Ξένη λογοτεχνία

Πρόκειται για σπουδαίο έργο, ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του εικοστού αιώνα. Η αποδοχή του από την κριτική και το αναγνωστικό κοινό είναι σχεδόν ομόφωνη.
Ο Γκάτσμπυ ενσαρκώνει το Αμερικανικό Όνειρο, το ιδεώδες της προσωπικής επιτυχίας, της κοινωνικής και επαγγελματικής ανέλιξης και του πλούτου, σε συνθήκες ελευθερίας, ασχέτως καταγωγής, μόρφωσης, θρησκείας. Σε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνεται και η ερωτική επιτυχία. Το Αμερικανικό Όνειρο έχει ατομιστική και υλιστική βάση, μολονότι κάποιες όψεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ιδεαλιστικές. Ο Γκάτσμπυ εκπληρώνει το Αμερικανικό Όνειρο μέσα σε τρία μόνο χρόνια (Καλοκαίρι 1919 – Καλοκαίρι 1922): γίνεται πάμπλουτος, αγοράζει μια μεγάλη έπαυλη με “γαλάζιους κήπους”, έχει μπάτλερ, υπηρέτες και μια Ρόλς-Ρόυς, διοργανώνει θρυλικά πάρτυ. Τα λεφτά τα έκανε ως λαθρέμπορος ποτών και έχει συναλλαγές με ανθρώπους του υποκόσμου, αλλά αυτό δεν αμαυρώνει καθόλου την υπόληψή του στα μάτια του αναγνώστη – αντιθέτως, προσθέτει στη γοητεία του. Ωστόσο, εκείνο που πάνω απ’ όλα τον καθίστα μεγάλο -μυθικό- ήρωα και παραδειγματικό εραστή για κάθε εποχή είναι ο έμμονος, ανυποχώρητος, απόλυτος, κατακτητικός, ρομαντικός έρωτάς του για την Νταίζυ, ένας έρωτας που είναι αμήχανα και ιδεαλιστικά εφηβικός και, ταυτόχρονα, δυναμικά και ακράδαντα ανδρικός. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Γκάτσμπυ αναδεικνύεται σε ηθικά ανώτερο χαρακτήρα από την Νταίζυ που αποδεικνύεται τελικά πως δεν είναι παρά μια “όμορφη χαζούλα” με μια ψιθυριστή ναζιάρικη φωνή, μια “φωνή γεμάτη λεφτά”. Ο Γκάτσμπυ δεν έχει αυταπάτες, γνωρίζει καλά ότι η Νταίζυ υπολείπεται των ονείρων του – ” όχι από δικό της λάθος, αλλά εξαιτίας της κολοσσιαίας δυναμικότητας της φαντασίωσής του που υπερέβαινε και την Νταίζυ, υπερέβαινε τα πάντα. Είχε ριχτεί σε αυτήν την ψευδαίσθηση με δημιουργικό πάθος, πλουτίζοντάς τη συνεχώς, στολίζοντάς τη με κάθε λαμπερό φτερό που έβρισκε στον δρόμο του. Δεν υπάρχει φωτιά ή παγωνιά που μπορεί να αντιμετρηθεί με αυτό που φωλιάζει στην άγρια καρδιά ενός άντρα”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Υγρές, μελαγχολικές αυλές, φασματικοί πύργοι, ζοφερές προοπτικές, μοναστήρια όπου κατοικεί το κακό, ψίθυροι και τρεμάμενες σκιές, πανέμορφες ηρωίδες που ακροβατούν στα όρια της τρέλας, δαιμονικοί χαρακτήρες που πουλάνε την ψυχή τους στον Εωσφόρο, αλλότρια, μυστικά πάθη, τρέλα, ποίηση…

Το γοτθικό μυθιστόρημα σε όλο το ανατριχιαστικό του μεγαλείο είναι εδώ, με έναν ογκόλιθο του είδους, που ξεπερνά σε ένταση, ρίγος, παλμό, φαντασία και αυτοαναφορική ειρωνεία το σύνολο της σύγχρονης “λογοτεχνίας τρόμου”.

Το όνομά του είναι Λεστάτ και είναι βρικόλακας – ένα πλάσμα της νύχτας και των θρύλων, που όμως ζει ανάμεσά μας και διαφέρει απόλυτα από την εικόνα των μακάβριων βαμπίρ που στοιχειώνουν τη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας. Ξεκινώντας την περιπλάνησή του από το Παρίσι του 18ου αιώνα, μας ξεναγεί στη μυστηριακή αρχαία Αίγυπτο, τη Βρετανία των Δρυίδων, τη Ρώμη των Αυτοκρατόρων αλλά και στη φρενήρη ζωή των αμερικανικών μεγαλουπόλεων του 20ού αιώνα, όπου οι αστέρες της ροκ λατρεύονται σαν θεοί. Αντισυμβατικός και παρορμητικός, διψασμένος για ζωή και εμπειρίες, ο Λεστάτ αναζητά ένα σκοπό ύπαρξης και προσπαθεί να επιβιώσει από το μένος των ζωντανών και την οργή των νεκρών σε ένα συγκλονιστικό χρονικό που ζωντανεύει τις πιο πολύκροτες περιόδους της παγκόσμιας ιστορίας…

Ο γοητευτικός αντιήρωας που γνωρίσαμε στο μυθιστόρημα Συνέντευξη με Έναν Βρικόλακα, το οποίο ενέπνευσε την ομώνυμη κλασική ταινία με πρωταγωνιστές τους Brad Pitt και Tom Cruise, μας αποκαλύπτει την αληθινή του ιστορία. Λυρικό, υποβλητικό και πρωτότυπο, το βιβλίο της Anne Rice έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από κοινό και κριτικούς σε ολόκληρο τον κόσμο, βάζοντας τη δική του σφραγίδα στο είδος.

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΨΥΧΩΣΗ είναι το πιο πολυσυζητημένο και διαβασμένο μυθιστόρημά του Μπρετ Ίστον Έλις μέχρι σήμερα.

Η επανέκδοση της σκληρής σάτιρας στα σύγχρονα αμερικανικά ήθη, ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ, στη σειρά εκδόσεις Οξύ – ΞΕΝΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ με Επίμετρο του Σπήλιου Λαμπρόπουλου

Η ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ…

Στα τέλη της «χορτασμένης» δεκαετίας του ’80, ένας από τους δεκάδες νεαρούς γιάπηδες της Γουόλ Στριτ, ο λάτρης του καλού γούστου και των εκλεπτυσμένων απολαύσεων Πάτρικ Μπέιτμαν, που απεχθάνεται τους ζητιάνους και θαυμάζει απεριόριστα τον… Ντόναλντ Τραμπ, αρχίζει να βυθίζεται στον ίλιγγο της παράνοιας, του νοσηρού εγκλήματος και του απόλυτου κενού.

Και ο Μπρετ Ίστον Έλις, ομολογουμένως στην καλύτερη στιγμή του, δεν χάνει την ευκαιρία να εξαντλήσει όλο το συγγραφικό ταλέντο του περνώντας από κανονικό λογοτεχνικό ηλεκτροσόκ ολόκληρη τη «λαμπερή» πλευρά των σύγχρονων δυτικών ηθών, της υλιστικής ψευδαίσθησης και της κουλτούρας της υπερβολής, μ’ έναν ανελέητο σαρκασμό που τσακίζει κόκαλα και μια σπινθηροβόλα ακρίβεια που τρομάζει όλο και περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων.

Ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της εποχής μας. Όσο κι αν βρισκόμαστε πλέον για τα καλά στον 21ο αιώνα, η Αμερικανική Ψύχωση [του 1991] παραμένει η πιο επιτακτική και βάναυση λογοτεχνική εξήγηση για την κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει. – Irvine Welsh, The Guardian

Ο Μπρετ Ίστον Έλις, το «κακό παιδί» της αμερικανικής πεζογραφίας, γεννήθηκε στο Λος Άντζελες το 1964. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 27 γλώσσες και τέσσερα απ’ αυτά έχουν γίνει ταινίες. Πολλοί τον αποκαλούν μηδενιστή, ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται ηθικολόγος. Η Αμερικανική Ψύχωση, το τρίτο του βιβλίο, είναι το πιο πολυσυζητημένο και διαβασμένο μυθιστόρημά του μέχρι σήμερα. Από τις εκδόσεις Οξύ κυκλοφορεί και το πρώτο μη μυθοπλαστικό έργο του συγγραφέα, με τίτλο ΛΕΥΚΟΣ. Η τυραννία της ταυτότητας στη σύγχρονη εποχή.

Από τις εκδόσεις Οξύ – ΞΕΝΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ επίσης κυκλοφορούν τίτλοι όπως Ο Άνθρωπος που κοιτάζει του Αλμπέρτο Μοράβια, Λαγέ τρέξε, του Τζον Απντάικ, Φωνές χαμένες και θολές του Τρούμαν Καπότε