Οι φυλακές μου

6.97

Συγγραφέας:
Εκδόσεις:

Μετάφραση: Ελένη Σαραμάσκου
Σελίδες: 148

Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290

Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr

Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.

Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.

Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.

Κωδικός προϊόντος: LF-BK-10568 Κατηγορία: Ετικέτες: , ,

Όσοι αγόρασαν αυτό το προϊόν, επέλεξαν επίσης

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Διονύσης Σαββόπουλος

Δημήτρης Καράμπελας

Δύο δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση (2003), το δοκίμιο του Δημήτρη Καράμπελα για το έργο του Διονύση Σαββόπουλου κυκλοφορεί σε αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη μορφή (2024), εξετάζοντας εκ νέου τα μορφικά και πνευματικά διλήμματα που έθεσε ο θεσσαλονικιός τραγουδοποιός παράλληλα με τη λειτουργία της ποίησης και του τραγουδιού στην ύστερη νεωτερικότητα.

Διατρέχοντας, χρονικά και θεματικά, όλες τις δημιουργικές περιόδους του Σαββόπουλου, απ’ το Φορτηγό ως τον Χρονοποιό, ο συγγραφέας διερευνά τη σχέση του με τη δυτική τραγουδοποιία (Ντύλαν, Μπρασένς) και την εγχώρια μουσική παράδοση, την καταγωγή της ρηξικέλευθης ποιητικής γλώσσας του, τις συγκλίσεις και τις ρήξεις με την Αριστερά, αλλά και την ανθρωπολογία του και τη διαφοροποίησή του με τις πνευματικές προϋποθέσεις των τραγουδιών του Χατζιδάκι και του Γκάτσου. Συγχρόνως, απομονώνει και αναπτύσσει διεξοδικά τα κεντρικά μοτίβα των σαββοπουλικών τραγουδιών: τον αμφίθυμο διάλογο με τη μητέρα-παράδοση, το πένθος, την ποιητική του κενού, την επίκληση ενός απρόσιτου Πνεύματος που θα ενοποιούσε τις κατακερματισμένες ανθρώπινες εμπειρίες σε γιορτή.

18.80

Αλέξης Ακριθάκης

Η ύπαρξη των ημερολογίων ρίχνει φως στις σκιές της ζωής του Αλέξη Ακριθάκη και χαρτογραφεί απόκρημνους τόπους. Συμβάντα, συναντήσεις, σκέψεις, σημειώσεις, αφορισμοί, εξομολογήσεις, ερεθισμοί, αποκαλύψεις, ζορισμένη εφηβεία, αλητεία, πρόσωπα, φίλοι, παρέες, ερωμένες, πάθη, γάμοι, λαγνεία, η δεκαετία του ’60, το πνεύμα της ελευθερίας, ναρκωτικά, αλκοόλ, χιλιόμετρα, ταχύτητα, πόλεις (με προεξάρχουσες την Αθήνα και το Βερολίνο), καφέ, νυχτερινά κέντρα, δρόμοι, λεωφόροι, μνήμες, νοσταλγία, spleen, σάτιρα, ειρωνεία, φόβοι, αγωνία, οργή, τόξα, έξεις, αυτοκαταστροφή, εσωτερικότητα, απόγνωση, απώλεια, εφιάλτες, κραυγή, αθωότητα, η μυθολογία (και η κατάρα) του καλλιτέχνη, η αυτοκτονία ως θάρρος και οδός, σχέδια, ζωγραφική, χρώματα, προοίμια έργων η έργα εν προόδω και, συχνά, ολοκληρωμένα έργα, Artist’s books, υλικά, ποσά, τεχνίτες, διευθύνσεις και τηλέφωνα ανά τις εποχές, λογαριασμοί, συνταγές μαγειρικής, ποίηση, τρυφερότητα, ο βαθύς πόνος της τέχνης, το πάσχον σώμα, η κατωφέρεια του θανάτου, παρελαύνουν από τις σελίδες των τετραδίων του στο διάστημα μίας τριακονταετίας. […]

Ο Αλέξης Ακριθάκης διένυσε ενός αποστάσεις ενός σύντομης ζωής του με ενός ταχύτητες που του υπέβαλλαν το ταλέντο του, το ένστικτο, το νευρικό του σύστημα, οι συντεταγμένες του έργου του, η μνήμη του θανάτου, η ποίηση, όσο και ο ατίθασος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας του – απότοκος ενός πληγωμένου, ευαίσθητου και αβόλευτου ψυχισμού. — ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
Ακριθάκης τρέχει, και από τις σκόρπιες σελίδες των τετραδίων ως τα πέρατα του κόσμου, από την αρχή της ζωής και ώς το τέλος της ζωής του, δεν σταματά να εκπέμπει σήματα και συνθήματα, σημεία και τέρατα, αφορισμούς και ποιήματα, έρωτες και παθήματα, ίχνη και πατήματα. Έτσι, μέσα στη ροή του χρόνου, με το έργο του δικαιώνεται η προφητική κατακλείδα του Νάνου Βαλαωρίτη στο κείμενο που εγκαινιάζει την έκθεση του Ακριθάκη το 1965 : «Όσοι έχουν μάτια ακούν κι όσοι έχουν αυτιά θα δούνε». — ΝΤΕΝΗΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

25.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ελευθερία.

Άνγκελα Μέρκελ

Αναμνήσεις 1954-2021

Η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας, με τη δεύτερη μακροβιότερη θητεία στην ιστορία της χώρας, διηγείται τα γεγονότα όπως τα έζησε. Με τίτλο Ελευθερία, τα πολιτικά απομνημονεύματα της γυναίκας που ψηφίστηκε από το περιοδικό Forbes ως η πιο ισχυρή στον κόσμο προσφέρουν μια διεισδυτική ματιά στο πρόσωπο της πρώην καγκελαρίου, απαραίτητη για την κατανόηση του ρόλου που επιτέλεσε σε κομβικές και πρωτοφανείς περιόδους της παγκόσμιας πολιτικής. Επί 16 χρόνια η Angela Merkel είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της Γερμανίας, οδήγησε τη χώρα εν μέσω πολλαπλών κρίσεων και σφράγισε τη γερμανική και τη διεθνή πολιτική σκηνή αλλά και τη διεθνή κοινότητα τόσο με τη δράση της όσο και με τη στάση της εν γένει.

Βεβαίως, η Angela Merkel δεν γεννήθηκε με την ιδιότητα της καγκελαρίου. Στα απομνημονεύματα που συνέγραψε μαζί με την Beate Baumann, την επί σειρά ετών πολιτική της σύμβουλο, κάνει μια αναδρομή στη ζωή της σε δύο γερμανικά κράτη: 35 χρόνια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) και 35 χρόνια στην επανενωμένη Γερμανία. Σε ύφος πιο προσωπικό παρά ποτέ, μας αφηγείται τη ζωή της –τα παιδικά της χρόνια, τη νεότητα και τις σπουδές της– καθώς και τα γεγονότα του δραματικού έτους 1989, την πτώση του Τείχους και το ξεκίνημα του πολιτικού της βίου. Η Angela Merkel μοιράζεται μαζί μας όσα ειπώθηκαν στις συναντήσεις της με τις ισχυρότερες προσωπικότητες του πλανήτη ειδικά σε ό,τι αφορά κρίσιμα εθνικά, ευρωπαϊκά και διεθνή θέματα, και φωτίζει τις διαδικασίες κατά τη λήψη αποφάσεων που σφράγισαν την εποχή μας, προσφέροντας έτσι μια μοναδική ματιά στα άδυτα της εξουσίας.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σημαντική συνηγορία υπέρ της ελευθερίας.

Η έκδοση περιλαμβάνει έγχρωμο φωτογραφικό υλικό.

28.80

Σπύρος Κυπριανού

Μέσα από τον τόμο αυτό και την αφήγηση του αείμνηστου Προέδρου Σπύρου Κυπριανού, εξιστορούνται γεγονότα της περιόδου 1932-1959, δηλαδή από την γέννησή του μέχρι τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το πνεύμα της εποχής, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενδυνάμωσε τις ήδη έντονες διεκδικήσεις ελευθερίας υπόδουλων λαών, στην βάση του διεθνούς δικαίου, της αυτοδιάθεσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γαλουχημένος με αυτά τα ιδεώδη, ο Σπύρος Κυπριανού ξεκίνησε την δική του δράση υπέρ των δικαίων της Κύπρου, μια δράση που έμελλε να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή.

Ιδιαιτέρως φωτίζεται η δεκαετία του 1950 και ο άγνωστος, εν πολλοίς, πολιτικός και διπλωματικός αγώνας του νεαρού Σπύρου Κυπριανού, κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας, τον οποίο διεξήγαγε ως εκπρόσωπος της Κυπριακής Εθναρχίας στο Λονδίνο, την καρδιά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Σπύρος Κυπριανού ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στην διαφώτιση της βρετανικής κοινής γνώμης. Επίσης, ενημέρωνε τακτικά για το Κυπριακό σημαντικότατους Βρετανούς πολιτικούς, κυρίως του Εργατικού Κόμματος, των Φιλελευθέρων, ακόμα και ορισμένους Συντηρητικούς. Οι πολιτικοί εκείνοι, αλλά και πλήθος απλών Βρετανών πολιτών, υποστήριξαν ενεργά τον αγώνα των Κυπρίων για ελευθερία.

Στο βιβλίο καταγράφονται οι εντονότατες διαφωνίες μεταξύ των τότε κυβερνή­σεων των Συντηρητικών και της αντιπολίτευσης των Εργατικών και των Φιλελευθέρων, των οποίων η πολιτική στάση διέφερε δραστικά, σε θέματα αρχών και χειρισμού, τόσο στο θέμα της Κύπρου όσο και των άλλων βρετανικών αποικιών.
Περιγράφεται επίσης η στενή συνεργασία του Σπύρου Κυπριανού με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και παρουσιάζεται η άγνωστη, έως τώρα, αλληλογραφία τους για τα κρίσιμα θέματα του αγώνα.

Ο παρών τόμος προσφέρει στην ιστορική έρευνα πολλά άγνωστα στοιχεία και αναλύει τις ανυπέρβλητες δυσκολίες του αγώνα, τις παγίδες και τους ωμούς εκβιασμούς της βρετανικής κυβέρνησης των Συντηρητικών, τα αδιέξοδα και την ανάγκη λήψης δυσκολότατων αποφάσεων, μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια και πιέσεις. Συνολικά, παρατίθενται τα γεγονότα και τα παρασκήνια που οδήγησαν στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

30.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Σφερδούκλια στο κεφάλι

Βρασίδας Καραλής

Δεν έχουμε εαυτό αν δεν μιλήσουμε για όσους μάς αγάπησαν. Οι εφήμερες μέριμνες μας ωθούν να μη θυμόμαστε ποιος μας βάφτισε στον απέραντο ωκεανό της γλώσσας, στη μουσική και το ρυθμό των λέξεων. Τα ιστορήματα που ακολουθούν συνιστούν κομμάτια μιας αφήγησης για όσα ζήσαμε μαζί με τη γιαγιά μου Διονυσία, στην Κρέστενα του νομού Ηλείας. Προσπάθησα να αποκαταστήσω τη ρευστή εκείνη εποχή -από το 1964, που κατάλαβα ότι υπάρχω, ώς το 1986 που πέθανε-, όπως την έβλεπαν τα μάτια ενός παιδιού που, απ’ όσα άκουγε γύρω του, ο Βενιζέλος ήταν ένας κακούργος που καιγόταν στην κόλαση με τον Βελζεβούλ, και ο Ξενοφώντας ένας μεγάλος μάγος που δυνάστευε παντοδύναμος τον τόπο.

Τα ιστορήματα είναι γεμάτα από την ευφορία της ζωής. Τα πάντα πλήρη ανθρώπου. Όταν η Διονυσία έλεγε “δαιμόνια”, εννοούσε θεούς. Και τους έβλεπε παντού, ευεργετικούς και εχθρικούς ταυτόχρονα, προσπαθώντας με τις μικρές τελετές της καθημερινότητάς της -τον αργαλειό, το μαγείρεμα, το τραγούδι- να τους κρατήσει σε απόσταση. Αυτή ήταν η δική της ανθρωποδικία. Παρά την ευφορία τους, τα ιστορήματα προϋποθέτουν τραγωδία και καταστροφή. Μολοντούτο, δεν επιμένουν στο τραύμα. Μεταστοιχειώνουν την απουσία και το πένθος σε υποθήκες ζωής, σε δύναμη, θάρρος, καρτερία.

Τα λόγια της, όπως προσπάθησα να τα ανασυγκροτήσω εδώ, δεν συνιστούν λαογραφικές ασκήσεις, δεν χαριεντίζονται σε νοσταλγικές αποδράσεις, ούτε διατυμπανίζουν προνεωτερικούς εξωτισμούς. Αν κάνουν κάτι, είναι να λυτρώνουν από τον τρόμο του αγνώστου. Μη τα βάνεις με την ομορφιά του κόσμου. Θα σε πατήσει το σκοτάδι. Όλος ο νους σου θα γίνει μαυρίλα, τάφος. Δεν ξεχνώ αυτή τη νουθεσία.

11.00