Βλέπετε 1–15 από 145 αποτελέσματα

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Διονύσης Σαββόπουλος

Δημήτρης Καράμπελας

Δύο δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση (2003), το δοκίμιο του Δημήτρη Καράμπελα για το έργο του Διονύση Σαββόπουλου κυκλοφορεί σε αναθεωρημένη και εμπλουτισμένη μορφή (2024), εξετάζοντας εκ νέου τα μορφικά και πνευματικά διλήμματα που έθεσε ο θεσσαλονικιός τραγουδοποιός παράλληλα με τη λειτουργία της ποίησης και του τραγουδιού στην ύστερη νεωτερικότητα.

Διατρέχοντας, χρονικά και θεματικά, όλες τις δημιουργικές περιόδους του Σαββόπουλου, απ’ το Φορτηγό ως τον Χρονοποιό, ο συγγραφέας διερευνά τη σχέση του με τη δυτική τραγουδοποιία (Ντύλαν, Μπρασένς) και την εγχώρια μουσική παράδοση, την καταγωγή της ρηξικέλευθης ποιητικής γλώσσας του, τις συγκλίσεις και τις ρήξεις με την Αριστερά, αλλά και την ανθρωπολογία του και τη διαφοροποίησή του με τις πνευματικές προϋποθέσεις των τραγουδιών του Χατζιδάκι και του Γκάτσου. Συγχρόνως, απομονώνει και αναπτύσσει διεξοδικά τα κεντρικά μοτίβα των σαββοπουλικών τραγουδιών: τον αμφίθυμο διάλογο με τη μητέρα-παράδοση, το πένθος, την ποιητική του κενού, την επίκληση ενός απρόσιτου Πνεύματος που θα ενοποιούσε τις κατακερματισμένες ανθρώπινες εμπειρίες σε γιορτή.

18.80

Αλέξης Ακριθάκης

Η ύπαρξη των ημερολογίων ρίχνει φως στις σκιές της ζωής του Αλέξη Ακριθάκη και χαρτογραφεί απόκρημνους τόπους. Συμβάντα, συναντήσεις, σκέψεις, σημειώσεις, αφορισμοί, εξομολογήσεις, ερεθισμοί, αποκαλύψεις, ζορισμένη εφηβεία, αλητεία, πρόσωπα, φίλοι, παρέες, ερωμένες, πάθη, γάμοι, λαγνεία, η δεκαετία του ’60, το πνεύμα της ελευθερίας, ναρκωτικά, αλκοόλ, χιλιόμετρα, ταχύτητα, πόλεις (με προεξάρχουσες την Αθήνα και το Βερολίνο), καφέ, νυχτερινά κέντρα, δρόμοι, λεωφόροι, μνήμες, νοσταλγία, spleen, σάτιρα, ειρωνεία, φόβοι, αγωνία, οργή, τόξα, έξεις, αυτοκαταστροφή, εσωτερικότητα, απόγνωση, απώλεια, εφιάλτες, κραυγή, αθωότητα, η μυθολογία (και η κατάρα) του καλλιτέχνη, η αυτοκτονία ως θάρρος και οδός, σχέδια, ζωγραφική, χρώματα, προοίμια έργων η έργα εν προόδω και, συχνά, ολοκληρωμένα έργα, Artist’s books, υλικά, ποσά, τεχνίτες, διευθύνσεις και τηλέφωνα ανά τις εποχές, λογαριασμοί, συνταγές μαγειρικής, ποίηση, τρυφερότητα, ο βαθύς πόνος της τέχνης, το πάσχον σώμα, η κατωφέρεια του θανάτου, παρελαύνουν από τις σελίδες των τετραδίων του στο διάστημα μίας τριακονταετίας. […]

Ο Αλέξης Ακριθάκης διένυσε ενός αποστάσεις ενός σύντομης ζωής του με ενός ταχύτητες που του υπέβαλλαν το ταλέντο του, το ένστικτο, το νευρικό του σύστημα, οι συντεταγμένες του έργου του, η μνήμη του θανάτου, η ποίηση, όσο και ο ατίθασος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας του – απότοκος ενός πληγωμένου, ευαίσθητου και αβόλευτου ψυχισμού. — ΘΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
Ακριθάκης τρέχει, και από τις σκόρπιες σελίδες των τετραδίων ως τα πέρατα του κόσμου, από την αρχή της ζωής και ώς το τέλος της ζωής του, δεν σταματά να εκπέμπει σήματα και συνθήματα, σημεία και τέρατα, αφορισμούς και ποιήματα, έρωτες και παθήματα, ίχνη και πατήματα. Έτσι, μέσα στη ροή του χρόνου, με το έργο του δικαιώνεται η προφητική κατακλείδα του Νάνου Βαλαωρίτη στο κείμενο που εγκαινιάζει την έκθεση του Ακριθάκη το 1965 : «Όσοι έχουν μάτια ακούν κι όσοι έχουν αυτιά θα δούνε». — ΝΤΕΝΗΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

25.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Οι φυλακές μου

Πωλ Βερλαίν

Το πεζογράφημα του Πωλ Βερλαίν “Οι φυλακές μου” περιγράφουν τις εμπειρίες του περιβόητου μποέμ από τη διετή κράτησή του στη Μονς, αφού πυροβόλησε και τραυμάτισε τον Αρθούρο Ρεμπώ στο χέρι. Εδώ, μακριά από τον μύθο που σφυρηλάτησε περί «καταραμένου ποιητή», ο Βερλαίν συμφιλιώνεται με τη μοίρα του: Ο παθιασμένος, και συχνά μεθυσμένος, άνθρωπος βρίσκει στην απομόνωσή του έναν χώρο όπου μπορεί να αφοσιωθεί στη συγγραφή, ως ένας αυτοβιογραφούμενος ήρωας και δοκιμιογράφος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια ιστορία σύντομη αλλά μεστή. Ένα αληθινό πρελούδιο. Τον Ιούλιο του 1873, στις Βρυξέλλες, ξέσπασε μια φιλονικία καταμεσής του δρόμου. Αφορμή ήταν δυο πυροβολισμοί που είχαν ριχτεί πρωτύτερα, από τους οποίους ο πρώτος τραυμάτισε ελαφρά τον έναν εμπλεκόμενο· ζητήθηκε όμως αμέσως η σχετική συγγνώμη και οι δυο φίλοι θεώρησαν το επεισόδιο λήξαν. Στη συνέχεια, όμως, ο δράστης της θλιβερής αυτής πράξης, ο οποίος τις ώρες εκείνες ήταν υπό την επήρεια αψεντιού, πέταξε μια βαριά κουβέντα κι έχωσε το χέρι του στη δεξιά τσέπη του σακακιού του, όπου για κακή του τύχη βρισκόταν το περίστροφο, απασφαλισμένο κι έχοντας ακόμα τέσσερις σφαίρες.

6.97

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ελευθερία.

Άνγκελα Μέρκελ

Αναμνήσεις 1954-2021

Η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας, με τη δεύτερη μακροβιότερη θητεία στην ιστορία της χώρας, διηγείται τα γεγονότα όπως τα έζησε. Με τίτλο Ελευθερία, τα πολιτικά απομνημονεύματα της γυναίκας που ψηφίστηκε από το περιοδικό Forbes ως η πιο ισχυρή στον κόσμο προσφέρουν μια διεισδυτική ματιά στο πρόσωπο της πρώην καγκελαρίου, απαραίτητη για την κατανόηση του ρόλου που επιτέλεσε σε κομβικές και πρωτοφανείς περιόδους της παγκόσμιας πολιτικής. Επί 16 χρόνια η Angela Merkel είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της Γερμανίας, οδήγησε τη χώρα εν μέσω πολλαπλών κρίσεων και σφράγισε τη γερμανική και τη διεθνή πολιτική σκηνή αλλά και τη διεθνή κοινότητα τόσο με τη δράση της όσο και με τη στάση της εν γένει.

Βεβαίως, η Angela Merkel δεν γεννήθηκε με την ιδιότητα της καγκελαρίου. Στα απομνημονεύματα που συνέγραψε μαζί με την Beate Baumann, την επί σειρά ετών πολιτική της σύμβουλο, κάνει μια αναδρομή στη ζωή της σε δύο γερμανικά κράτη: 35 χρόνια στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΛΔΓ) και 35 χρόνια στην επανενωμένη Γερμανία. Σε ύφος πιο προσωπικό παρά ποτέ, μας αφηγείται τη ζωή της –τα παιδικά της χρόνια, τη νεότητα και τις σπουδές της– καθώς και τα γεγονότα του δραματικού έτους 1989, την πτώση του Τείχους και το ξεκίνημα του πολιτικού της βίου. Η Angela Merkel μοιράζεται μαζί μας όσα ειπώθηκαν στις συναντήσεις της με τις ισχυρότερες προσωπικότητες του πλανήτη ειδικά σε ό,τι αφορά κρίσιμα εθνικά, ευρωπαϊκά και διεθνή θέματα, και φωτίζει τις διαδικασίες κατά τη λήψη αποφάσεων που σφράγισαν την εποχή μας, προσφέροντας έτσι μια μοναδική ματιά στα άδυτα της εξουσίας.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σημαντική συνηγορία υπέρ της ελευθερίας.

Η έκδοση περιλαμβάνει έγχρωμο φωτογραφικό υλικό.

28.80

Σπύρος Κυπριανού

Μέσα από τον τόμο αυτό και την αφήγηση του αείμνηστου Προέδρου Σπύρου Κυπριανού, εξιστορούνται γεγονότα της περιόδου 1932-1959, δηλαδή από την γέννησή του μέχρι τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου και την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το πνεύμα της εποχής, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενδυνάμωσε τις ήδη έντονες διεκδικήσεις ελευθερίας υπόδουλων λαών, στην βάση του διεθνούς δικαίου, της αυτοδιάθεσης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γαλουχημένος με αυτά τα ιδεώδη, ο Σπύρος Κυπριανού ξεκίνησε την δική του δράση υπέρ των δικαίων της Κύπρου, μια δράση που έμελλε να διαρκέσει μια ολόκληρη ζωή.

Ιδιαιτέρως φωτίζεται η δεκαετία του 1950 και ο άγνωστος, εν πολλοίς, πολιτικός και διπλωματικός αγώνας του νεαρού Σπύρου Κυπριανού, κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας, τον οποίο διεξήγαγε ως εκπρόσωπος της Κυπριακής Εθναρχίας στο Λονδίνο, την καρδιά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Σπύρος Κυπριανού ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στην διαφώτιση της βρετανικής κοινής γνώμης. Επίσης, ενημέρωνε τακτικά για το Κυπριακό σημαντικότατους Βρετανούς πολιτικούς, κυρίως του Εργατικού Κόμματος, των Φιλελευθέρων, ακόμα και ορισμένους Συντηρητικούς. Οι πολιτικοί εκείνοι, αλλά και πλήθος απλών Βρετανών πολιτών, υποστήριξαν ενεργά τον αγώνα των Κυπρίων για ελευθερία.

Στο βιβλίο καταγράφονται οι εντονότατες διαφωνίες μεταξύ των τότε κυβερνή­σεων των Συντηρητικών και της αντιπολίτευσης των Εργατικών και των Φιλελευθέρων, των οποίων η πολιτική στάση διέφερε δραστικά, σε θέματα αρχών και χειρισμού, τόσο στο θέμα της Κύπρου όσο και των άλλων βρετανικών αποικιών.
Περιγράφεται επίσης η στενή συνεργασία του Σπύρου Κυπριανού με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και παρουσιάζεται η άγνωστη, έως τώρα, αλληλογραφία τους για τα κρίσιμα θέματα του αγώνα.

Ο παρών τόμος προσφέρει στην ιστορική έρευνα πολλά άγνωστα στοιχεία και αναλύει τις ανυπέρβλητες δυσκολίες του αγώνα, τις παγίδες και τους ωμούς εκβιασμούς της βρετανικής κυβέρνησης των Συντηρητικών, τα αδιέξοδα και την ανάγκη λήψης δυσκολότατων αποφάσεων, μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια και πιέσεις. Συνολικά, παρατίθενται τα γεγονότα και τα παρασκήνια που οδήγησαν στην ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

30.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Σφερδούκλια στο κεφάλι

Βρασίδας Καραλής

Δεν έχουμε εαυτό αν δεν μιλήσουμε για όσους μάς αγάπησαν. Οι εφήμερες μέριμνες μας ωθούν να μη θυμόμαστε ποιος μας βάφτισε στον απέραντο ωκεανό της γλώσσας, στη μουσική και το ρυθμό των λέξεων. Τα ιστορήματα που ακολουθούν συνιστούν κομμάτια μιας αφήγησης για όσα ζήσαμε μαζί με τη γιαγιά μου Διονυσία, στην Κρέστενα του νομού Ηλείας. Προσπάθησα να αποκαταστήσω τη ρευστή εκείνη εποχή -από το 1964, που κατάλαβα ότι υπάρχω, ώς το 1986 που πέθανε-, όπως την έβλεπαν τα μάτια ενός παιδιού που, απ’ όσα άκουγε γύρω του, ο Βενιζέλος ήταν ένας κακούργος που καιγόταν στην κόλαση με τον Βελζεβούλ, και ο Ξενοφώντας ένας μεγάλος μάγος που δυνάστευε παντοδύναμος τον τόπο.

Τα ιστορήματα είναι γεμάτα από την ευφορία της ζωής. Τα πάντα πλήρη ανθρώπου. Όταν η Διονυσία έλεγε “δαιμόνια”, εννοούσε θεούς. Και τους έβλεπε παντού, ευεργετικούς και εχθρικούς ταυτόχρονα, προσπαθώντας με τις μικρές τελετές της καθημερινότητάς της -τον αργαλειό, το μαγείρεμα, το τραγούδι- να τους κρατήσει σε απόσταση. Αυτή ήταν η δική της ανθρωποδικία. Παρά την ευφορία τους, τα ιστορήματα προϋποθέτουν τραγωδία και καταστροφή. Μολοντούτο, δεν επιμένουν στο τραύμα. Μεταστοιχειώνουν την απουσία και το πένθος σε υποθήκες ζωής, σε δύναμη, θάρρος, καρτερία.

Τα λόγια της, όπως προσπάθησα να τα ανασυγκροτήσω εδώ, δεν συνιστούν λαογραφικές ασκήσεις, δεν χαριεντίζονται σε νοσταλγικές αποδράσεις, ούτε διατυμπανίζουν προνεωτερικούς εξωτισμούς. Αν κάνουν κάτι, είναι να λυτρώνουν από τον τρόμο του αγνώστου. Μη τα βάνεις με την ομορφιά του κόσμου. Θα σε πατήσει το σκοτάδι. Όλος ο νους σου θα γίνει μαυρίλα, τάφος. Δεν ξεχνώ αυτή τη νουθεσία.

11.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ο ήχος της σιωπής της

Δημοσθένης Κούρτοβικ

«Χρειάζεται γερό κοσκίνισμα του εγώ για να δεις αν μένει στο κόσκινο κάτι στέρεο και συμπαγές, που σε κάνει πραγματικά (και στην περίπτωσή μου επώδυνα) διαφορετικό από τους γύρω σου. Δεν ισχυρίζομαι ότι είχα καταφέρει αυτή τη διαλογή, είναι όμως γεγονός ότι οι αντιδράσεις των άλλων στη συμπεριφορά μου έδειχναν πολύ συχνά ότι ήμουν στα μάτια τους αλλόκοτος. Ενώ ποτέ δεν θα σκέφτονταν κάτι τέτοιο για τη μητέρα μου.»

Εκείνη, ωραία και αινιγματική, δυναμική αλλά και συναισθηματικά ερμητική, έδειχνε να έχει μια ακλόνητη εσωτερική ισορροπία και ασφάλεια στις πολλές δραματικές τροπές της ζωής της. Εκείνος, δραστήριος, πολυταξιδεμένος, αλλά ανασφαλής και ευάλωτος, αισθανόταν πάντα ξένος στο περιβάλλον του. Εκείνη είναι η μητέρα, εκείνος ο γιος. Ο θάνατός της γίνεται γι’ αυτόν το έναυσμα για μια αναδρομή, με την όψιμη σοφία αλλά και τις άλυτες απορίες της μεγάλης ηλικίας, στην παράλληλη ζωή τους και τη γεμάτη εντάσεις σχέση τους, σε μια Ελλάδα και έναν κόσμο που άλλαζαν ολοένα ανάμεσα στη δεκαετία του 1950 και τις μέρες μας. Ένα μυθιστόρημα γύρω από τη στάση δύο διαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων απέναντι στη ζωή και τον τρόπο τους να βιώνουν την ταυτότητά τους -τη δική τους και του τόπου τους.

15.00

Νίκος Μαθιουδάκης & Νίκος Μπονάνος

Νίκος Καρούζος, ένας ποιητής μοναχικός και ανατρεπτικός, που παραμένει σχεδόν άγνωστος στο ευρύ κοινό. Οι λέξεις, οι σκέψεις, τα χρώματα που συνθέτουν την ποίησή του.

Μια σειρά βιβλίων γνώσεων, για τη ζωή και το έργο σημαντικών Ελλήνων λογοτεχνών, μέσα από αφήγηση, εικόνες και επιλεγμένα αποσπάσματα του λόγου τους.

Για αναγνώστες κάθε ηλικίας.

16.00

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Πάρε τα χνάρια που άφησα

Σπύρος Δερβενιώτης

Το Πάρε τα χνάρια που άφησα είναι η πλήρης βιογραφία του λαϊκού συνθέτη Θόδωρου Δερβενιώτη, γραμμένη με μυθιστορηματικό τρόπο από τον γιο του, με όχημα τις αναμνήσεις, τα βιώματά του αλλά και ίχνη που άφησε ο πατέρας του στις προφορικές και γραπτές αφηγήσεις του.

Η ζωή του Δερβενιώτη όρισε και ορίστηκε από το λαϊκό μεταπολεμικό τραγούδι, ενώ τη σημάδεψαν γεγονότα, τόποι, σταθμοί και προσωπικότητες της ελληνικής δισκογραφίας. Το “μαύρο τραγούδι” της δεκαετίας του ’50. Η Columbia. Η Odeon, μετέπειτα Minos. Το Μπαράκι του Μάριου, τα πάλκα όπου “δεν σταμάταγες ούτε για να αλλάξεις τη χορδή που έσπαγε”.

Η Ευτυχία. Ο Καζαντζίδης. Η παραγωγικότατη συνεργασία με τον Βίρβο. Η επιμονή στους βυζαντινούς δρόμους. Ο πόλεμος από τις εταιρείες. Η ΕΜΣΕ και το όνειρο της αυτοδιαχείρισης. “Παράπονα και κλάματα” και “Άλλα μου λέν’ τα μάτια σου”, “Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι” και “Βάλ’ το κόκκινο φουστάνι”. Οι χαρές και οι λύπες ενός λαού “που γλεντάει κλαίγοντας και κλαίει γελώντας”.

Το 2022 έκλεισαν εκατό χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη. Το 2024 είκοσι χρόνια από τον θάνατό του. Επέτειοι-αφορμή για να ξετυλιχτεί το νήμα μιας σημαδιακής εποχής της ελληνικής δισκογραφίας, ζωντανεύοντας παράλληλα το “ταπεινό μεγαλείο” που ήταν ο Θόδωρος Δερβενιώτης.

15.90

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Δια βίου αθλητής

Δημήτρης Θεοδωρακάκος

Από τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό, τους πειραματισμούς και τις δοκιμασίες στο σχολείο για το ποιο άθλημα του ταιριάζει έως τις κορυφές του μαραθώνιου δρόμου και του ορεινού τρεξίματος, η αυτοβιογραφία Διά βίου αθλητής του Δημήτρη Θεοδωρακάκου αφηγείται την ανατρεπτική πορεία ενός αθλητή που δεν παραδόθηκε ποτέ, παρά τις αντιξοότητες. Μέσα από σωματικές προκλήσεις και προσωπικές συγκρούσεις, ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος εξερευνά τη δύναμη της θέλησης και την αξία της επιμονής.

Με μανιάτικο πείσμα, ισχυρογνωμοσύνη, αλλά προπάντων ειλικρίνεια, το βιβλίο δεν στέκεται μόνο στους θριάμβους και τις επιτυχίες του αθλητή, αλλά αποκαλύπτει τις σκληρές αλήθειες πίσω από την πειθαρχία και την αφοσίωση, εξετάζοντας τη θέση των αθλητών ως πρότυπα στον σύγχρονο κόσμο. Η αυτοβιογραφία του Δημήτρη Θεοδωρακάκου δεν είναι απλώς μια ιστορία επιτυχίας, αλλά μια πρόσκληση να ανακαλύψουμε τη δύναμη της θέλησης και την ομορφιά της διαδικασίας με οτιδήποτε κι αν καταπιαστούμε.

Ακολουθήστε τον Δημήτρη σ’ αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας και ανακάλυψης, και ανακαλύψτε γιατί ο αθλητισμός είναι κάτι περισσότερο από αγώνες και μετάλλια – είναι μια διαρκής περιπέτεια ζωής, γεμάτη πάθος και αφοσίωση. Μια αφήγηση που θα εμπνεύσει όλους να ξεπεράσουν τα όριά τους και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Στο κάτω κάτω, όπως είπε και ο ποιητής, σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Με τα λόγια του ίδιου του Θεοδωρακάκου: «Δεν θα άλλαζα τίποτα από όσα έκανα στο παρελθόν, και ιδιαίτερα ό,τι αφορά τα λάθη μου, διότι μέσ’ από αυτά έμαθα και διορθώθηκα στην πορεία. Αυτά με έπλασαν, αυτά με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Ο αθλητισμός είναι ένα μεγάλο σχολείο, του οποίου η αποφοίτηση δεν φαίνεται στον ορίζοντα – κι αυτό είναι καλό. Στην αυτοβιογραφία μου προσπάθησα να αποσαφηνίσω την πηγή της ροπής μου στον αθλητισμό. Με βεβαιότητα πλέον μπορώ να πω ότι εξελίχθηκε σε αέναη ανάγκη: Είμαι ένας διά βίου αθλητής».

15.95

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Γεννημένος νικητής

Δημήτρης Καρύδας & Βασίλης Σκουντής

Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν τόσο μπολιασμένος με το φίλτρο της νίκης, ώστε δε διανοούνταν να κάνει την παραμικρή έκπτωση στη διεκδίκηση και την κατάκτησή της έναντι οποιουδήποτε κόστους! Το διαλαλούσε κιόλας με εκείνο το ακαταμάχητο σαρδόνιο χαμόγελό του: «Ακόμα και με τη μάνα μου να παίζω ξερή, θέλω να τη συντρίψω»!

Ήταν όντως ένας γεννημένος νικητής, ο οποίος δεν υποχωρούσε μπροστά σε κανέναν και μπορούσε να κινήσει ακόμα και βουνά για να επικρατήσει. Στ’ αλήθεια θα μπορούσε να κάνει τα πάντα προκειμένου να γραπώσει το όποιο λάφυρο της όποιας νίκης, στον όποιο αγώνα, απέναντι στον όποιο αντίπαλο…

Στα μικράτα του πήδηξε από έναν μαντρότοιχο και κρεμάστηκε σαν τον… Ταρζάν στα κλαδιά του δέντρου που βρισκόταν απέναντι, επειδή ένας φίλος του, ονόματι Νίκος Ιωαννίδης, τον προκαλούσε ότι τάχα δε θα μπορούσε να τα καταφέρει.

«Πάει το στοίχημα», είπε γεμάτος αποφασιστικότητα.

Πήδηξε λοιπόν. Γράπωσε το κλαδί, που δεν τον άντεξε, και γκρεμοτσακίστηκε με αντίτιμο της άγνοιας κινδύνου, της παλικαριάς και της… παραφροσύνης του ένα γερό κάταγμα!

Ο φίλος του πήγε από πάνω του πανικόβλητος για να τον βοηθήσει να σηκωθεί και ετοιμαζόταν να ειδοποιήσει τη μάνα του…

Αψηφώντας τη ζημιά και τους αφόρητους πόνους, ο «Ξανθός» φώναζε με όση δύναμη είχε: «Το κέρδισα το στοίχημα, ρε. Πιάστηκα από το δέντρο!»

Ο μεγάλος στρατηλάτης του μπάσκετ, ο «Ξανθός Ρόμελ», όπως τον αποκάλεσε στο πρωτοσέλιδό του “Το Φως των Σπορ”, τον Ιούνιο του 1991, με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Ολυμπιακού, έφυγε από τη ζωή στις 4 Οκτωβρίου του 2023 αφήνοντας μια ανεκτίμητη κληρονομιά.

Έναν χρόνο αργότερα, ο βίος και η πολιτεία του παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο μέσα από τις δικές του διηγήσεις στον Δημήτρη Καρύδα και στον Βασίλη Σκουντή, οι οποίες καταδεικνύουν ποιος ήταν… Ήταν ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ!

15.50

Παντελής Βλαχόπουλος

Δεν υπάρχουν βουνά που δεν μπορείς να νικήσεις.
Παναγιώτης Γιαννάκης

Ο «Δράκος» του ελληνικού μπάσκετ σήκωσε στους ώμους του όλη την Ελλάδα το 1987. Κατέκτησε όλους τους τίτλους, δοξάστηκε ως παίκτης και ως προπονητής, αλλά δεν ξέχασε ποτέ τους παιδικούς φίλους του, τον πρώτο προπονητή του και τη μητέρα του Καλλιόπη.

Ο δημοσιογράφος Παντελής Βλαχόπουλος για έναν χρόνο ήταν συνοδοιπόρος του σε μια βουτιά στην ιστορία της μυθιστορηματικής ζωής του. Τον είδε να αναπολεί, να θυμώνει, να συγχωρεί, να ξεσπάει, να οραματίζεται, να συγκινείται.

Οι απόψεις του σκληρές σαν βράχος, το αποτύπωμά του στον ελληνικό αθλητισμό φανερό και λαμπερό. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης στις σελίδες αυτού του βιβλίου μιλά σε πρώτο πρόσωπο για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται, την κοσμοθεωρία του και τα ιδανικά τα οποία πρεσβεύει. Ιδανικά διαχρονικά, που μπορούν να αποτελέσουν φωτεινό μονοπάτι για τη νέα γενιά.

Αυτό το μελαχρινό αγόρι με τα πεταχτά αυτιά από τη Νίκαια εξηγεί πώς ξεπέρασε όλες τις αντιξοότητες, τα εμπόδια, την αμφισβήτηση, και από το φτωχόσπιτο της οδού Πάτμου εισχώρησε με το σπαθί του στα σπίτια όλου του κόσμου.

Έπεσε πολλές φορές, αλλά στάθηκε όρθιος ξανά και ξανά.

Ήταν και είναι ένας τρωτός και άτρωτος.

Αν ασχοληθείς με τις δικαιολογίες, θα χάσεις την ευκαιρία να ζήσεις συναρπαστικά.
Ο φράχτης έπρεπε να πέσει, να μεγαλώσει το γήπεδο και ν’ αποκτήσω όραμα..
Είναι υπέροχος ο αθλητισμός και οι νίκες, αλλά, όταν ξανακερδίζεις τη ζωή, γίνεσαι ο απόλυτος ορισμός του νικητή.
Πρέπει να βλέπουμε τον μεγαλύτερο αντίπαλό μας ως τον καλύτερο προπονητή μας.
Παναγιώτης Γιαννάκης

18.80

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Συλλέκτης στιγμών

Ντέιβ Γκρολ

Αφού απέρριψε τις προτάσεις

να αναθέσει τη συγγραφή

ενός βιβλίου για τη ζωή και την καριέρα του σε τρίτους ή να εκδώσει μια ντουζίνα συνεντεύξεις με το πρόσωπό του στο εξώφυλλο, ο Ντέιβ Γκρολ εξομολογείται τις αναμνήσεις του, από το σετ ντραμς από βρόμικα μαξιλάρια στο παιδικό του δωμάτιο στο Βόρειο Σπρίνγκφιλντ ως τη συμμετοχή του στους Nirvana και τη δημιουργία των Foo Fighters, το τζαμάρισμα με τον Ίγκι Ποπ και τα συναπαντήματα με το πάνθεο της ροκ σκηνής. Διασχίζοντας τα προάστια της Βιρτζίνια παρέα με τους παιδικούς του φίλους, τον πρώτο του έρωτα και τους συνοδοιπόρους του από τις τοπικές μπάντες, σκαρφαλώνει τελικά στην κορυφή της grunge σκηνής κατακτώντας παγκόσμια φήμη. Στις περιπετειώδεις

και προσωπικές ιστορίες του

παρελαύνουν μύθοι της ροκ,

θρυλικά μουσικά στέκια της

Αμερικής, η οικογένεια και οι

κόρες του, ενώ μια ολόκληρη

εποχή που σημάδεψε την παγκόσμια μουσική ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας.

22.21

Ντάσο Σαλντίβαρ

«Αν είχα διαβάσει προηγουμένως το Επιστροφή στις ρίζες, δε θα είχα γράψει τα απομνημονεύματά μου». Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Η περίφημη αυτή βιογραφία του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες οφείλει την ύπαρξή της σε είκοσι χρόνια κοπιαστικής εργασίας. Στο διάστημα αυτό, ο Ντάσο Σαλντίβαρ ερεύνησε, ταξίδεψε σε σημαίνουσας σημασίας τόπους, πήρε εκατοντάδες συνεντεύξεις και σκάλισε αρχεία σε διάφορες χώρες προκειμένου να δώσει απάντηση στα επίμονα ερωτήματα: «Ποιος ήταν ο άνθρωπος που έγραψε το Εκατό χρόνια μοναξιά;»· «Ποια είναι η ιστορική, πολιτισμική, οικογενειακή, ατομική πραγματικότητα πάνω στην οποία πατάει το συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημα;» Το αποτέλεσμα προσφέρει την απαραίτητη οπτική ώστε να κατανοήσει κανείς σε όλο του το εύρος το έργο ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Όπως περιγράφεται στις σελίδες του παρόντος βιβλίου, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έγραψε το Εκατό χρόνια μοναξιά για να «επιστρέψει» στο σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε μέχρι τα δέκα του με τον παππού και τη γιαγιά από την πλευρά της μητέρας του. Έτσι, το El viaje a la semilla είναι επίσης η βιογραφία του μυθιστορήματος αυτού, καθώς αφηγείται ό,τι πιο θεμελιώδες και ουσιαστικό για τη ζωή και το έργο του συγγραφέα.

26.60

Συλλογικό

Εκκλήσεις προς τις Φιλελληνίδες για ενίσχυση του Αγώνα, ποιήµατα εξυµνητικά της ανδρείας Ελλήνων και Ελληνίδων στις µεγάλες µάχες του ’21, το πρώτο ελληνικό θεατρικό µε θέµα την Επανάσταση και συγκεκριµένα την έξοδο του Μεσολογγίου, το πρώτο έµµετρο χρονικό της εξέγερσης στην Κρήτη, η συµµετοχή των γυναικών στην εξέγερση σε διάφορες περιοχές, η ανάδειξη αγωνιστριών, όπως η Γκούραινα, καθώς και ποιήµατα για τον εορτασµό της επετείου τα πρώτα χρόνια του ελεύθερου κράτους αποτελούν κάποιες από τις θεµατικές πολιτικών κειµένων, ποιηµάτων, θεατρικών ή πεζών των Ελληνίδων του 19ου αιώνα γύρω από το µείζον γεγονός του Αγώνα για την ελευθερία. Το παρόν ανθολόγιο είναι µια απόπειρα ανάδειξης του σχετικού µε την Επανάσταση του 1821 έργου των λησµονηµένων, κατά κύριο λόγο, αυτών γυναικών, στο οποίο πιστοποιείται η συλλογική τους συνείδηση. Στα κείµενα αυτά αποτυπώνεται ο γυναικείος ηρωισµός σε όλες του τις εκφάνσεις: µαχόµενος ηρωισµός, ηρωισµός γυναικών θυµάτων και ηρωισµός γυναικών που βοηθούν στα µετόπισθεν την προετοιµασία του Αγώνα. Την έκδοση συµπληρώνει η εργοβιογραφία των άγνωστων στις µέρες µας δηµιουργών, σε µια προσπάθεια να αναδειχθεί και η δική τους, αποσιωπηµένη, φωνή ως σηµαντική ψηφίδα στη λογιοσύνη του 19ου αιώνα.

18.80