Βλέπετε 46–60 από 626 αποτελέσματα

Ξένη λογοτεχνία

Ξένη λογοτεχνία

Αμερικανική Ψύχωση

Μπρετ Ίστον Έλις

Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΨΥΧΩΣΗ είναι το πιο πολυσυζητημένο και διαβασμένο μυθιστόρημά του Μπρετ Ίστον Έλις μέχρι σήμερα.

Η επανέκδοση της σκληρής σάτιρας στα σύγχρονα αμερικανικά ήθη, ίσως πιο επίκαιρη από ποτέ, στη σειρά εκδόσεις Οξύ – ΞΕΝΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ με Επίμετρο του Σπήλιου Λαμπρόπουλου

Η ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ…

Στα τέλη της «χορτασμένης» δεκαετίας του ’80, ένας από τους δεκάδες νεαρούς γιάπηδες της Γουόλ Στριτ, ο λάτρης του καλού γούστου και των εκλεπτυσμένων απολαύσεων Πάτρικ Μπέιτμαν, που απεχθάνεται τους ζητιάνους και θαυμάζει απεριόριστα τον… Ντόναλντ Τραμπ, αρχίζει να βυθίζεται στον ίλιγγο της παράνοιας, του νοσηρού εγκλήματος και του απόλυτου κενού.

Και ο Μπρετ Ίστον Έλις, ομολογουμένως στην καλύτερη στιγμή του, δεν χάνει την ευκαιρία να εξαντλήσει όλο το συγγραφικό ταλέντο του περνώντας από κανονικό λογοτεχνικό ηλεκτροσόκ ολόκληρη τη «λαμπερή» πλευρά των σύγχρονων δυτικών ηθών, της υλιστικής ψευδαίσθησης και της κουλτούρας της υπερβολής, μ’ έναν ανελέητο σαρκασμό που τσακίζει κόκαλα και μια σπινθηροβόλα ακρίβεια που τρομάζει όλο και περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων.

Ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της εποχής μας. Όσο κι αν βρισκόμαστε πλέον για τα καλά στον 21ο αιώνα, η Αμερικανική Ψύχωση [του 1991] παραμένει η πιο επιτακτική και βάναυση λογοτεχνική εξήγηση για την κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει. – Irvine Welsh, The Guardian

Ο Μπρετ Ίστον Έλις, το «κακό παιδί» της αμερικανικής πεζογραφίας, γεννήθηκε στο Λος Άντζελες το 1964. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 27 γλώσσες και τέσσερα απ’ αυτά έχουν γίνει ταινίες. Πολλοί τον αποκαλούν μηδενιστή, ο ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται ηθικολόγος. Η Αμερικανική Ψύχωση, το τρίτο του βιβλίο, είναι το πιο πολυσυζητημένο και διαβασμένο μυθιστόρημά του μέχρι σήμερα. Από τις εκδόσεις Οξύ κυκλοφορεί και το πρώτο μη μυθοπλαστικό έργο του συγγραφέα, με τίτλο ΛΕΥΚΟΣ. Η τυραννία της ταυτότητας στη σύγχρονη εποχή.

Από τις εκδόσεις Οξύ – ΞΕΝΟΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ επίσης κυκλοφορούν τίτλοι όπως Ο Άνθρωπος που κοιτάζει του Αλμπέρτο Μοράβια, Λαγέ τρέξε, του Τζον Απντάικ, Φωνές χαμένες και θολές του Τρούμαν Καπότε

19.99

Ξένη λογοτεχνία

Ο Μαξ και οι γάτες

Σκλιαρ Μοασίρ

Ο Μαξ είναι ένα αγόρι που γεννήθηκε στο Βερολίνο στις αρχές του εικοστού αιώνα, γιος ενός κακότροπου και βίαιου γουναρά. Ο ίδιος είναι ντροπαλός, εσωστρεφής και ονειροπόλος. Βιώνει έναν χρόνιο φόβο για τα αιλουροειδή και πρώτα απ’ όλα για την ταριχευμένη τίγρη που ο πατέρας του διατηρεί στην αποθήκη του, τρόπαιο ενός κυνηγιού στην Ινδία. Εκεί, περνάει τον περισσότερο χρόνο του, κάνοντας όνειρα να ταξιδέψει σε μακρινές χώρες – και εκεί αρχίζει μια σχέση με την παντρεμένη υπάλληλο του καταστήματος, τη Φρίντα.

Όταν ο σύζυγος της ερωμένης του, μέλος των Ναζί, ανακαλύπτει τη σχέση και καταγγέλλει τον Μαξ στην Γκεστάπο, ο Μαξ αναγκάζεται να φύγει κρυφά για το Αμβούργο, όπου επιβιβάζεται σε ένα φορτηγό πλοίο με προορισμό τη Βραζιλία. Το ταξίδι του θα πάρει αναπάντεχη τροπή και ο ίδιος θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους χειρότερους εφιάλτες του.

13.14

Ξένη λογοτεχνία

Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα

Ελίζαμπεθ Στρουτ

“Σ’ αυτή τη ζωή είναι δώρο το ότι δεν ξέρουμε τι μας περιμένει”.

Τον Μάρτιο του 2020, ο πρώην σύζυγος της Λούσυ Μπάρτον, ο Ουίλλιαμ, την παρακαλεί να αφήσει τη Νέα Υόρκη και να δραπετεύσει μαζί του σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι που έχει νοικιάσει στο Μέην. Η Λούσυ συμφωνεί απρόθυμα, αφήνοντας στη μέση τα πιάτα στο νεροχύτη, πιστεύοντας ότι σε μία ή δύο εβδομάδες θα επιστρέψει. Οι εβδομάδες όμως γίνονται μήνες, και η Λούσυ, ο Ουίλλιαμ και το περίπλοκο παρελθόν τους είναι εκεί μαζί, σε ένα μικρό σπίτι κουρνιασμένο πάνω σ’ έναν βράχο δίπλα στη θάλασσα.

Γεμάτο ευαισθησία και αποκαλυπτική διαύγεια, το Η Λούσυ δίπλα στη θάλασσα ανακαλεί το εύθραυστο και αβέβαιο πρόσφατο παρελθόν, καθώς και τα πιθανά ενδεχόμενα που μπορούν να φέρουν ως έμπνευση οι μεγάλες, ήσυχες μέρες. Στο επίκεντρο αυτού του θαυματουργού μυθιστορήματος βρίσκονται οι βαθιές ανθρώπινες συνδέσεις που μας κρατούν στη ζωή, ακόμη κι όταν ο κόσμος φαίνεται να καταρρέει.

18.00

Ξένη λογοτεχνία

Στο σώμα της ψυχής

Λιουντμίλα Ουλίτσκαγια

Ακόμη κι αν καταφέρουμε να νιώσουμε, να καταλάβουμε και να μελετήσουμε το σώμα μας, η ψυχή εντούτοις αρνείται τους ορισμούς. Τι ακριβώς θέλει να καλύψει; Είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής μας, ή μήπως κάνει την εμφάνισή της μόνο σε ορισμένες στιγμές; Ερωτήματα σαν τα παραπάνω θέτουν τα πρόσωπα που κατοικούν στις σελίδες αυτού του βιβλίου, σε συγκυρίες μοναδικές και καθημερινές μαζί: ένας ιατροδικαστής που αναζητά να βρει ορατά σημάδια, μια απομονωμένη σύζυγος που ανακαλύπτει εκπληκτικές φυσικές δυνάμεις, ένας νέος άντρας που χάνεται σε ένα πολυαγαπημένο τοπίο. Μέσα από ένα υπόγειο παιχνίδι αντηχήσεων, αυτές οι στιγμές που βρίσκονται στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου συνθέτουν ένα εκπληκτικό και ευαίσθητο σχεδίασμα του περάσματος στο επέκεινα. Στο κάθε άλλο παρά συνηθισμένο βιβλίο της, το βυθισμένο σε ένα μειλίχιο φως, η Λουντμίλα Ουλίτσκαγια κάνει να αστράφτουν σπίθες ζωής που ζωγραφίζουν τον άτλαντα της ψυχής.

16.00

Ξένη λογοτεχνία

Καθένας με το βάσανο του

Μαριάνα Λέκι

Η κυρία Βίζε δεν μπορεί να κοιμηθεί τις νύχτες. Η νεαρή Λίζα ζει έναν βασανιστικό πρώτο έρωτα. Ο κύριος Πολ υποφέρει από κλειστοφοβία. Ένας νέος γείτονας ταλαιπωρεί τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας. Ένας ηλικιωμένος ψυχίατρος πρέπει να αδειάσει το ιατρείο του.

Ιστορίες «ανάλαφρες, αλλά με μεγάλο βάθος» (FAZ), με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ερωτικές απογοητεύσεις, φοβίες, προβλήματα με γείτονες, παιδιά, φίλους και συγγενείς, άνθρωποι που παλεύουν ο καθένας με το δικό του βάσανο. Ιστορίες που κατανοούν, παρηγορούν, ανακουφίζουν, αλλά και «εκπλήσσουν γιατί κάνουν εικόνες τα συναισθήματα και οδηγούν σ’ έναν κόσμο γεμάτο φαντασία και ενσυναίσθηση» (Die Zeit).

Από τη βραβευμένη και δημοφιλή Μαριάνα Λέκι (γενν. Κολωνία,1973), συγγραφέα του μυθιστορήματος Το όνειρο της Ζέλμα (Aldina 49).

15.00

Ξένη λογοτεχνία

Ανήκουστος Βλάβη

Ντέιβιντ Λοτζ

Ο καθηγητής γλωσσολογίας Ντέσμοντ Μπέιτς συνταξιοδοτείται πρόωρα εξαιτίας της επιδεινούμενης βαρηκοΐας του. Ταυτόχρονα η γυναίκα του περνάει μια δεύτερη νεότητα, ενώ η υγεία του επίσης βαρήκοου πατέρα του πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Ντέσμοντ γνωρίζει την Άλεξ, μια γοητευτική φοιτήτρια που του ζητάει τη βοήθειά του για τη διατριβή της, η οποία αφορά την ανάλυση λόγου των σημειωμάτων αυτοκτονίας. Κι αυτός προσφέρεται να τη βοηθήσει, χωρίς να ξέρει τι τον περιμένει.

Σε αυτό το μυθιστόρημα ο Λοτζ γράφει με χιούμορ που τσακίζει κόκαλα για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη σεξουαλική ζωή στη μέση ηλικία, τις ελπίδες και τις ματαιώσεις, τη φθορά και τον θάνατο.

«Νοσταλγούσε τον ρυθμό της ακαδημαϊκής χρονιάς όπως ένας χωρικός θα νοσταλγούσε τις διαφορές των εποχών αν έπαυαν ξαφνικά να υπάρχουν· και ανακάλυψε επίσης ότι νοσταλγούσε ακόμα και τη δομή της ακαδημαϊκής εβδομάδας, την ημερήσια διάταξη της ανάθεσης εργασιών, την επίβλεψη των μεταπτυχιακών φοιτητών, τη διόρθωση των δοκιμίων, τις συσκέψεις των επιτροπών, τις συνεντεύξεις και τις προθεσμίες για τη μια ή την άλλη αναφορά, δουλειές ρουτίνας που τον έκαναν να γκρινιάζει, η διεκπεραίωση των οποίων όμως, όσο ασήμαντες ή εφήμερες κι αν ήταν, πρόσφερε μια έστω χαμηλού επιπέδου ικανοποίηση και διασφάλιζε ότι ποτέ, μα ποτέ δεν θα ερχόσουν αντιμέτωπος με το ερώτημα: Πού να περιφέρω το σαρκίο μου σήμερα;»

 

22.00

Ξένη λογοτεχνία

Η Ξένη

Κλάουντια Ντουραστάντι

Ένα ζευγάρι κωφών με τον μικρό τους γιο μεταναστεύει από ένα χωριό της Ν. Ιταλίας στο Μπρούκλιν, όπου γεννιέται και η κόρη τους. Δεν μαθαίνουν στα παιδιά τη νοηματική, ενώ οι δυσκολίες επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια προκαλούν πλήθος παρεξηγήσεων. Το διαζύγιό τους και η επιστροφή στην Ιταλία δυσκολεύει κι άλλο το κορίτσι. Από τη μια χώρα στην άλλη, από τη μεγαλούπολη στην κλειστή κοινωνία του χωριού και αργότερα στο Λονδίνο του Brexit, αισθάνεται ξένη παντού.

«Μια ιστορία ενηλικίωσης γραμμένη με το ίδιο βιτριόλι που χρησιμοποιούσε και η Βιρτζίνια Γουλϕ» (The Observer), εμπνευσμένη από τα βιώματα της συγγραφέως. «Η Κλάουντια Ντουραστάντι (γενν. 1984) ρίχνει ένα σωσίβιο στα σκοτεινά νερά της μνήμης. Το αγαπημένο μου είδος λογοτεχνίας, αυτό που όχι μόνο μιλά στον κόσμο, αλλά εισχωρεί μέσα του» (Ocean Vuong).

16.00

Ξένη λογοτεχνία

Ανταρκτική

Κλερ Κίγκαν

Δεκαπέντε ιστορίες που κινούνται από τη βάναυση, δύσκολη επαρχιώτικη ζωή στην Ιρλανδία μέχρι το καυτό τοπίο του αμερικάνικου νότου. Η Keegan διερευνά έναν κόσμο όπου τα όνειρα, η μνήμη και η τύχη έχουν συντριπτικές συνέπειες για όλους.

Η γραφή της, συχνά σκοτεινή, υπαινικτική και ατμοσφαιρική, κάνει τον αναγνώστη να νιώθει πως κάτι βαρυσήμαντο παραμονεύει σε κάθε μία από αυτές τις σμιλεμένες ιστορίες. Συγκινητικό, χάρη στη χαμηλόφωνη έντασή του, το βραβευμένο αυτό βιβλίο αποτελεί ένα σπάνιο, εντυπωσιακό δείγμα γραφής.

15.50

Ξένη λογοτεχνία

Σιωπή

Λεονίντ Αντρέγεφ

Κάθε πρωί, μετά τη λειτουργία, ο πατήρ Ιγνάτιος πήγαινε στο καθιστικό, έριχνε το βλέμμα του στο άδειο κλουβί και στο γνώριμο σκηνικό του δωματίου, καθόταν στην πολυθρόνα, έκλεινε τα μάτια και άκουγε το δωμάτιο να σωπαίνει. Ήταν κάτι παράξενο. Το κλουβί σώπαινε σιγανά και τρυφερά, και στη σιωπή αυτή ήταν αισθητά η θλίψη, τα δάκρυα και το απόμακρο, πεθαμένο γέλιο. Η σιωπή τής γυναίκας του, μαλακωμένη από τους τοίχους, ήταν πεισματική, βαριά σαν μολύβι και τρομακτική, τόσο τρομακτική που στην πιο ζεστή μέρα ο πατήρ Ιγνάτιος ένιωθε παγωνιά. Παρατεταμένη, παγωμένη σαν τάφος και αινιγματική σαν το θάνατο ήταν η σιωπή της κόρης. Λες και η σιωπή ετούτη ήταν βασανιστική για αυτή την ίδια και ζητούσε παθιασμένα να μετατραπεί σε λόγο, αλλά κάτι ισχυρό και ανεγκέφαλο, σαν μηχανή, την κρατούσε ακίνητη και την τέντωνε σαν σύρμα. […] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το εξαιρετικό αυτό διήγημα στηρίχτηκε στο αληθινό συμβάν της αυτοκτονίας της κόρης ενός ιερέα στην πόλη Οριόλ. Ο εν λόγω ιερέας, ο Αντρέι Καζάνσκι, είχε βαφτίσει τον πρωτότοκο της οικογένειας Αντρέγεφ, τον Λεονίντ. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τον αληθινό λόγο της αυτοκτονίας. Το κορίτσι είχε μόλις αποφοιτήσει από το γυμνάσιο και ζούσε σε ένα σπίτι με πολλές απαγορεύσεις από έναν πολύ αυστηρό πατέρα.
Το διήγημα του Αντρέγεφ συγκίνησε ιδιαίτερα τον Μ. Γκόρκι, ο οποίος φρόντισε να το προωθήσει και να εισαγάγει τον σεμνό ανερχόμενο συγγραφέα στους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής, ενώ ο Λ.Τολστόι του έδωσε τιμητική θέση στην πλούσια βιβλιοθήκη του.

 

6.50

Έμμα Ντουντ βαν Τρούστβικ

Ακολουθώντας μια μακρά οικογενειακή παράδοση, ο νεαρός Νίκολας ετοιμάζεται να αναλάβει κι αυτός με τη σειρά του τα καθήκοντα του πάστορα σ’ ένα αλσατικό χωριό. Η αδελφή του που ζει στην Ολλανδία, τόπο καταγωγής της οικογένειας, επιστρέφει για λίγο στο πατρικό σπίτι για να είναι παρούσα στην τελετή και για να ξαναβρεθεί με τους δικούς της, ιδιαίτερα καλλιεργημένους ανθρώπους, χιουμορίστες, με έντονη την αίσθηση του καθήκοντος και της προσφοράς, μα που τώρα έχουν βυθιστεί σε μια σοβαρή κρίση. Τη μητέρα της που φροντίζει τους πάντες με τρυφερότητα, προσπαθώντας να βάλει τάξη στο χάος, τον παππού της, που έχει άνοια, τον πατέρα της, που πάσχει από burn-out με προβλήματα μνήμης επίσης, ενώ και ο αδελφός της βασανίζεται από διλήμματα και αμφιβολίες. Είναι ικανός γι’ αυτό το αξίωμα; Και ακόμα περισσότερο: έχει νόημα το λειτούργημα του πάστορα στη σημερινή εποχή;

«Αυτό που ήθελα ήταν να διηγηθώ την ιστορία μιας οικογένειας που χάνει τη μνήμη της. Να προσεγγίσω ένα δράμα, καταυγάζοντάς το με φως», λέει η συγγραφέας

16.00

Ξένη λογοτεχνία

Η τελευταία μου πνοή

Λουίς Μπουνιουέλ

Μπορεί να γεννήθηκε σ’ έναν τόπο όπου ο μεσαίωνας κράτησε μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά από πολύ νωρίς ο Λουίς Μπουνιουέλ συνδέθηκε με την πνευματική και καλλιτεχνική πρωτοπορία της εποχής του· πρώτα στη Μαδρίτη, μαζί με τον Λόρκα, τον Νταλί, κι ύστερα στο Παρίσι της δεκαετίας του ’20, με την ομάδα των σουρεαλιστών.

Στο σουρεαλισμό ο Μπουνιουέλ βρήκε την αγάπη για το παράλογο, το αμφίσημο, το βαθιά κρυμμένο, το επικίνδυνο, συνδυασμένη με την αυθάδικη διάθεση για πρόκληση, σκανδαλισμό, για βεβήλωση των ιερών και γκρέμισμα των παραδεδομένων αξιών, όπως η κοινωνική ειρήνη, η εργασία, η θρησκεία, η οικογένεια.

Ο Μπουνιουέλ γράφει για τη ζωή του με παιχνιδιάρικη ειρωνεία και με μια παράδοξη νηφαλιότητα, έχοντας επίγνωση ότι αυτή υπήρξε χορταστική. Σαν ήρωας σε πικαρέσκο μυθιστόρημα, ξεστρατίζει αμέριμνος σε αλλεπάλληλες παρεκβάσεις, καθώς μιλά για τα μεγάλα πάθη και για τα όνειρά του, για τους αγαπημένους φίλους και τους πολέμιούς του, για τα έργα τα δικά του και για εκείνα που τον καθόρισαν.

22.00

Αρτούρ Σνίτσλερ, Ούγκο φον Χόφμανσταλ, Τόμας Μαν

Στον κόσμο της γερμανόφωνης λογοτεχνίας, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, το απόκοσμο επηρεάζει δραστικά την αποτύπωση της πραγματικότητας. Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό μοιράζονται τα διηγήματα που συναπαρτίζουν το βιβλίο: και στα τρία κάτι απόκοσμο εισβάλλει σε ένα κατά τα λοιπά ρεαλιστικό περιβάλλον, χωρίς να προσφέρεται ωστόσο η δυνατότητα λογικής εξήγησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μία αίσθηση αβεβαιότητας ως προς το τί θεωρείται πραγματικό και τί φανταστικό· μία αίσθηση που επιτείνεται τόσο από το ονειρικό κλίμα όσο και από μια δυσοίωνη ατμόσφαιρα, η οποία, μέσα από σύμβολα και υπαινιγμούς, προδιαγράφει την πορεία των ηρώων προς τον θάνατο. Το αλλόκοτο και το απόκοσμο, όπως παρουσιάζονται από τους τρεις εμβληματικούς συγγραφείς, αφήνουν στον αναγνώστη ένα σύγχρονο αποτύπωμα· αποδίδουν με καινοφανή τρόπο εκφάνσεις της υπαρξιακής αγωνίας των ηρώων, ενώ συνάμα φέρνουν στο προσκήνιο τις ασυνείδητες δυνάμεις που επηρεάζουν καθοριστικά την εικόνα μας για τον κόσμο και για τον εαυτό μας.

 

12.50

Ξένη λογοτεχνία

Αυτό είναι ευτυχία

Νάιαλ Ουίλλιαμς

Τέλη της δεκαετίας του ’50 και στη Φάχα, ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας όπου η ζωή έχει μείνει ίδια κι απαραλλάχτη σχεδόν για χίλια χρόνια, ακόμα περιμένουν ένα θαύμα: τον ερχομό του ηλεκτρικού. Μια Μεγάλη Τετάρτη, όμως, εντελώς αναπάντεχα και σχεδόν ανεπαίσθητα, συντελείται ένα θαύμα ακόμα μεγαλύτερο ― σταματάει να βρέχει. Μα για τον δεκαεφτάχρονο Νόου, ο οποίος έχει βρει καταφύγιο στο χωριό του παππού και της γιαγιάς του, έναν τόπο όπου η κωμωδία της ζωής αναβλύζει δίπλα ακριβώς στις τραγωδίες της, τα θαύματα δεν έχουν τέλος.

«Την ώρα που τη ζεις μπορεί μερικές φορές να πιστέψεις ότι η ζωή σου δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Είναι τετριμμένη και συνηθισμένη και σίγουρα θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι καλύτερη με τον άλφα ή με τον βήτα τρόπο. Λείπει η προοπτική που επιτρέπει στο οποιοδήποτε νόημα να αναδυθεί, γιατί την ώρα που τη ζεις υπάρχει μόνο αίσθηση και σπουδή και αμεσότητα ― όπως πρέπει δηλαδή να βιώνεται η ζωή. Όλοι αγωνιζόμαστε διαρκώς και, μολονότι αυτό συνεπάγεται μια λίγο-πολύ σταθερή ροή από αποτυχίες, μάλλον δεν πρόκειται για κάτι και τόσο τρομερό, αν σκεφτείς ότι τελικά συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε».

22.00

Ξένη λογοτεχνία

Τέσσερα ερωτικά γράμματα

Νάιαλ Ουίλλιαμς

«Ήμουν δώδεκα χρονών όταν πρωτομίλησε στον πατέρα μου ο Θεός. Δεν μίλησε πολύ. Του είπε να γίνει ζωγράφος, μα δεν μπήκε σε περισσότερες λεπτομέρειες».

Στο Δουβλίνο, ο πατέρας του Νίκολας παρατάει τα πάντα προκειμένου ν’ αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Σ’ ένα νησί της δυτικής Ιρλαν­δίας, η νεαρή Ίζαμπελ φεύγει για τη μεγάλη πόλη, κουβαλώντας μια βουβή ενοχή. Πατώντας στα χνάρια του μαγικού ρεαλισμού, ο Νάιαλ Ουίλλιαμς γράφει για την αμφιβολία και την πίστη, για το πάθος και την παραίτηση, για τη συντριβή και το απρόσμενο θαύμα, ­καθώς διηγείται την ιστορία δυο ζωών που οδεύουν ανεπίγνωστα μα ακαταμάχητα προς το πεπρωμένο τους.

22.00

Βιρτζίνια Γουλφ

Η γοητεία του σύγχρονου Λονδίνου έγκειται στο ότι δεν χτίστηκε για να διαρκέσει· χτίστηκε για ν’ αφανίζεται. Οι γυάλινες προσόψεις του, η διαφάνειά του, τα φουσκωμένα κύματα των χρωματιστών σοβάδων, δίνουν μια ευχαρίστηση άλλου τύπου και πετυχαίνουν έναν διαφορετικό στόχο απ’ αυτόν που επιδίωκαν και προσπαθούσαν να πετύχουν οι παλιοί οικοδόμοι και τ’ αφεντικά τους, οι ευγενείς της Αγγλίας. Η περηφάνια τους απαιτούσε την ψευδαίσθηση της μονιμότητας. Η δική μας, αντίθετα, φαίνεται να χαίρεται ν’ αποδεικνύει ότι μπορούμε να κάνουμε πέτρες και τούβλα τόσο εφήμερα, όσο οι επιθυμίες μας.

14.00