Πάνος Βλαγκόπουλος

Το βιβλίο αποτελείται από την έκδοση πέντε συλλογών με εναρμονισμένα δημοτικά τραγούδια και συνοδεύεται από μια εκτεταμένη εισαγωγή σχετικά με το ενδιαφέρον των πρώτων Ευρωπαίων διανοουμένων, όπως ο Johann Gottfried Herder για τον Λαό και τον πολιτισμό του, και πιο ειδικά για το ελληνικό δημοτικό τραγούδι (κείμενο και μουσική).

Οι παρουσιαζόμενες συλλογές δημιουργήθηκαν σε διάστημα περίπου εκατό χρόνων (από το 1814 έως το 1913) από δύο Γερμανούς διανοουμένους, δύο Γάλλους συνθέτες και έναν Έλληνα λυρικό τραγουδιστή της Διασποράς. Εξ αυτών, μόνον η μία είναι γνωστή (αυτή του Bourgault-Ducoudray), ενώ οι υπόλοιπες τέσσερες παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά (αυτές του Werner von Haxthausen, του Leopold Schefer, του Aramis [ψευδώνυμο του Περικλή Αραβαντινού] και του Anselme Vinée).

Τα ερευνητικά ευρήματα οδηγούν σε έναν κριτικό αναστοχασμό σχετικό με όλους τους συστατικούς όρους της έκφρασης «ελληνικό δημοτικό τραγούδι»: είναι το κριτήριο της (ελληνικής) γλώσσας καθοριστικό; Το «δημοτικό» αφορά την καταγωγή, τη δημοτικότητα ή το ύφος; «Τραγούδι» (ή «Lied» ή «mélodie») σημαίνει «μονοφωνική» ή/και «εναρμονισμένη μελωδία»; Πέραν του καθαρά επιστημονικού κινήτρου, η έκδοση αυτών των, αδίκως παραμελημένων, τεκμηρίων του ευρωπαϊκού φιλελληνικού ενδιαφέροντος διεκδικεί επίσης την προσοχή των σύγχρονων καλλιτεχνών, με τη βεβαιότητα ότι πολλά από αυτά αξίζουν μια θέση στο σύγχρονο συναυλιακό ρεπερτόριο.