφέρουν μια πανοραμική θέαση του πανελλήνιου ιστού, με τους «κόμβους», τους «δεσμούς» και τις «ροές» του, φωτίζοντας σημαντικές πτυχές της αρχαϊκής κοινωνίας.

26.00

Νίκος Πετσάλης-Διομήδης

Καθώς ανέτελλε το 1920, οι συνθήκες ειρήνης που είχαν συναφθεί στο Παρίσι το προηγούμενο έτος κάθε άλλο παρά σήμαναν το τέλος της πολεμικής αναταραχής σε μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής. Για την Ελλάδα, εκκρεμούσε ακόμα η σύναψη συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, η δε εφαρμογή της ήταν βέβαιο ότι θα απαιτούσε την εμπλοκή του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία. Επιπλέον, ο Εθνικός Διχασμός εξακολουθούσε να υπονομεύει το εσωτερικό μέτωπο της χώρας, σε μια περίοδο που ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος χειριζόταν τις τύχες της χώρας από το εξωτερικό.

Στον τρίτο τόμο του έργου του Ο Βενιζέλος και η πρόκληση της Μεγάλης Ελλάδας, ο Νίκος Πετσάλης-Διομήδης καλύπτει, για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση και βάθος το κρίσιμο ελληνικό «1920»: τις διπλωματικές μάχες του Βενιζέλου κατά τη μακρά διαπραγμάτευση που οδήγησε στη Συνθήκη των Σεβρών· την αγωνιώδη του προσπάθεια να εξουδετερωθεί διπλωματικά η απροκάλυπτη εχθρότητα της Ιταλίας· τη «μεγάλη χαμένη ευκαιρία» για στρατιωτική λύση του Μικρασιατικού μετά τις εντυπωσιακές επιδόσεις του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, το θέρος του 1920· τις καταλυτικές επιπτώσεις από τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου για τον ίδιο και τη χώρα κατά το σύντομο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στον θρίαμβο των Σεβρών και τις μοιραίες εκλογές της 1ης/14ης Νοεμβρίου. Στον τελευταίο τόμο του τρίτομου έργου ο αναγνώστης παρακολουθεί το όραμα αυτό να εγγίζει την πραγμάτωσή του, προτού, κατά τραγική ειρωνεία, η ψήφος του ελληνικού λαού προδικάσει την τελική, τραγική διάψευσή του.

Με το τρίτομο έργο του, ο Νίκος Πετσάλης-Διομήδης προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό μια συνολική και διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, της κρισιμότερης ίσως περιόδου για την εθνική μας πορεία μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έχοντας αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη συνεχή διερεύνηση της περιόδου αυτής, ο συγγραφέας είναι εξοικειωμένος με τα πρόσωπα και τα πράγματα της εποχής που μελετά. Το έργο του το διακρίνουν η εξαιρετική εποπτεία των προσώπων του δράματος, η πολυδιάστατη ανάλυση των επιλογών τους και η βαθιά κατανόηση των «απρόσωπων» δυνάμεων της ιστορίας που καθόρισαν από κοινού την πορεία του έθνους. Η προσέγγιση του Πετσάλη-Διομήδη συνδυάζει την κριτική ματιά με την ενσυναίσθηση, ιδίως στην περίπτωση του αδιαμφισβήτητου πρωταγωνιστή της περιόδου: Αναδεικνύει με ενάργεια την προσήλωση του Ελευθερίου Βενιζέλου στο έργο της δημιουργίας μιας μεγαλύτερης Ελλάδας, «σεβαστής εις τους φίλους της και τρομεράς εις τους εχθρούς της». Στον πρώτο τόμο του βιβλίου δεσπόζει ο Εθνικός Διχασμός. Στους επόμενους δύο τόμους καλύπτονται η συμμετοχή της Ελλάδας στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, το Μικρασιατικό και η πορεία προς τις μοιραίες εκλογές της 1ης / 14ης Νοεμβρίου 1920.

35.00

Νίκος Πετσάλης-Διομήδης

Με το τρίτομο αυτό έργο, ο Νίκος Πετσάλης-Διομήδης προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό μια συνολική και διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, της κρισιμότερης ίσως περιόδου για την εθνική μας πορεία μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας. Έχοντας αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη συνεχή διερεύνηση της περιόδου αυτής, ο συγγραφέας είναι εξοικειωμένος με τα πρόσωπα και τα πράγματα της εποχής που μελετά. Το έργο του το διακρίνουν η εξαιρετική εποπτεία των προσώπων του δράματος, η πολυδιάστατη ανάλυση των επιλογών τους και η βαθιά κατανόηση των «απρόσωπων» δυνάμεων της ιστορίας που καθόρισαν από κοινού την πορεία του έθνους. Η προσέγγιση του Πετσάλη-Διομήδη συνδυάζει την κριτική ματιά με την ενσυναίσθηση, ιδίως στην περίπτωση του αδιαμφισβήτητου πρωταγωνιστή της περιόδου: Αναδεικνύει με ενάργεια την προσήλωση του Ελευθερίου Βενιζέλου στο έργο της δημιουργίας μιας μεγαλύτερης Ελλάδας, «σεβαστής εις τους φίλους της και τρομεράς εις τους εχθρούς της». Στον πρώτο τόμο του βιβλίου δεσπόζει ο Εθνικός Διχασμός. Στους επόμενους δύο τόμους καλύπτονται η συμμετοχή της Ελλάδας στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, το Μικρασιατικό και η πορεία προς τις μοιραίες εκλογές της 1ης / 14ης Νοεμβρίου 1920.

35.00

Νίκος Πετσάλης-Διομήδης

Με το τρίτομο αυτό έργο, ο Νίκος Πετσάλης-Διομήδης προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό μια συνολική και διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, της κρισιμότερης ίσως περιόδου για την εθνική μας πορεία μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας.Έχοντας αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη συνεχή διερεύνηση της περιόδου αυτής, ο συγγραφέας είναι εξοικειωμένος με τα πρόσωπα και τα πράγματα της εποχής που μελετά. Το έργο του το διακρίνουν η εξαιρετική εποπτεία των προσώπων του δράματος, η πολυδιάστατη ανάλυση των επιλογών τους και η βαθιά κατανόηση των «απρόσωπων» δυνάμεων της ιστορίας που καθόρισαν από κοινού την πορεία του έθνους. Η προσέγγιση του Πετσάλη-Διομήδη συνδυάζει την κριτική ματιά με την ενσυναίσθηση, ιδίως στην περίπτωση του αδιαμφισβήτητου πρωταγωνιστή της περιόδου: Αναδεικνύει με ενάργεια την προσήλωση του Ελευθερίου Βενιζέλου στο έργο της δημιουργίας μιας μεγαλύτερης Ελλάδας, «σεβαστής εις τους φίλους της και τρομεράς εις τους εχθρούς της». Στον πρώτο τόμο του βιβλίου δεσπόζει ο Εθνικός Διχασμός. Στους επόμενους δύο τόμους καλύπτονται η συμμετοχή της Ελλάδας στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, το Μικρασιατικό και η πορεία προς τις μοιραίες εκλογές της 1ης / 14ης Νοεμβρίου 1920.

Ο Νίκος Πετσάλης-Διομήδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943 και μεγάλωσε σε περιβάλλον με παράδοση στα γράμματα και τις τέχνες. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και ιστορία στο Λονδίνο, όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ (1975). Το ενδιαφέρον του για τα εικαστικά τον έκανε να ιδρύσει την αίθουσα τέχνης «Το τρίτο μάτι» (1979-1993) στην οποία οργάνωσε πάνω από 120 εκθέσεις. Στον τομέα αυτό, κυριότερα έργα του είναι ο πλήρης κατάλογος (catalogue raisonné) του έργου του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Ghika1920-1940 (Αθήνα, 1979) και το έργο Σπύρος Βασιλείου. Οι ξυλογραφίες (Αθήνα, 1981). Το βιβλίο του Η άγνωστη Κάλλας (Αθήνα, 1998), για το οποίο εργάστηκε έξι χρόνια, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας 1999 και κυκλοφόρησε στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ισπανικά. Ωστόσο, η κύρια συμβολή του υπήρξε στον τομέα διπλωματικής ιστορίας. Προηγήθηκαν τα έργα Greece at the Paris Peace Conference, 1919 (Θεσσαλονίκη, 1979) και Η Ελλάδα των δύο κυβερνήσεων, 1916-1917 (Αθήνα, 1986). Το παρόν, τρίτομο έργο, το ολοκλήρωσε ύστερα από εννέα χρόνια εργασίας, λίγο πριν αποβιώσει στις 6 Φεβρουαρίου 2013, σε ηλικία 69 ετών.

35.00

Γιουβάλ Νώε Χαράρι

Από τον συγγραφέα του Sapiens, η ιστορία των δικτύων πληροφοριών που έχουν φτιάξει -και γκρεμίσει- τον κόσμο μας.

Τα τελευταία 100.000 χρόνια, οι σάπιενς έχουν αποκτήσει τεράστια δύναμη. Αλλά παρά τις ανακαλύψεις, τις εφευρέσεις και τις κατακτήσεις μας έχουμε περιέλθει πλέον σε υπαρξιακή κρίση. Ο κόσμος βρίσκεται στο χείλος της οικολογικής καταστροφής. Οι πολιτικές εντάσεις αυξάνονται. Η παραπληροφόρηση οργιάζει. Και βαίνουμε ολοταχώς στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης -ενός αλλότριου δικτύου πληροφοριών που απειλεί να μας εξολοθρεύσει. Γιατί, παρά τα όσα έχουμε καταφέρει, είμαστε τόσο αυτοκαταστροφικοί;

Το Nexus κοιτάζει μέσα από το φακό της ανθρώπινης ιστορίας για να καταλάβει πώς η ροή των πληροφοριών μας έφερε ως εδώ. Οδηγώντας μας από την Εποχή του Λίθου και τη διαμόρφωση του κανόνα της Βίβλου μέχρι την εφεύρεση της τυπογραφίας, την ανάδυση των μέσων μαζικής ενημέρωσης και την πρόσφατη επανεμφάνιση του λαϊκισμού, ο Γιουβάλ Νώε Χαράρι μάς καλεί να σκεφτούμε τη σύνθετη σχέση ανάμεσα στην πληροφορία και την αλήθεια, τη γραφειοκρατία και τη μυθολογία, τη σοφία και τη δύναμη. Εξετάζει πώς συστήματα όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Καθολική Εκκλησία και η Σοβιετική Ένωση χρησιμοποίησαν τις πληροφορίες για να πετύχουν τους στόχους τους, καλούς ή κακούς. Και μιλάει για τις επείγουσες επιλογές που έχουμε μπροστά μας καθώς η μη ανθρώπινη νοημοσύνη απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη. Οι πληροφορίες δεν είναι η πρώτη ύλη της αλήθειας ούτε απλώς ένα όπλο. Το Nexus διερευνά τον ελπιδοφόρο ενδιάμεσο χώρο ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα, ανακαλύπτοντας ξανά στην πορεία την κοινή μας ανθρώπινη ιδιότητα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Οι ιστορίες μας ένωσαν.

Τα βιβλία διέδωσαν τις ιδέες και τις μυθολογίες μας.

Το διαδίκτυο μάς υποσχέθηκε απεριόριστη γνώση.

Ο αλγόριθμος έμαθε τα μυστικά μας -κι έπειτα μας έστρεψε τον έναν ενάντια στον άλλο.

Τι θα κάνει η Τεχνητή Νοημοσύνη;

Το Nexus περιγράφει τη συναρπαστική ιστορία που μας έφερε ως εδώ και τις επιλογές που πρέπει επειγόντως να κάνουμε αν θέλουμε να ζήσουμε – καλά ή και καλύτερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

29.68