Μήτσος Παπανικολάου

«Η ποίηση του Παπανικολάου, είναι το πουλί που μας χτύπησε το τζαμί και δεν τον ανοίξαμε. Ενώ οι στίχοι του, φιλιά κλεφτά που δεν δόθηκαν και αστραπές, είναι. Αστραπές μιας βροχής η οποία, εντέλει αλλού, αλλού ήταν ταγμένη να πέσει.» (Απόσπασμα από τον πρόλογο του ποιητή Γιώργου Μαρκόπουλου)

«Φανατικός μιας ιδιόρυθμης, πλούσιας εικονοπλασίας, με στίχους σφριγηλούς όπου παραδόξως συνδυάζονται εξαιρετικά δύο φαινομενικά σνγκρουσιακοί κόσμοι, ο ρεαλισμός με τον ρομαντισμό. Ένας ουτοπικός συνδυασμός που η βαθύτερη αναφορά του αλλά και η κατάληξή του είναι η πίστη στην απόλυτη ματαιότητα των ανθρωπίνων, η παρακμή και ο θάνατος.» (Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη)