Όλα τα προϊόντα

ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Γιατί η Oυρανία Καβράλ επιστρέφει στο νησί της, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ενώ είχε ορκιστεί να μην ξαναπατήσει το πόδι της εκεί; Γιατί αισθάνεται τρόμο για τη ζωή από τα δεκατέσσερά της χρόνια; Και γιατί δεν γνώρισε ούτε έναν έρωτα στη ζωή της; Στη Γιορτή του Τράγου, το νέο του πολυαναμενόμενο μυθιστόρημα, ο μεγάλος Περουβιανός συγγραφέας υφαίνει μια μεγάλη τοιχογραφία όπου η Ιστορία μπλέκεται με τις μικρές ανθρώπινες ιστορίες, και όπου γνωστά ιστορικά πρόσωπα –όπως ο στρατηγός Τρουχίλιο που βασάνισε 3.000.000 ανθρώπους χωρίς να υποψιάζεται τη «μακιαβελική» πτώση του– διασταυρώνουν τα πεπρωμένα τους με τους μυθιστορηματικούς ήρωες του βιβλίου. Με έναν καταιγιστικό ρυθμό και την αξεπέραστη λογοτεχνική του ικανότητα, ο Βάργκας Λιόσα επιστρέφει στο «πολιτικό» μυθιστόρημα για να συγκινήσει, να προειδοποιήσει και να καταγγείλει όλες εκείνες τις μορφές εξουσίας που επιβιώνουν ανοίγοντας δρόμο μέσα από σωρούς πτωμάτων. Η παγκόσμια κριτική χαιρέτησε τη Γιορτή του Τράγου ως το αναμφισβήτητο αριστούργημα της ώριμης συγγραφικής περιόδου του Βάργκας Λιόσα.

ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Ένας δεκαοχτάχρονος επίδοξος συγγραφέας, ο Μάριο, ερωτεύεται τη θεία του τη Χούλια. Η ανορθόδοξη αυτή σχέση, στη Λίμα της δεκαετίας του ’50, προκαλεί ένα μικρό σκάνδαλο και η οικογένεια προσπαθεί να ανακόψει με κάθε τρόπο την πορεία του ερωτικού αυτού πάθος προς τον γάμο. Ταυτόχρονα, στον ραδιοφωνικό σταθμό όπου μαθητεύει ο Μάριο εμφανίζεται ένας καταξιωμένος σεναριογράφος ραδιοφωνικών ιστοριών, ο Πέδρο Καμάτσο, του οποίου οι μελοδραματικές ιστορίες γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς στο κοινό. Η πραγματική ιστορία του Μάριο και της Χούλια και οι επινοημένες ιστορίες του Καμάτσο έχουν την ίδια βαρύτητα και σχέση που έχουν οι ιστορίες της ζωής με τις σαπουνόπερες, αφού «συχνά οι αλήθειες, όταν περνούν στη μυθοπλασία, μεταμορφώνονται πάντα σε ψέματα».

Ένα από τα γνωστότερα και δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του νομπελίστα Μάριο Βάργκας Λιόσα, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ισπανικά το 1977 και εδώ παρουσιάζεται σε νέα μετάφραση.

Εκδόθηκε πρώτη φορά το 1966 και τον επόμενο χρόνο απέσπασε το σημαντικό βραβείο για τη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία «Rómulo Gallegos». «Το Πράσινο σπίτι» είναι μία δαιδαλώδης περιδιάβαση στα αχανή βάθη του Αμαζονίου και στην έρημο του Περού και σε μία φύση σχεδόν μυστικιστική. Το «πράσινο σπίτι» δεν είναι παρά ένα διάσημο πορνείο στη μικρή πόλη Πιούρα στο Περού, όπου συναντιούνται πιστοί και ακόλαστοι, μέσα από πέντε διαφορετικές ιστορίες που τους συνδέουν. Το βιβλίο είναι από τα πιο φιλόδοξα και πειραματικά του συγγραφέα και συνιστά λογοτεχνικό κατόρθωμα για τον Λιόσα, καθώς δεν υπάρχει καμία γραμμικότητα στην αφήγηση και οι διάλογοι είναι ελάχιστοι. Στην ουσία πρόκειται για ένα παλίμψηστο από χρονικές περιόδους, πρόσωπα και οπτικές γωνίες, συχνά ακόμα και στην ίδια σελίδα. Τα όρια μεταξύ υπαρκτού και φανταστικού συσκοτίζονται όπως και το τι είναι ιερό και τι βέβηλο. Ο περιβόητος οίκος ανοχής του βιβλίου διαθέτει μία ιερότητα για όσους καταφεύγουν σε αυτόν ενώ έξω μαίνονται οι αποικιοκρατικές τακτικές και η απανθρωπιά. Ποιος είναι τελικά ο «πιστός» και ποιος ο «αμαρτωλός»; Ποιος είναι πιο «άγριος» ο ιεραπόστολος ή ο ιθαγενής; Ο Λιόσα αποδεικνύει εδώ πως και οι αγνότερες προθέσεις και μία διαστρεβλωμένη έννοια του «ιερού» κάλλιστα μπορούν να γίνουν όργανα της πιο διεφθαρμένης εξουσίας.