Η παρρησία

19.80

Συγγραφέας:
Εκδόσεις:

Μετάφραση: Γιάννης Α. Δημητρακόπουλος
Σελίδες: 222

Διατίθεται άμεσα και από τα γραφεία της LiFO, Boυλής 22, 6ος όροφος, Σύνταγμα.
Ώρες γραφείου (10:00-17:00). Τηλ. 210-3254290

Διατίθεται μόνο για αγορά online μέσω του lifoshop.gr

Η αγορά παλιών τευχών της LiFO αποτελεί ξεχωριστή λειτουργία του Shop.

Οι παραγγελίες για τα τεύχη της LiFO θα γίνονται ξεχωριστά και θα αποστέλλονται ξεχωριστά από άλλες αγορές από το LiFO Shop.

Tα έξοδα αποστολής υπολογίζονται για κάθε τεύχος ξεχωριστά.

Κωδικός προϊόντος: LF-BK-10177 Κατηγορία: Ετικέτες: ,

Όσοι αγόρασαν αυτό το προϊόν, επέλεξαν επίσης

Φρήντριχ Σλέγκελ

Ο στοχαστής χρειάζεται ακριβώς το ίδιο φως με εκείνο του ζωγράφου. Πρέπει να είναι λαμπερό, να μην πέφτει κατά πρόσωπο, να μην ανακλάται τυφλώνοντας και, όποτε είναι δυνατόν, να φέγγει από τα πάνω προς τα κάτω.
*
Ένα θραύσμα, όπως και ένα έργο μικροτεχνίας, πρέπει να είναι εντελώς απομονωμένο από τον περιβάλλοντα κόσμο και να ολοκληρώνεται στον εαυτό του, όπως ένας σκαντζόχοιρος.

Το φιλοσοφικό θραύσμα (Fragment) αποτελεί μείζονα συμβολή των πρώιμων ρομαντικών του γερμανικού χώρου, προπαντός του Φρήντριχ Σλέγκελ και του Νοβάλις, στην τυπολογία της φιλοσοφικής γραμματείας. Πρόκειται συνήθως για μικρότερες ή μεγαλύτερες παραγράφους με παρατηρήσεις για την τέχνη, τη φύση, την ποίηση, το μυθιστόρημα, το πνεύμα, την ιδιοφυΐα, τη φιλοσοφία, την ιστορική και την αισθητική κριτική, την ηθική, τη λογική, τη φιλολογία, την επικοινωνία. Χαρακτηρίζονται από πυκνή, αν και ελλειπτική, διατύπωση, απορρίπτουν την πεπατημένη, ανακαλύπτουν διασυνδέσεις φαινομενικά άσχετων τομέων του βίου και της τέχνης, απογειώνουν ή προσγειώνουν απότομα τις εκτιμήσεις τους για πρόσωπα και πράγματα, και χρησιμοποιούν συχνά μια λεπτή, ενίοτε μάλιστα όχι τόσο λεπτή, ειρωνεία. Για τον Σλέγκελ, το θραύσμα είναι τμήμα ενός όλου που υπάρχει κάπου, πίσω από τον ορίζοντα, και θα φανερωθεί, ίσως, στο τέλος ενός άπειρου δρόμου.

Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται οι τρεις συλλογές θραυσμάτων του Φρήντριχ Σλέγκελ, τα Θραύσματα κριτικής, τα Θραύσματα από το περιοδικό Αθήναιον και οι Ιδέες.

17.00

Θεοδόσιος Ν. Πελεγρίνης

Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού, κουτσομπολεύοντας δημόσιες και ιδιωτικές στιγμές προσώπων από διάφορες ιστορικές περιόδους τα οποία ξεχώρισαν στα πεδία των μαχών, στην πολιτική, στη διαλεκτική, στη θρησκεία, στην επιστήμη, στην ποίηση, στη λογοτεχνία, στο θέατρο, στη ζωγραφική, στη γλυπτική, στη μουσική κ.ο.κ., δεν παραλείπει, παράλληλα προς την τέρψη που προσφέρουν οι συντομότατες διηγήσεις του, να διατυπώσει επίσης -κυρίως αυτό, μάλιστα- φιλοσοφικής τάξεως σχόλια, που αλλιώς δεν θα μπορούσε ίσως να απολαύσει κανείς. Τη μακρά αυτήν περιήγησή του ο συγγραφέας την ξεκινά κουτσομπολεύοντας την ανερμάτιστη φλυαρία του αλαζόνα Κύρου του Νεότερου, που έπεσε νεκρός στη μάχη στα Κούναξα το 401 π.Χ., και την ολοκληρώνει κουτσομπολεύοντας τη θηριώδη μνήμη του νεαρού Ιρενέο Φούνες, ο οποίος πέθανε το 1889.

 

12.90

Αλέν Μπαντιού

Ο 20ός αιώνας έχει δικαστεί και καταδικαστεί: αιώνας του ολοκληρωτικού τρόμου, των ουτοπικών και εγκληματικών ιδεολογιών, αιώνας γεμάτος κενές αυταπάτες, γενοκτονίες, ψευτο-πρωτοπορίες, με την αφαίρεση να υποκαθιστά παντού τον δημοκρατικό ρεαλισμό.

Δεν επιθυμώ να πάρω το μέρος ενός κατηγορουμένου που μπορεί ο ίδιος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ούτε προτίθεμαι να διακηρύξω, όπως κάνει ο Φραντς, ο ήρωας του έργου του Σαρτρ “Οι έγκλειστοι της Αλτόνα”: «Σήκωσα τον αιώνα στους ώμους μου και είπα: Θα αναλάβω την ευθύνη! Θέλω μονάχα να εξετάσω με ποιον τρόπο αυτός ο καταραμένος αιώνας μίλησε για τον εαυτό του, μέσα από το δικό του γίγνεσθαι. Θέλω να ανοίξω τον φάκελο του 20ού αιώνα, έτσι όπως στοιχειοθετείται μέσα στον αιώνα και όχι όπως τον κρίνουμε εμείς οι χορτασμένοι ειδήμονες.

Για τον σκοπό μου, αξιοποιώ ποιήματα, φιλοσοφικά αποσπάσματα, πολιτικούς στοχασμούς, θεατρικά έργα… Ένα πλούσιο υλικό, που κάποιοι το θεωρούν παρωχημένο, με το οποίο ο αιώνας δηλώνει πώς σκέφτεται τη ζωή του, το δράμα του, τις δημιουργίες του, το πάθος του.

Και διαπιστώνω τότε πως, αντίθετα προς τις εκπεφρασμένες επικρίσεις, το πάθος του 20ού αιώνα δεν υπήρξε διόλου πάθος του φαντασιακού ή των ιδεολογιών. Ούτε καν μεσσιανικό πάθος. Το τρομερό πάθος του 20ού αιώνα, ενάντια στην προφητική αύρα του 19ου, ήταν το πάθος του πραγματικού. Το ζητούμενο ήταν να ενεργοποιηθεί το Αληθινό, εδώ και τώρα.

21.20

Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν

Στα σαράντα τρία του χρόνια, είχε ήδη προλάβει να ζήσει δύο ζωές. Ξεκινούσε την τρίτη, με αυτά τα λόγια: «Δεν είμαι πια νέος· σ’ όλη μου τη ζωή παρατήρησα έντονα και στοχάστηκα· σκοπός δε των έργων μου ήταν η ευτυχία σας. Συνέλαβα ένα σχέδιο το οποίο μου φαίνεται πως μπορεί να σας είναι χρήσιμο· θα ήθελα να σας το παρουσιάσω».

Ο Ανρί Σαιν-Σιμόν γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου του 1760. Ήταν γόνος επιφανούς οικογένειας ευγενών. Πήρε μέρος στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και έζησε από κοντά τα γεγονότα της Γαλλικής Επανάστασης. Οι ουτοπικές του ιδέες αποτέλεσαν τη βάση ετερόκλητων ιδεολογικών ρευμάτων και επιστημονικών παραδειγμάτων. Πέθανε στις 19 Μαΐου του 1825.

12.50

Ρολάν Μπαρτ

Η παρούσα έκθεση αποτελεί μεταγραφή ενός σεμιναρίου που δόθηκε στην Ecole Pratique des Hautes Etudes κατά το ακαδημαϊκό έτος 1964-1965. Στην απαρχή -ή στον ορίζοντα- αυτού του σεμιναρίου υπήρχε, όπως πάντα, το μοντέρνο κείμενο, δηλαδή: το κείμενο που δεν υπάρχει ακόμα. Ένας τρόπος για να προσεγγίσουμε το νέο αυτό κείμενο είναι να αναζητήσουμε από πού ξεκινά και σε τι εναντιώνεται, και ως εκ τούτου να αντιπαραβάλουμε τη νέα σημειωτική της γραφής και την αρχαία πρακτική της λογοτεχνικής γλώσσας που για αιώνες ονομάστηκε ρητορική. Εξ ου και η ιδέα ενός σεμιναρίου πάνω στην αρχαία ρητορική: αρχαία δεν σημαίνει πως σήμερα υπάρχει μια νέα ρητορική· η αρχαία ρητορική αντιτίθεται κυριότερα σε αυτό το νέο που ίσως δεν έχει ακόμα συντελεστεί: ο κόσμος είναι απίστευτα έμπλεος αρχαίας ρητορικής.

 

12.50