Βλέπετε 16–30 από 38 αποτελέσματα

Τέχνη

Juan Diaz Canales - Ruben Pellejero

Ο Κόρτο Μαλτέζε, ο θρυλικός περιπλανώμενος ναυτικός που έχει αναγάγει σε τέχνη το «ζην επικινδύνως», επιστρέφει με το graphic novel «Εκουατόρια», των J. D. Canales (σενάριο) κ’ R. Pellejero (σχέδιο & χρώμα)!

Η δεύτερη έκδοση του Εκουατόρια συνοδεύεται από ένα εκπληκτικό εξώφυλλο του Ruben Pellejero. Πρόκειται για ένα πολυτελές άλμπουμ 84 σελίδων στο οποίο μπορείτε να βρείτε και την 4σέλιδη «Κινέζικη Ιστορία» καθώς και δύο νέα άρθρα! Ο François Busnel γράφει για τον Χάρτινο Τυχοδιώκτη ενώ ο Juan Díaz Canales καταπιάνεται με τις γυναίκες που πρωταγωνιστούν σε αυτό το άλμπουμ προσπαθώντας να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μιας.

Η πρώτη Σταυροφορία, η ιστορία ενός μαγικού καθρέφτη και ένα μυθικό βασίλειο μεταξύ Αφρικής και Ινδίας οδηγούν τον Κόρτο Μαλτέζε σε ένα ταξίδι αναζήτησης που αρχίζει από τη Βενετία και περνά από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί συναντά τον φίλο του ποιητή Κ.Π. Καβάφη, μέσα σε ένα ασταθές και βίαιο πολιτικό περιβάλλον. Ο Καβάφης τον βοηθά στη συνέχιση της αναζήτησής του και ο Κόρτο Μαλτέζε σώζει τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Λαθρέμποροι, στρατιωτικοί, επαναστάτες και η γοητεία της Αφρικής οδηγούν τον Κόρτο Μαλτέζε στη συγκλονιστική κατάληξη της ιστορίας και στην κατανόηση του πραγματικού νοήματός της. Ετοιμαστείτε για ένα αξέχαστο ταξίδι!

Η αγάπη που δείξατε στην πρώτη έκδοση του Εκουατόρια αλλά και συνολικά στον ρομαντικό, ιδεαλιστή ναυτικό μας ώθησε στην επανακυκλοφορία του τεύχους αλλά και στον εμπλουτισμό του. Θέλουμε να πιστεύουμε πως ο πήχης ανέβηκε λίγο ψηλότερα και οι φανατικοί θαυμαστές του χάρτινου ήρωα θα απολαύσουν την δεύτερη έκδοση του Εκουατόρια!

14.00

Χριστόφορος Μαρίνος

Στο πνεύµα αλλαγής και έντονης αντιπαράθεσης που εκφράστηκε στη Μεταπολίτευση ως ρήξεις µε την παράδοση, τον κανόνα, αλλά και µε τις καλλιτεχνικές πρακτικές προηγούµενων ετών ή γενεών, η Ρένα Παπασπύρου πρότεινε µια ριζικά διαφορετική και αµιγώς εννοιολογική προσέγγιση του αστικού τοπίου, η οποία αποκλίνει σηµαντικά από τους τρόπους απεικόνισης που επικράτησαν µεταπολεµικά.
Η παρούσα µελέτη επιχειρεί να αναδείξει τους ευρετικούς κώδικες της Παπασπύρου διερευνώντας τις βασικές τυπολογίες που εντοπίζονται στο έργο της και λειτουργούν ως οργανωτικές αρχές. Η ενδελεχής µελέτη συγκεκριµένων έργων αποκαλύπτει τον µηχανισµό σκέψης της καλλιτέχνιδας. Μέσα από τη δηµιουργική αναγνώριση των µικροστοιχείων της δοµής της ύλης και τη σύλληψη της επιφάνειας ως φορέα καταστάσεων, η Ρένα Παπασπύρου προσέδωσε µια διαφορετική νοηµατοδότηση στη σύγχρονη αστική εµπειρία, παράγοντας ένα έργο πολύπλευρο, ιδιοσυγκρασιακό, αενάως επίκαιρο και αφήνοντας το δικό της ίχνος στο µωσαϊκό της σύγχρονης ευρωπαϊκής τέχνης.

Η έκδοση συµπληρώνεται από αναλυτική εργοβιογραφία της καλλιτέχνιδας, που περιλαµβάνει όλες τις ατοµικές εκθέσεις που πραγµατοποίησε και τις οµαδικές που συµµετείχε. Εδώ έχουν ενσωµατωθεί πληροφορίες που ο συγγραφέας έχει αποσπάσει από τις πολυάριθµες συνεντεύξεις του µε την Παπασπύρου.

Ο Χριστόφορος Μαρίνος (γενν. 1975, Αθήνα) είναι ιστορικός της τέχνης και επιµελητής εκθέσεων. Έχει δηµοσιεύσει πλήθος άρθρων και µελετών για τη σύγχρονη τέχνη. Έχει επιµεληθεί πολλές οµαδικές εκθέσεις, καθώς και αναδροµικές εκθέσεις σηµαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Είναι συνιδρυτής και αρχισυντάκτης του διαδικτυακού περιοδικού τέχνης Kaput. Έχει επιµεληθεί πολλά βιβλία και καταλόγους εκθέσεων, µεταξύ των οποίων: Πιθανότητες: Συνεντεύξεις µε νέους Έλληνες καλλιτέχνες (2006) και Το έργο της επιµέλειας (2011). Την περίοδο 2012–2015 διετέλεσε πρόεδρος του Ελληνικού Τµήµατος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης (AICA Hellas). Είναι επιµελητής εικαστικών εκθέσεων και δράσεων του Οργανισµού Πολιτισµού, Αθλητισµού και Νεολαίας του Δήµου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ).

19.08

Παναγιώτης Πανταζής

Ορκισμένος να μη γελάσει αν δεν ελευθερωθεί η Κρήτη, ο Καπετάν Μιχάλης ζει στο Μεγάλο Κάστρο στα τέλη του 19ου αιώνα, με τη φήμη του αγριμιού να τον συνοδεύει σε κάθε του στιγμή.

Ο ίδιος όμως δείχνει να χάνει τη συγκέντρωσή του και να απομακρύνεται από τις αξίες του όταν γνωρίζει την Εμινέ, σύζυγο του αδερφοχτού του Νουρήμπεη, σαν να τον κυριεύει ένας «δαίμονας» άγνωστος σε εκείνον μέχρι τότε.

Καθώς η τεταμένη κατάσταση ανάμεσα σε Οθωμανούς και Χριστιανούς στο νησί καταλήγει σε μια σειρά γεγονότων που θα οδηγήσει στην επανάσταση του 1889, ο Καπετάν Μιχάλης βρίσκεται να αναζητά την ελευθερία σε έναν ακόμη τομέα…

18.80

Άρις Γεωργίου

«“I’ve got you under my skin”. Στακάτο, ευθύβολο, απολύτως τίμιο και απαλλαγμένο από αυταρέσκεια, αληθινό και αληθές μαζί, το τενόρο του Joe Henderson οικοδομεί το γνωστό στάνταρντ του Cole Porter και μου απευθύνεται προσωπικά. Ειδικά τώρα. Αυτή την ειδική στιγμή, στις 7 και 19 μ.μ. της 28ης Δεκεμβρίου 2016. Τώρα που πιάνω να κοιτάξω κατάματα το ίχνος της τζαζ στην ψυχή μου, να ψηλαφήσω το σώμα μου εντοπίζοντας “υποδορίως” τα σημάδια, τις ουλές από τις γλυκές πληγές αυτής της μουσικής που ακούω αφοσιωμένα εδώ και 45 χρόνια. Να αναλογιστώ γιατί δεν είχα αρχίσει να την ακούω νωρίτερα, να συνειδητοποιήσω ποια ήταν τα αφετηριακά σκιρτήματα, να αναρωτηθώ ποιες θα είχαν υπάρξει οι απώλειες αν δεν είχα εμβαπτιστεί στο σύμπαν της».

Βαθιά βιωματική, διεισδυτική, συγκινησιακή, τρυφερή και παιδευτική, η σχέση του Άρι Γεωργίου με την τζαζ και την αυτοσχεδιαζόμενη μουσική συνέβαλε καθοριστικά στη διάπλαση των κατευθύνσεων που υιοθέτησε στα ποικίλα εικαστικά, φωτογραφικά, συγγραφικά, ακόμη και αρχιτεκτονικά του εγχειρήματα. Μέσα από φωτογραφίες και κείμενα, το βιβλίο Hic et Nunc / Hip ’n’ Funk / Jazz σαρώνει μια μεγάλη χρονική περίοδο, από την δεκαετία του ’70 και μετά, που συμπίπτει με την οικοδόμηση της σκηνής της τζαζ στην Ελλάδα. Παράλληλα συμπαρατάσσει εξέχουσες στιγμές και προσωπικότητες της ίδιας εποχής από την Αμερική και τη Γαλλία κυρίως, αναβιώνοντας την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που επικρατούσε στις μεγάλες αυτές σκηνές της τζαζ. Εμβληματικοί μουσικοί, όπως οι Horace Silver, Sonny Rollins, Archie Shepp, Pharoah Sanders στην Αμερική, οι Michel Portal, Henri Texier, Daniel Humair στη Γαλλία, ή οι Joe Henderson, Steve Lacy, Peter Kowald, Gunter Sommer με την παρουσία τους στην Ελλάδα, περνούν, μαζί με πλήθος άλλες προσωπικότητες, από τις σελίδες του, ενώ εξετάζεται και η διαμόρφωση της ανατρεπτικής σκηνής της αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής στην Ελλάδα, με κύριο εκφραστή της τον Σάκη Παπαδημητρίου, στον οποίο εξάλλου αφιερώνεται η έκδοση.

Ο Άρις Γεωργίου (Θεσσαλονίκη, 1951) είναι αρχιτέκτων. Έχει στο ενεργητικό του πολυάριθμες εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, όπως και πλήθος εκδόσεων και βιβλίων με τα έργα του και τα κείμενά του. Υπήρξε ο ιδρυτής και επί δεκαπενταετία διευθυντής του διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας Φωτογραφική Συγκυρία (1988–2003), καθώς και ο πρώτος διευθυντής (1998–2002) του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

15.00

Ρίκα Πανά

Η έκδοση περιλαμβάνει κείμενα που γράφτηκαν ειδικά για τον τόμο αυτόν από την Ελισάβετ Πλέσσα, η οποία ερεύνησε επί ένα χρόνο το αρχείο της Ρίκας Πανά και μελέτησε το έργο της σε στενή συνεργασία μαζί της. Τον τόμο συμπληρώνουν 100 περίπου έργα της (έργα σε καμβά και σε χαρτί), καθώς και πλούσιο αρχειακό υλικό (φωτογραφίες, αλληλογραφία, δημοσιεύσεις και κριτικές από τον ελληνικό και ξένο Τύπο).

Όπως επισημαίνει η επιμελήτρια της έκδοσης Ελισάβετ Πλέσσα, η ζωγραφική της Ρίκας Πανά είναι βαθιά ανθρωποκεντρική. Το έργο της διαμορφώθηκε από τον εμφύλιο πόλεμο, την κατοχή και τη δικτατορία των συνταγματαρχών, καθώς και από τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε. Ο πρωτοποριακός χαρακτήρας και η εκφραστικότητα της τεχνοτροπίας της, με τα ελάχιστα υλικά που χρησιμοποιεί, ταιριάζουν τόσο στα σοβαρά θέματα που καταγγέλλει, όσο και στην αμεσότητα με την οποία τα διαχειρίζεται. Η διαμαρτυρία για την έλλειψη ελευθερίας, η καταγγελία της διάβρωσης του πολιτισμού, η αναζήτηση ταυτότητας, η απόγνωση και η ελπίδα του ανθρώπου αποτελούν τους βασικούς άξονες της ζωγραφικής της.

 

45.00

Ευάγγελος Ματθιόπουλος

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται δύο μελέτες που αφορούν στο έργο, στις ιδέες και στον λόγο του Γιάννη Τσαρούχη για την τέχνη, καθώς και στην ευρύτερη παρουσία του στη δημόσια σφαίρα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Και οι δύο εστιάζουν ιδιαίτερα στις μορφές λογοκρισίας έργων του με ομοερωτικά θέματα. Η πρώτη στην κατασταλτική παρέμβαση της Αστυνομίας, ενώ η δεύτερη στην έμμεση αποσιώπηση αυτής της θεματικής από την κριτική υποδοχή και από τις τεχνοϊστορικές ερμηνείες της ζωγραφικής του, καθώς και στην όλη δημόσια διαχείριση του θέματος της ομοφυλοφιλίας από τον ίδιο.

Επιχειρείται επίσης μια κριτική ερμηνεία των ιδεολογικών του αναζητήσεων, της βιοθεωρίας του και των ιδεών του για την τέχνη και την ηθική, καθώς και των στρατηγικών αυτοβιογραφίας/αυτοερμηνείας και ανάδειξής του στο καλλιτεχνικό πεδίο.

16.00

Νίκος Σάρρος

Τα ελληνικά μουσικά συγκροτήματα των 60s

«Το φωτογραφικό υλικό είναι και τεράστιο και σπάνιο, αλλά το βιβλίο δεν μένει πίσω και στο πληροφοριακό πεδίο, που επίσης είναι βαθύ και ψαγμένο. Και κάπως έτσι, ανακαλύπτουμε, στα ποπ-ροκ συγκροτήματα του ’60, τα ονόματα δεκάδων μουσικών μας, που τότε, σε πολύ νεαρή ηλικία, ξεκινούσαν τη σταδιοδρομία τους. Το βιβλίο του Νίκου Σάρρου είναι γεμάτο με τέτοιου τύπου «εκπλήξεις». Και σ’ αυτή τη δεύτερη έκδοσή του είναι και κάτι παραπάνω από πλήρες, και πάντα απολαυστικό στην ανάγνωσή του.» (Φώντας Τρούσας)

«Κερδίζει επάξια μια θέση στη βιβλιοθήκη μου και θα είναι το πιο χρήσιμο και απαραίτητο βοήθημα κάθε φορά που θα ετοιμάζω εκπομπές για τα υπέροχα εκείνα συγκροτήματα, που μπορεί να μην υπάρχουν σήμερα, αλλά στον καθεδρικό της καρδιάς μας, ένα κερί θα καίει πάντα, για τις υπέροχες μουσικές που μας χάρισαν – την μουσική υπόκρουση των εφηβικών μας χρόνων.» (Λευτέρης Κογκαλίδης)

«Χαίρομαι που το βιβλίο «Ελληνικά Συγκροτήματα των ’60s – ένα φωτογραφικό λεύκωμα» του Νίκου Σάρρου, που απαθανάτισε ζουμερά και έντονα τις αξέχαστες εποχές της ελληνικής ποπ, κυκλοφορεί σε νέα έκδοση και μάλιστα εμπλουτισμένη και βελτιωμένη. Δεν ήταν εύκολη δουλειά και πρέπει να χρειάστηκαν επίπονες ώρες έρευνας για να σταθεί το κείμενο έντιμα απέναντι στην ιστορία.» (Νίκος Μαστοράκης)

25.92

Myeongseok Kang

Το πρώτο επίσημο βιβλίο που κυκλοφορεί για τον εορτασμό της 10ης επετείου των BTS.

Ιστορίες πέρα από αυτές που γνωρίζετε για τους BTS.

Η πρώτη επίσημη ιστορία των BTS και η νιότη τους, «Η Πιο Όμορφη Στιγμή στη Ζωή»

Γραμμένο μέσα σε μια περίοδο τριών ετών, με διεξοδική κάλυψη της καθημερινότητας και συνεντεύξεις από τον Myeongseok Kang, οι BTS μοιράζονται προσωπικές ιστορίες από τα παρασκήνια της πορείας τους.

33.93

Γιάννης Σμοΐλης

Ένα βιβλίο για τον κινηματογράφο αλλά και για τη ζωή, τον κόσμο, τις ιδέες, τα συναισθήματα, την αίσθηση των πραγμάτων και τις σκέψεις που γεννούν, την ομορφιά και την αγωνία τους. Μια συλλογή κινηματογραφικών κειμένων που είναι, κυρίως, ένα μεγάλο ευχαριστώ στις ταινίες· όχι μόνο στις ταινίες οι οποίες έγιναν αφορμή να γραφτούν αυτά τα κείμενα, στις ταινίες γενικά: που για τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου, υπήρξαν πάντα πολύτιμοι ξεναγοί στα συναρπαστικά μυστήρια της ζωής. Ένα ταξίδι στις μαγικές περιοχές της έβδομης τέχνης, εκεί όπου βρίσκει καταφύγιο το φαντασιακό μας για να εμπλουτίσει τη συνείδηση με νέες δυνατότητες αντίληψης. Μια απόπειρα ανακάλυψης του βαθύτερου νοήματος που πάντα διαφεύγει, τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή (εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα, γι’ αυτό απείρως γοητευτικό).

Ένας άλλος τρόπος θέασης, όσων φαίνονται κι όσων κρύβονται: στα κινηματογραφικά καρέ αλλά και στο ατέρμονο μονοπλάνο της πραγματικότητας. Ιστορίες που ξεκινούν σε μια οθόνη και ολοκληρώνονται σε μια άλλη οθόνη: του μυαλού, της ψυχής, αυτής της συνεχόμενης εσωτερικής αφήγησης που ονομάζουμε εαυτό.

Μιας αφήγησης μέσω της οποίας, συχνά ψιθυρίζουν -είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι- οι ταινίες που αγαπήσαμε.

15.90

Γιώργος Αλλαμανής

Συμπληρωματικά στη διάσημη σειρά μουσικών βιβλίων «33 1/3» οι εκδόσεις Οξύ συνεχίζουν τη δημιουργία μιας σειράς από μουσικές μονογραφίες ελληνικών άλμπουμ που έγραψαν τη δική τους, σπουδαία, ιστορία. Σειρά έχει το βιβλίο του Γιώργου Αλλαμανή για το εμβληματικό «Φλου» του Παύλου Σιδηρόπουλου και του γκρουπ Σπυριδούλα, ενώ ήδη κυκλοφορούν τα βιβλία του Χριστόφορου Κάσδαγλη για «Το Βρώμικο Ψωμί» του Διονύση Σαββόπουλου και του Αλέξη Βάκη για τον «Μεγάλο Ερωτικό» του Μάνου Χατζιδάκι.

Αν και το Φλου ξεκίνησε ως καλλιτεχνικό συνοικέσιο ανάμεσα στον Παύλο Σιδηρόπουλο και το συγκρότημα Σπυριδούλα, αξιώθηκε δικαίως με τον καιρό να γίνει δίσκος αναφοράς στην ιστορία του ελληνικού ροκ – όχι ως best seller, αλλά ως δημοφιλές και επιδραστικό για τους νεότερους long seller. Το βιβλίο αυτό εξετάζει τη συνεργασία που κατέληξε στο δισκογραφικό γεγονός του Μαΐου του 1979, με ενδελεχή έρευνα στις πηγές και δύο πολύτιμους ξεναγούς: τον κιθαρίστα Βασίλη Σπυρόπουλο και τον μπασίστα Τόλη Μαστρόκαλο, οι οποίοι ανασύρουν μνήμες και συνειρμούς, διατυπώνοντας με νηφαλιότητα προσωπικές εκτιμήσεις, σε συνεντεύξεις που έγιναν ειδικά γι’ αυτή την έκδοση.

Ο Γιώργος Ι. Αλλαμανής είναι ειδησεογράφος, ραδιο-επιτηδευματίας και συγγραφέας. Τα τελευταία χρόνια οδηγεί στις ατελείωτες στροφές του Πάρνωνα μονολογώντας για βιβλία που θέλει να γράψει. (www.facebook.com/yorgos.i.allamanis).

Στο πλαίσιο της διεθνώς αγαπημένης σειράς βιβλίων «33 1/3», η οποία κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οξύ σε συνεργασία με το Avopolis.gr, παρουσιάζονται δίσκοι-ορόσημα της παγκόσμιας μουσικής.

Τη σειρά επιμελείται ο δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός Μάκης Μηλάτος.

11.90

Κώστας Σαββόπουλος

Νομίζω πως είναι αρκετά σημαντικό για ένα τόσο πετυχημένο και μαζικό πολιτισμικό φαινόμενο, όπως είναι η ραπ, να υπάρχει μια βιβλιογραφία γύρω από αυτό. Να υπάρχουν γραπτά, άρθρα, κείμενα, βιβλία, φανζίν που να προσπαθούν να αναλύσουν, να δώσουν πιο βαθιές ματιές, να δώσουν οπτικές και προοπτικές, να συνδέσουν με κοινωνικά ζητήματα, να εξετάσουν, να συζητήσουν, να προτείνουν.

Γιατί θεωρώ πως η ραπ ήταν και παραμένει το πιο εύκολα προσβάσιμο και ανοιχτό είδος μουσικής προς το κοινό. Οι στίχοι, η μουσική, οι δημιουργοί, μέσω της δουλειάς τους και της μορφής τους, στήνουν διαύλους επικοινωνίας με το κοινό. Ανταλλάσσουν βιώματα, απόψεις, συμφωνούν, διαφωνούν και εντέλει παράγουν μια τέχνη ζωντανή, δυναμική, που δεν σταματά να εξελίσσεται. Με τα καλά και τα κακά της. Όπως όλα τα πράγματα άλλωστε.

Οπότε, αυτό που έχουμε εδώ δεν είναι μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί μια κατάσταση που υπάρχει στη ραπ, συγκεκριμένα ο σεξισμός. Δεν θα γράψω πως δεν είναι έτσι. Υπάρχει αυτό, φυσικά. Ούτε θα καταδικάσω, βέβαια, γιατί δεν νομίζω πως είναι κάτι τόσο απλό, που θα λυθεί με μια ρητή καταδίκη ή με μια εναντίωση. Θα παραθέσω την οπτική μου.

8.58

Πήτερ Γκουράλνικ

Ο Ρόμπερτ Τζόνσον (1911–1938) άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή από όλους τους τραγουδιστές των μπλουζ. Επηρέασε τον Muddy Waters όσο κανείς άλλος, στάθηκε πηγή έμπνευσης για τον Έρικ Κλάπτον, τους Rolling Stones και για μια ολόκληρη γενιά του ροκ εν ρολ, ενώ τα τραγούδια του εντυπωσιάζουν με τη δύναμη και την πρωτοτυπία τους όσο και με την ευαισθησία τους. Παρ’ όλα αυτά μεγάλο μέρος της ζωής του παραμένει μέχρι σήμερα στο σκοτάδι, και ο Ρόμπερτ Τζόνσον αποτελεί μια από τις πιο αινιγματικές και μυστηριώδεις φυσιογνωμίες των μπλουζ. Οι διαστάσεις του μύθου του, που μερικές φορές υπερκάλυψαν τη μουσική του, στάθηκαν η αιτία για τις αμέτρητες ιστορίες, τις ανεκδοτολογικές αφηγήσεις, τα κινηματογραφικά σενάρια – η ταινία Crossroads (1986) – καθώς και πλήθος αφιερώματα. Το στοίχημά του με τον διάβολο θυμίζει τον Φάουστ και βρίσκεται στην καρδιά των μύθων των μπλουζ.

12.00

Πάνος Βλαγκόπουλος

Το βιβλίο αποτελείται από την έκδοση πέντε συλλογών με εναρμονισμένα δημοτικά τραγούδια και συνοδεύεται από μια εκτεταμένη εισαγωγή σχετικά με το ενδιαφέρον των πρώτων Ευρωπαίων διανοουμένων, όπως ο Johann Gottfried Herder για τον Λαό και τον πολιτισμό του, και πιο ειδικά για το ελληνικό δημοτικό τραγούδι (κείμενο και μουσική).

Οι παρουσιαζόμενες συλλογές δημιουργήθηκαν σε διάστημα περίπου εκατό χρόνων (από το 1814 έως το 1913) από δύο Γερμανούς διανοουμένους, δύο Γάλλους συνθέτες και έναν Έλληνα λυρικό τραγουδιστή της Διασποράς. Εξ αυτών, μόνον η μία είναι γνωστή (αυτή του Bourgault-Ducoudray), ενώ οι υπόλοιπες τέσσερες παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά (αυτές του Werner von Haxthausen, του Leopold Schefer, του Aramis [ψευδώνυμο του Περικλή Αραβαντινού] και του Anselme Vinée).

Τα ερευνητικά ευρήματα οδηγούν σε έναν κριτικό αναστοχασμό σχετικό με όλους τους συστατικούς όρους της έκφρασης «ελληνικό δημοτικό τραγούδι»: είναι το κριτήριο της (ελληνικής) γλώσσας καθοριστικό; Το «δημοτικό» αφορά την καταγωγή, τη δημοτικότητα ή το ύφος; «Τραγούδι» (ή «Lied» ή «mélodie») σημαίνει «μονοφωνική» ή/και «εναρμονισμένη μελωδία»; Πέραν του καθαρά επιστημονικού κινήτρου, η έκδοση αυτών των, αδίκως παραμελημένων, τεκμηρίων του ευρωπαϊκού φιλελληνικού ενδιαφέροντος διεκδικεί επίσης την προσοχή των σύγχρονων καλλιτεχνών, με τη βεβαιότητα ότι πολλά από αυτά αξίζουν μια θέση στο σύγχρονο συναυλιακό ρεπερτόριο.

22.50

Βιογραφία - Μαρτυρίες

Ηπειρώτικο Μοιρολόι

Κρίστοφερ Κινγκ

Το 2019 ο Κρίστοφερ Κινγκ αποφάσισε να φτιάξει μια μουσική ανθολογία με τα τραγούδια του Ηπειρώτικου Μοιρολογιού, και όχι μόνο ― μια μουσική συνοδεία για την ανάγνωση του βιβλίου.

Η επεξεργασία, η μίξη και η παραγωγή της ανθολογίας έγιναν στην Αμερική, από την προσωπική συλλογή δίσκων γραμμοφώνου του Κρίστοφερ Κινγκ. Κόπηκαν περίπου 2.000 CD.

Τα CD θα ενσωματώνταν σε μια νέα, συλλεκτική έκδοση του βιβλίου. Ο συγγραφέας ήθελε η νέα αυτή έκδοση να κυκλοφορήσει όταν επιτέλους θα ερχόταν να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα το βιβλίο να μείνει εκτός κυκλοφορίας για περίπου ένα χρόνο.

Ο Κρις έκανε τελικά το όνειρό του πραγματικότητα. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Μονοδένδρι του Ζαγορίου.

Έτσι, το βιβλίο σελιδοποιήθηκε εκ νέου σε διαφορετική διάσταση, ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει τη μουσική ανθολογία, γράφτηκε καινούργιος πρόλογος ειδικά για τη νέα έκδοση, και τα CD ―που περιλαμβάνουν 19 εξαιρετικά σπάνια μουσικά κομμάτια― τοποθετήθηκαν στα βιβλία με το χέρι, στα γραφεία του Δώματος, σε 1.500 αντίτυπα, αριθμημένα και μονογραφημένα από τον ίδιο τον συγγραφέα.

25.00

Χριστόφορος Κάσδαγλης

Τρέχει στις φλέβες μου σαν αίμα το “Βρώμικο ψωμί”. Και στις αρτηρίες μου επίσης. Ήμουν μόλις δεκατεσσάρων όταν άκουσα για πρώτη φορά τον Σαββόπουλο στο Κύτταρο. Νοέμβριος του ’72, δικτατορία. Παρουσίαζε ζωντανά το “Βρώμικο ψωμί”. Ήμασταν μάρτυρες ενός τοκετού. Ο δίσκος κυκλοφόρησε δυο μήνες αργότερα.

Ποτέ δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό ότι το βρώμικο ψωμί συμβόλιζε τον θάνατο, όπως έχει ισχυριστεί ο Σαββόπουλος. Για μένα βρώμικο ψωμί ήταν ένας τρόπος να βλέπεις αλλιώς τον κόσμο γύρω σου. Ένας κωδικός, ένα παρασύνθημα. Και μια κραυγή διαμαρτυρίας. Οι περιστάσεις απαιτούσαν “να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα η τρομερή μας η λαλιά”.

Το Κύτταρο ήταν κατακόμβη και ο Σαββόπουλος ήταν -ακόμα- γκουρού. Το “Βρώμικο ψωμί” υπήρξε και παραμένει ταξιανθία πολύτιμων χρησμών.

10.71