-
×
Γράμμα στον πατέρα
1 × €12.51
Κείμενα για ουκ ολίγες βαθιά υποτιμημένες ταινίες, κυρίως από τη δεκαετία του ’70, που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό (γυναικείο και αντρικό), την ερωτική περίπτυξη ή και την ερωτική πράξη καθαυτή, τοποθετώντας τα όλα τούτα εντός του ελληνικού τοπίου (φυσικού ή αστικού). Σε μια εποχή συντηρητική, όπως και να το κάνουμε, είναι η λογοκρισία εκείνη που χαλαρώνει –και επί δικτατορίας και επί μεταπολίτευσης–, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει ο ελληνικός κινηματογράφος και οι άνθρωποι που στήριζαν σε αυτόν την επιβίωσή τους (τεχνικοί, αιθουσάρχες κ.λπ.) μετά το βαρύ χτύπημα που του επέφερε η τηλεόραση, δείχνοντας εν ολίγοις όσα δεν μπορούσε να δείξει η TV. Αναδείχθηκαν έτσι νέες ερωτικές περσόνες, σαν εκείνες που υποδύθηκαν η Άννα Φόνσου, η Γκιζέλα Ντάλι, η Δώρα Σιτζάνη, η Ρίτα Μπενσουσάν, η Τίνα Σπάθη, η Ajita Wilson κ.ά., μαζί βεβαίως με τους παρτενέρ τους, τον Θεόδωρο Ρουμπάνη, τον Λευτέρη Γυφτόπουλο, τον Udo Kier, τον Γιώργο Στρατηγάκη, τον Χρήστο Νομικό κ.ά.
Από το βιβλίο δεν απουσιάζουν τα κείμενα και οι πληροφορίες ακόμα και για τον underground ή πειραματικό κινηματογράφο μας, δεν απουσιάζουν οι πρωτοποριακές μουσικές ταινίες, δεν απουσιάζουν και άλλα πολλά, που θα τα ανακαλύψετε σιγά-σιγά.
Από τον πρόλογο του βιβλίου
Με το έργο παρουσιάζονται με ενιαία μέθοδο για πρώτη φορά όλες οι σημαντικές νομοθετικές αλλαγές που αφορούν τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό και διεθνή χώρο, όπως διαμορφώθηκαν μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.
Ξεκινώντας με την αναγκαία εισαγωγή, καθώς και την παρουσίαση της ορολογίας και των νέων νομοθετικών όρων και ορισμών που εισάγουν οι ρυθμίσεις για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα και ελευθερίες, το βιβλίο αυτό επιχειρεί να συγκεντρώσει το σύνολο των νομικών πληροφοριών που ισχύουν σήμερα για όλη την έκταση των διαφόρων υποθέσεων που έχουν στο επίκεντρό τους τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου, την έκφραση και τα χαρακτηριστικά φύλου των ατόμων και συλλογικοτήτων στον σύγχρονο κόσμο.
Ιδίως μέσα στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, η ελληνική νομοθετική παραγωγή έχει συμπεριλάβει κανόνες που αφορούν την προστασία των ατόμων από τις αθέμιτες διακρίσεις στον χώρο της εργασίας, της παροχής υπηρεσιών, της υγείας και της εκπαίδευσης, έχει τυποποιήσει τα εγκλήματα μίσους και προκατάληψης, έχει οργανώσει νέες διαδικασίες αυτοδιάθεσης, όπως είναι η νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου, η σύναψη συμφώνου συμβίωσης και γάμου, καθώς και η αναγνώριση της γονεϊκότητας για ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και ζευγάρια.
Στην ύλη αυτή προστίθενται οι αποφάσεις εθνικών, ευρωπαϊκών και διεθνών οργάνων που διαμόρφωσαν κανόνες σε όλο το φάσμα των παραπάνω θεμάτων, καταλαμβάνοντας μέχρι και την αναγνώριση ασύλου και επικουρικής διεθνούς προστασίας για ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσφυγες. Σε διακριτά κεφάλαια του βιβλίου περιλαμβάνονται οι ρυθμίσεις για την ελευθερία της έκφρασης και της δημόσιας συνάθροισης, για την προστασία προσωπικών δεδομένων καθώς και για την υγεία και την προστασία από «πρακτικές μεταστροφής» και από αθέμιτες ιατρικές πράξεις.
Το σύνολο αυτού του νομικού υλικού ταξινομείται στα δέκα κεφάλαια του παρόντος βιβλίου, με το οποίο επιχειρείται και η θεωρητική επεξεργασία που επιτρέπει την εξαγωγή ειδικών συμπερασμάτων και την ανάδειξη γενικών αρχών που διέπουν το δίκαιο των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Πρόκειται για ένα έργο αναφοράς που εκπόνησε ένας δικηγόρος της πράξης, με σκοπό να συμπεριληφθούν σε αυτό, μεταξύ άλλων, και αδημοσίευτες δικαστικές αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων σε υποθέσεις που χειρίστηκε ο ίδιος, καθώς και άλλοι συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών τις οποίες διατρέχει η ανάδυση αυτού του νέου γνωστικού συνόλου, που τείνει να προσλάβει νομική επιστημονική αυτοτέλεια.
Τον Νοέμβριο του 1919, ο Φραντς Κάφκα παίρνει δυο εβδομάδες άδεια από τη δουλειά του και πηγαίνει σε ένα μικρό χωριό κοντά στην Πράγα, όπου νοικιάζει ένα δωμάτιο σε μια πανσιόν. Μοναδικός σκοπός του γι’ αυτή την απομάκρυνση από την καθημερινότητά του είναι να γράψει ένα γράμμα στον πατέρα του, στο οποίο να αποτυπώσει, μέσα από την περιγραφή πολλών περιστατικών από την παιδική του ηλικία ακόμη, την τεταμένη και αμφιλεγόμενη σχέση τους σε όλη την έκταση και το βάθος της.
Ο Κάφκα είναι τριάντα έξι ετών όταν γράφει αυτό το γράμμα και ο πατέρας του εξήντα επτά, εντούτοις οι λεκτικές εκφράσεις και ο συναισθηματικός τόνος όλης της επιστολής παραπέμπουν σε ένα έντονα φοβισμένο παιδί που στέκεται με αμηχανία και δέος μπροστά στη δεσποτική πατρική φιγούρα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το γράμμα δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη του, για λόγους που μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Παρά ταύτα, αποτελεί ίσως ό,τι πιο κοντινό έχουμε σε μια αυτοβιογραφία του Κάφκα ρίχνοντας φως στο σκοτεινό και συνάμα υπέροχο λογοτεχνικό σύμπαν του σπουδαίου συγγραφέα. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα βασικό κείμενο της λογοτεχνικής νεωτερικότητας και μια ισχυρή ανάλυση της αστικής ψυχογένεσης, ιδιαίτερα των ψυχολογικών ριζών της εξουσίας και της εξάρτησης. Η σπουδαιότερη όμως συνεισφορά του είναι ότι μεταφέρει ένα καίριας σημασίας μήνυμα, εξαιρετικά επίκαιρο μέχρι σήμερα, που καλό θα ήταν να λάβουν υπόψη τους και να μελετήσουν όλοι οι γονείς του κόσμου.