ΤΙ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ «ΑΝΤΙΟ ΠΑΛΙΕ ΚΟΣΜΕ»

Καλή μέρα, βιβλίο αξιοσημείωτο, «Αντίο παλιέ
κόσμε» τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνου!

Νέοι που πλένονται με άφθονη σαπουνάδα, με τη ράχη γυρισμένη στον φακό του Σπυρου Στάβερη είναι η φωτογραφία στο εξώφυλλο του νέου βιβλίου του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου, έκδοση «Δρομέας». Περιλαμβάνει συνεντεύξεις του που έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά και στις εφημερίδες που εργάσθηκε, κι ο τίτλος είναι «Αντίο παλιέ κόσμε! Συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους».

Ολοι όσοι τον ξέρουν καλά, κι έχουν δουλέψει με τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο, γνωρίζουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κάθε λέξη έχει τη θέση της και τη σημασία της. Και η φωτογραφία πρωταγωνιστεί.

Νέος ο Στάθης -τώρα πλησιάζει τα σαράντα, αλλά εκείνα απομακρύνονται, δεν θέλουν τόσο νέους κι ανήσυχους στην παρέα τους! ―ωραίος, Ζακυνθινός, και με ταλέντο που καθηλώνει και διασκεδάζει μαζί, τόσο όταν τού μιλάς όσο κι όταν τον διαβάζεις, ο Στάθης έχει κάνει μόνο επιτυχίες.

Του αρέσει να ανοίγει δρόμους και περιοδικά που ταράσσουν τα εκδοτικά νερά.  Είναι μοναχικός κι ας έχει του κόσμου τις συντροφιές και φοβερά επιλεκτικός – απόδειξη ότι δεν βγαίνει ποτέ στην τηλεόραση. αν και θα έκανε πάταγο με το στιλ του λόγου του και με τον κόσμο που θα έφερνε. Γιατί ξέρει όλους όσοι μετράνε, κι όταν ανήκουν στον χώρο του επίκαιρου, έχει τον τρόπο του να τους παρουσιάζει. χωρίς να τους προβάλλει.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί το κυανόλευκο βιβλίο του είναι η σημαία του προσωπικού του «πιστεύω». Γι’ αυτό συνομιλεί μόνο με. αξιοσημείωτους ανθρώπους και δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να τους γνωρίσει μέσα από τη συνέντευξη, προϊόν μιας μονομαχίας με φράσεις αποκαλυπτικές και της διεισδυτικής ματιάς του Στάθη, που δεν χαρίζει και δεν χαρίζεται.

Το βιβλίο του είναι, φυσικά, μια ακόμη επιτυχία, η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε αμέσως, τώρα είναι σε δεύτερη έκδοση και μέσω του Αθηναϊκού Πρακτορείου υπήρχε σ’ όλα τα νησιά, γιατί δεν είναι ο Στάθης ο άνθρωπος που θα μας άφηνε να κάνουμε διακοπές διαβάζοντας για «κοχύλια και αγριόκυκνους και άλλα μεταφρασμένα ξένα» «καλοπουλημένα (-η ακριβής απόδοση του Bestsellers!). Οχι, όταν έχεις την ευκαιρία να ακούσεις, τυπωμένο τον μονόλογο του Μάνου Χατζιδάκι. στο «Μίλα μου Μάνο», ή να συνομιλήσεις με τον Ντίνο Χριατιανόπουλο, με τον οποίο αρχίζει και τελειώνει το βιβλίο και τον έχει φωτογραφία και «ανφάς» «και προφίλ»!.

Ποιοι άλλοι είναι οι αξιοσημείωτοι: (με τη σειρά του συγγραφέα): Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης, «Προσεύχομαι στα πράγματα για να με δώκουν ζωή», Φλέρυ Νταντωνάκη «Χάθηκα μέσα μου», Ιόλας «Δεν έχουμε καιρό για πλήξη, χρυσέμου», Ελένη Βλάχου, «Οταν πάψεις να πουλάς, πρέπει να κλείνεις», Αλέξης Μπίοτικας «Θέλω να ταξιδέψω… αλλά δεν θα προλάβω μάλλον», Μάτση Χατζηλαζάρου «Ζω  από περιέργεια», Ιερομόναχος Συμεών «Ο θεός είναι οαν το καλό χαβιάρι», Γιώργος Χρονάς «Ή ιδιωτική μου ζωή», Αθανάσιος Καυκαλίδης «Σώζεται όποιος ξαναζεί τα παιδικά του τραύματα», Ειρήνη Παππά «Δεν μπορώ να γεράσω, δεν επιτρέπεται», Νίκος Χα- τζηκυριάκος-Γκίκας «Είμαστε όλοι μόνοι», Μιχάλης Κατσαρός «Ναι, εξοστρακίσθην, αλλά μάλλον το ήθελα!», Σέμνη Καρούζου «Πιστεύω στον ευγενισμό των αρχαίων», Γιώργος Βέλτσος «Είμαι ένας κλόουν της διανόησης», Αριστομένης Προβελέγγιος «Ενας κοκκινολαίμης ήρθε στις φυλλωσιές μου σήμερα», Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ «Δεν λυπάμαι τους ανθρώπους που βασανίστηκαν από έρωτα», Ντόρα Μπακοπόύλου «Παίζω πάντα για κάποιον», Μιχάλης Ράπτης (Pablo) «Ο κόσμος είναι γεμάτος ομορφιά», Κωστής Παπαγιώργης «Είμαστε όλοι από το ίδιο ύφασμα», Μίκης Θεοδωράκης «Με το μαχαίρι σκοτώνεις αλλά κόβεις και το ψωμί», Ιωάννα Χατζηνικολή «Ο κόσμος που γνώρισα», Ρούλα Πατεράκη «Το θέατρο είναι για λίγους», Κωνσταντίνος Βήτα «Το αγύριστο κεφάλι του ρομαντισμού» και το τέλος πέφτει με τον Ντίνο Χριστιανόπουλο «Οπου πληγή και ποίημα».

Μόνον γι’ αυτούς τους υπότιτλους που φωτίζουν την προσωπικότητα του καθένας με τα δικά του λόγια, αξίζει βραβείο στο βιβλίο του Στάθη Τσαγκαρουοιάνου. Στον πρόλογό του συνομιλεί και με τον εαυτό του, που είναι κι αυτός αξιοσημείωτος, όπως δείχνει η γραφή του κι η αγάπη του για τον απέναντι του.

Καθημερινή, 31 Αυγούστου 1999

ΤΟ ΘΕΛΩ!