Βλέπετε 76–90 από 573 αποτελέσματα

Ξένη λογοτεχνία

Ξένη λογοτεχνία

Ο Κολοσσός του Μαρουσιού

Χένρι Μίλερ

Ο Χένρι Μίλερ, που διέμενε τότε στο Παρίσι, αψηφώντας τους κακούς οιωνούς –όταν τα μηνύματα του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου διαγράφονταν στον ορίζοντα– αποφασίζει να έρθει στην Ελλάδα το 1939, έχοντας εξασφαλίσει τη φιλοξενία του άγγλου συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, ο οποίος ζούσε στην Κέρκυρα. Αρχικά κινήθηκε χωρίς πρόγραμμα, πηγαίνοντας αποδώ και αποκεί. Θα εντυπωσιαστεί από τις συναντήσεις του με τον Κατσίμπαλη, τον Σεφέρη, τον Αντωνίου, τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Τσάτσο και εξαιτίας τους θα παρατείνει τη διαμονή του. Θα φύγει από την Ελλάδα πιεζόμενος από την αμερικανική πρεσβεία που ήθελε να εγκαταλείψουν οι υπήκοοί της τον τόπο, λόγω του πολέμου που είχε αρχίσει πλέον.

Οι εντυπώσεις του από το ταξίδι του θα πάρουν τον τίτλο Ο Κολοσσός του Μαρουσιού και συνιστούν μια ιδιότυπη περιδιάβαση στην ελληνική ανθρωπογεωγραφία.

Στο βιβλίο συμπεριλαμβάνονται και οι σημειώσεις που ο Χένρι Μίλερ άφησε στον Γιώργο Σεφέρη πριν φύγει από την Ελλάδα, οι οποίες φέρουν τον τίτλο Πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα, και στο παρελθόν είχαν κυκλοφορήσει σε χωριστό βιβλίο.

15.50

Ισμαήλ Κανταρέ

Η κόρη του Αγαμέμνονα

Σε μια από τις επίσημες εξέδρες, κατά τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, στα Τίρανα, ένας προσκαλεσμένος, ενώ παρακολουθεί την ατέλειωτη παρέλαση των αντιπροσωπειών, έχει ξαφνικά την εντύπωση ότι διακρίνει, ανάμεσα στα πανό και τα πορτρέτα των καθοδηγητών της χώρας, το πρόσωπο του αρχαίου έλληνα αρχιστράτηγου Αγαμέμνονα. Ψευδαίσθηση; Ή μήπως αποτέλεσμα της αποχαύνωσης ενός άντρα συντετριμμένου από το χωρισμό με την αγαπημένη του;

Αν ήταν μόνο αυτό… Η επανεμφάνιση της μορφής του πορθητή της Τροίας, διάσημου επειδή θυσίασε την κόρη του Ιφιγένεια στην κρατική λογική, αποτελεί το πανάρχαιο θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζονται τα γεγονότα που περιγράφονται σε τούτο το μυθιστόρημα: η συγκλονιστική ιστορία ενός έρωτα που παρασύρθηκε απροσδόκητα και κομματιάστηκε από τα παγερά γρανάζια της κρατικής μηχανής.

Ο Διάδοχοι

Τι συνέβη τη νύχτα της 13ης Δεκεμβρίου, στην κρεβατοκάμαρα του «ενδεδειγμένου διαδόχου», το πτώμα του οποίου βρέθηκε το χάραμα με μια σφαίρα στην καρδιά;
Το τελευταίο μυθιστόρημα του Ισμαήλ Κανταρέ εμπνέεται από το σκοτεινότερο αίνιγμα στην ιστορία της σύγχρονης Αλβανίας: το μυστηριώδη θάνατο του δελφίνου του αλβανού κομμουνιστή δικτάτορα Εμβέρ Χότζα.

Ακόμα και σήμερα, ένα τέταρτο του αιώνα μετά το θάνατο αυτό, το μυστήριο παραμένει άλυτο.

Ξεκινώντας από ένα πραγματικό γεγονός, στο οποίο μπόρεσε να προσδώσει οικουμενικές διαστάσεις, ο Ισμαήλ Κανταρέ, μέσα από την προσωπικότητα του «Διαδόχου», κατόρθωσε να προσθέσει ένα νέο μέλος στην οικογένεια των μεγάλων αρχετύπων της παγκόσμιας λογοτεχνίας, πλάι στον Ιούδα, τον Αγαμέμνονα, το Βρούτο, το Γιόζεφ Κ., μεταξύ άλλων.

Αυτά τα δύο σύντομα μυθιστορήματα, όχι μόνο τοποθετούν στη σκηνή τα ίδια πρόσωπα, αλλά αποτελούν και μία από τις πλέον ολοκληρωμένες λογοτεχνικές συνθέσεις του Ισμαήλ Κανταρέ.

15.90

Αλεχάντρο Παλόμας

«Τ’ όνειρό μου είναι ένα δάσος», είπα στρέφοντας το βλέμμα προς το παράθυρο, «και πιθανότατα έχεις δίκιο, και είναι γελοίο και εγωιστικό κι επίσης παιδιάστικο, αλλά, αυτό είναι. Η ερώτηση, αυτή που έχει σημασία για μένα ως μητέρα και για σένα ως γυναίκα, είναι ποιο είναι το δικό σου όνειρο. Το γνωρίζεις, Βιολέτα; Υπάρχει; Αυτός είναι ο εκκρεμής λογαριασμός μου μ’ εσένα, κορίτσι μου.»

«Ο Ίων, κτηνίατρος και φροντιστής ελεφάντων σε ζωολογικό κήπο, και η Έντιθ, χήρα που ζει με έντεκα γάτες, είναι οι δύο μοναδικοί και μοναχικοί γείτονες ενός απομονωμένου οικισμού. Ο Αλεχάντρο Παλόμας δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να δημιουργήσει ένα φάσμα χαρακτήρων όπου φωτίζονται η έντονη σχέση μιας μητέρας με την κόρη της, ενός αδελφού με την αδελφή του, δύο γυναικών μεταξύ τους, ενός πρόωρα χαμένου πατέρα με τον μικρό του γιο, ενός άνδρα μ’ ένα παιδί και μια ελεφαντίνα, μιας ηλικιωμένης γυναίκας και ενός μεσόκοπου άνδρα που μοιράζονται το ίδιο όνειρο για έναν πολύ διαφορετικό τόπο και τρόπο ζωής…

Ένα μυθιστόρημα συγκινητικό, σύνθετο και επώδυνο κατά στιγμές, που παρασύρει τον αναγνώστη στην αναζήτηση μιας σειράς ερμηνειών που καθυστερούν ν’ αποκαλυφθούν, όπως συχνά καθυστερούν οι απαντήσεις στην πορεία μιας ζωής. Μια αφήγηση όπου οι σιωπές είναι πιο εύγλωττες από τις λέξεις, κι ένα απλό νεύμα, ικανό ν’ ανατρέψει μια ολόκληρη ζωή.»

18.02

Ξένη λογοτεχνία

Μάρτυς!

Κάβε Ακμπάρ

Πνευματώδης, αστεία και εντελώς πρωτότυπη, η πρώτη πεζογραφική εμφάνιση του Kaveh Akbar, γνωστού για τα ποιήματά του στους Νew Yorker και NY Times, προαναγγέλλει την άφιξη μιας σημαντικής νέας φωνής στη σύγχρονη μυθοπλασία.

Ο ορφανός Σάιρους Σαμς, γιος Ιρανών μεταναστών που απεξαρτήθηκε πρόσφατα από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, καθοδηγούμενος από φωνές καλλιτεχνών, νεκρών ποιητών και βασιλιάδων, αναζητά το νόημα της ζωής και, κυρίως, του θανάτου. Η εμμονή του με τους μάρτυρες και την ιδέα της αυτοθυσίας τον οδηγεί στα ίχνη της σκοτωμένης μητέρας του, ενός θείου που διέσχιζε ως άγγελος παρηγορητής τα πεδία μάχης του Ιράν, αλλά και σε μια καλλιτέχνιδα που ζει τις τελευταίες μέρες της στο Μουσείο του Μπρούκλιν. Ώσπου η ανακάλυψη ενός παλαιότερου πίνακά της θα τον φέρει αντιμέτωπο με το οικογενειακό του παρελθόν και τα αναπάντεχα μυστικά του.

Ένας παιάνας για το πώς διανύουμε τη ζωή μας αναζητώντας νόημα στην πίστη, στην τέχνη, στον εαυτό μας και στους άλλους.

22.00

Ξένη λογοτεχνία

Η ζωή με το δικό σου φως

Αμπντελά Ταϊά

Τρεις στιγμές από τη ζωή της Μαλίκα, μιας γυναίκας από αγροτική περιοχή του Μαρόκου. Από το 1954 ως το 1999. Από την εποχή της γαλλικής αποικιοκρατίας μέχρι τον θάνατο του βασιλιά Χασάν Β’.

Οι Γάλλοι έστειλαν τον πρώτο της άντρα να πολεμήσει στην Ινδοκίνα.

Στη δεκαετία του 60, ζει στο Ραμπάτ και κάνει τα πάντα για να εμποδίσει την κόρη της, τη Χαντίτζα, να γίνει υπηρέτρια στη βίλα μιας πλούσιας Γαλλίδας, της Μονίκ.
Την παραμονή του θανάτου του Χασάν Β’, ένας νεαρός ομοφυλόφιλος κλέφτης, ο Τζάφαρ, μπαίνει στο σπίτι της και είναι έτοιμος να τη σκοτώσει.

Σ’ αυτές τις σελίδες μιλάει η Μαλίκα. Από την αρχή ως το τέλος. Αφηγείται με πάθος τις στρατηγικές της για να γλιτώσει από τις αδικίες της Ιστορίας. Για να επιβιώσει. Να κερδίσει μια μικρή θέση στον κόσμο.

Η Μαλίκα είναι η μητέρα μου: η Μ’Μπαρκά Αλλαλί Ταϊά (1930-2010). Αυτό το βιβλίο είναι αφιερωμένο σ’ εκείνη.

16.00

Ξένη λογοτεχνία

Το μαγικό βουνό

Τόμας Μαν

Το αριστούργημα του νομπελίστα Thomas Mann, ένα από τα σημαντικότερα έργα του 20ού αιώνα, διερευνά τη γοητεία και τον εκφυλισμό των ιδεών σε μια εσωστρεφή κοινότητα τις παραμονές του Μεγάλου Πολέμου. Η υπόθεση είναι φαινομενικά απλή. Ο νεαρός μηχανικός από το Αμβούργο Χανς Κάστορπ επισκέπτεται το σανατόριο Μπέργκχοφ της Ελβετίας για να δει τον ξάδερφό του. Μια μικρή αδιαθεσία και ένας παρατεταμένος πυρετός οδηγούν το γιατρό του σανατορίου, αυλικό σύμβουλο Μπέρενς, να του προτείνει να παρατείνει την παραμονή του. Τελικά ο Χανς Κάστορπ αποφασίζει να μείνει στο σανατόριο για τρεις βδομάδες. Μόνο που οι τρεις βδομάδες, χωρίς να το καταλάβει, μετατρέπονται σε επτά χρόνια, καθώς ο Χανς ερωτεύεται και μεθά από τις ιδέες που ακούει να συζητιούνται εκεί.

Η επετειακή συλλεκτική έκδοση για τα 100 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του ορόσημου της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Με χαρακτικό του Μιχάλη Αρφαρά και επίμετρο της A.S. Byatt.

26.60

Ξένη λογοτεχνία

Ρομπέρτο Τσούκκο

Μπερνάρ-Μαρί Κολτές

“Το όνομά του ήταν Roberto Zucco: είχε σκοτώσει τους γονείς του σε ηλικία δεκαπέντε ετών, έπειτα “λογικεύτηκε” πάλι ώς τα εικοσιπέντε του, απότομα για άλλη μια φορά “εκτροχιάζεται”, σκοτώνει έναν αστυνομικό, επί πολλούς μήνες επιδίδεται σε πράξεις βίας, με συλλήψεις ομήρων, φόνους, εξαφανίσεις μέσα στη φύση, χωρίς κανείς να ξέρει ποιος ήταν ακριβώς ο δράστης.

Μετά, ύστερα από την παράσταση που έδωσε πάνω στις στέγες των φυλακών, κλείνεται στο ψυχιατρικό νοσοκομείο και αυτοκτονεί με τον ίδιο τρόπο που είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Μια απίστευτη διαδρομή, ένα μυθικό πρόσωπο, ένας ήρωας σαν τον Σαμψών ή τον Γολιάθ, τέρατα δυνάμεων, που τελικά σωριάζεται καταγής από ένα πετραδάκι ή από μια γυναίκα είναι η πρώτη φορά που εμπνέομαι απ’ αυτό που ονομάζουμε γεγονός του αστυνομικού δελτίου όμως αυτό εδώ δεν είναι τέτοιο γεγονός”.

12.32

Καταρίνα Φόλκμερ

Ξαπλωμένη, με τα πόδια στους αναβολείς, μια νεαρή γυναίκα παρατηρεί την αρχόμενη φαλάκρα του δρ. Σέλιγκμαν που την εξετάζει, και αρχίζει έναν ξέφρενο μονόλογο με χιούμορ και αναίδεια για τις φαντασιώσεις, τις εμμονές της, τη σεξουαλική, όσο και την οικογενειακή της ζωή. Γεννημένη στη Γερμανία, εγκατέλειψε τους γονείς της για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο, όπου ζει μιλώντας μια ξένη γλώσσα και ασφυκτιώντας μέσα σε ένα σώμα που την καταδυναστεύει.

13.90

Ξένη λογοτεχνία

Ας πούμε πως είμαι εγώ

Βερόνικα Ράιμο

Η Βερόνικα μεγαλώνει στη Ρώμη, στα τέλη του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου. Ή μάλλον, προσπαθεί να μεγαλώσει, διότι δεν έχει ιδέα πώς γίνεται αυτή η δουλειά. Η οικογένειά της είναι μια συνηθισμένη ιταλική οικογένεια, δηλαδή ένα κουβάρι από νευρώσεις, μονομανίες και άγχη. Οι σχέσεις της με τους άντρες είναι άστατες και χαοτικές – κάπως σαν τη σχέση της με την ίδια την πραγματικότητα.

Σήμερα, μεγάλη πια, η συγγραφέας Βερόνικα Ράιμο αναλογίζεται πώς έφτασε ώς εδώ, και το κάνει με τον μόνο τρόπο που είναι στ’ αλήθεια εφικτός: με μια διαβρωτική και ξεκαρδιστική, σαρκαστική αλλά και τρυφερή παλινδρόμηση ανάμεσα στις αμφίβολες αλήθειες και τα μισά ψέματα με τα οποία κατασκευάζουμε τον εαυτό μας.

Το βιβλίο κέρδισε το βραβείο Strega Νέων Συγγραφέων και ήταν υποψήφιο για το Διεθνές Βραβείο Booker 2024.

18.00

Ξένη λογοτεχνία

Ο ανιψιός του Ραμώ

Ντενί Ντιντερό

Σε ένα παρισινό καφέ ο φιλόσοφος συναντά έναν περίεργο και αντιφατικό άνθρωπο, που τίποτα δεν του μοιάζει λιγότερο απ’ ό,τι ο ίδιος του ο εαυτός. Ο διάλογος που ανοίγει μεταξύ τους, με την απαράμιλλη χάρη, το ανάλαφρο χιούμορ και την ευφυΐα του Ντιντερό, διευρύνεται σταδιακά για να καλύψει όλα τα κεντρικά θέματα της νεωτερικότητας: την αρετή και τη γνώση, τον έρωτα και το χρήμα, την ιδιοφυΐα και την πίστη, την πολιτική και την τέχνη. Το χάσμα ανάμεσα στις δύο εκδοχές του εαυτού που σκηνοθετεί ο Ντιντερό, η πρωταρχική σχάση του εγώ σε δύο διακριτές αλλά και ενίοτε συμπληρωματικές θέσεις, αποτελεί μια κομβική στιγμή στην ιστορία του πνεύματος, μια στιγμή ρήξης, μια βόμβα, όπως τη χαρακτήρισε ο Γκαίτε, τα θραύσματα της οποίας διασπείρονται σε όλο το πεδίο της λογοτεχνίας μέχρι και σήμερα.

15.49

Αντρές Μοντέρο

Ένας άντρας ξεκινά μέσα στη νύχτα για το αεροδρόμιο για να παραλάβει έναν συνεργάτη, ξεστρατίζει και το αυτοκίνητό του μένει στη μέση του πουθενά, στην ύπαιθρο της Χιλής. Περπατώντας μέσα στη βροχή, φτάνει στάζοντας στο μόνο σπίτι που έχει τα φώτα αναμμένα. Κι όταν του ανοίξουν την πόρτα, βρίσκεται μπροστά σε κάτι που δεν περιμένει…

Έτσι ξεκινά μια αθέλητη απόδραση από την καθημερινότητα που οδηγεί σε έναν αναχρονιστικό, άγνωστο κόσμο. Το κτήμα Λας Νάλκας, τα αφεντικά και τα παιδιά τους, ψαράδες, ληστές και γέροι που φυλάνε μυστικά μέχρι να πεθάνουν, πλούσιοι και φτωχοί, τεράστιες αντιθέσεις και μια ύπαιθρος που διατηρεί ολοζώντανη τη μυθολογία της…

Έξι ιστορίες που πηγάζουν από τη μεγάλη προφορική παράδοση της Χιλής ενώνονται σ’ έναν παράξενο μύθο που κυλά ρευστός, χωρίς περιορισμούς, αλλά με νόημα μοναδικό. Ένα ονειρικό, απρόβλεπτο βιβλίο, όπου το μόνο σίγουρο είναι ο θάνατος που, όπως η βροχή, θα έρχεται πάντα.

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:
Βγήκα από το αυτοκίνητο παρά τη βροχή. Να υπήρχε κάποιο βενζινάδικο εδώ στου διαόλου το κονάκι; Η επιστροφή με τα πόδια σ’ εκείνο που βρισκόταν στον αυτοκινητόδρομο θα μπορούσε να μου πάρει δυο ώρες, αν δεν μ’ έτρωγαν τα σκυλιά. Εφόσον απουσίαζε οποιοδήποτε σχέδιο δράσης, περπάτησα στην αντίθετη κατεύθυνση, προς την ακτή, δίχως να νοιαστώ να κλειδώσω το αυτοκίνητο.

Δεν με απασχόλησε καν να το παρκάρω στην άκρη του δρόμου, ώστε να αφήσω χώρο για την απίθανη περίπτωση να περάσει κάποιο άλλο χαμένο όχημα. Δεν ακουγόταν άλλο από τη βροχή και τα βήματά μου, και κάπου κάπου το τραγούδι ενός πουλιού που δεν έβρισκε τη φωλιά του. Ένιωθα την απόλυτη ανάγκη να βρεθώ σε άλλο μέρος, να έχω άλλο παρελθόν και άλλο μέλλον, να είμαι άλλος, κάποιος περισσότερος, κάτι περισσότερο. Και πάνω απ’ όλα δεν ήθελα να εξακολουθώ να βρέχομαι.

12.20

Ξένη λογοτεχνία

Όταν ήμασταν μικροί

Όλιβερ Λοβρένσκι

Είναι νέοι, μες στην όρεξη, την οργή και τα χάπια. Θέλουν να κατακτήσουν τους δρόμους. Θέλουν όσα δεν είχαν ποτέ. Ο Ίβορ και οι κολλητοί του, ο Μάρκο, ο Γιούνας και ο Αρζάν, είναι δεκάξι χρονών, ζουν ο ένας για τον άλλον, και κατρακυλούν όλο και βαθύτερα στη μέθη, τη βία, την παραβατικότητα. Εκεί όμως καταφέρνουν να βρουν το γέλιο και την αγάπη, αποδεικνύοντας πως ο ακατάλυτος δεσμός που τους ενώνει είναι και αυτός που θα τους σώσει. Ένα εκρηκτικό βιβλίο για τη φιλία, το πένθος, τον εθισμό και την επιβίωση στο Όσλο του σήμερα. Μια σπάνια λογοτεχνική ματιά στο σκληρό περιβάλλον της σύγχρονης μεγαλούπολης, όπου η ζεστασιά και το χιούμορ απειλούνται συνεχώς αλλά δεν εκλείπουν.

16.60

Ξένη λογοτεχνία

Ιδιωτικές άβυσσοι

Τζανφράνκο Καλίγκαριτς

‘Ενας ηλικιωμένος επαγγελματίας τζογαδόρος περνάει τον χειμώνα του στο καζίνο μιας ανεμοδαρμένης ακτής, κατακλυσμένος από τις αναμνήσεις ενός μακρινού καλοκαιριού στη Ρώμη και της σπαρακτικής ερωτικής ιστορίας που το σημάδεψε. Εκείνος γόνος βιομηχάνων, εκείνη μια πανέμορφη κληρονόμος βασανισμένη από ένα βαρύ οικογενειακό μυστικό. Οι δυο τους θα ενωθούν με έναν βιαστικό γάμο αναζητώντας σωτηρία, μόνο για να χάσουν τελικά τον εαυτό τους σε ένα μάταιο, εξαντλητικό αλληλοκυνηγητό.

Με φόντο την πιάτσα Ναβόνα της δεκαετίας του εξήντα, το Κάπρι, εμβληματικές ευρωπαϊκές πόλεις και τις όχθες μιας ήσυχης ελβετικής λίμνης, ο Calligarich συνθέτει μια απομαγεμένη ιστορία πόθου και απώλειας για την άβυσσο που κρύβει κάθε ανθρώπινη καρδιά.

Μετά το Τελευταίο καλοκαίρι στη Ρώμη, ο Gianfranco Calligarich επιστρέφει με μια συγκλονιστική καταβύθιση στα ιδιωτικά σκοτάδια των ανθρώπων.

16.60

Ξένη λογοτεχνία

Τα λέμε τον Αύγουστο

Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

Καθισμένη μόνη δίπλα στα καταγάλανα νερά της λιμνοθάλασσας, η Άνα Μαγκνταλένα Μπαχ περιεργάζεται τους άντρες στο μπαρ του ξενοδοχείου. Έχει δύο παιδιά από έναν ευτυχισμένο γάμο εδώ και είκοσι επτά χρόνια από τον οποίο δεν έχει κανένα λόγο να θέλει να ξεφύγει. Κι όμως, κάθε Αύγουστο, ταξιδεύει με το φέρι μέχρι το νησί όπου είναι θαμμένη η μητέρα της, και για μια νύχτα βρίσκει έναν νέο εραστή. Μέσα σε αποπνικτικές βραδιές της Καραϊβικής, γεμάτες σάλσα και μπολέρο, η Άνα ταξιδεύει κάθε χρόνο πιο βαθιά στην ενδοχώρα του πόθου της και των φόβων της καρδιάς της.

Γεμάτο εκπλήξεις και συναισθηματισμό, το Τα λέμε τον Αύγουστο είναι ένας βαθύς στοχασμός πάνω στην ελευθερία, τη λύπη, την προσωπική μεταμόρφωση και τα μυστήρια της αγάπης· ένα απροσδόκητο δώρο από έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.

22.20

Ξένη λογοτεχνία

Ατίμωση

Τζ.Μ.Κούτσι

Eπετειακή έκδοση 25 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου

Ο καθηγητής Ντέιβιντ Λούρι είναι ένας χωρισμένος πενηντάρης που νιώθει πόθο αλλά όχι πάθος. Όταν η σχέση του με μια φοιτήτριά του προκαλεί σκάνδαλο, χάνει τη δουλειά του, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα και η πρώην γυναίκα του τον γελοιοποιεί.

Ο Ντέιβιντ καταφεύγει στο απομονωμένο αγρόκτημα της κόρης του, και η επίσκεψή του παρατείνεται, καθώς προσπαθεί να βρει νόημα σε αυτή τη σχέση, τη μόνη που του έχει απομείνει.

Αλλά η σκληρή πραγματικότητα εισβάλλει μια μέρα στο αγρόκτημα, μέσα από ένα περιστατικό ασύλληπτης βίας. Ο Ντέιβιντ αδυνατεί να προστατέψει την κόρη του ή έστω να την καταλάβει, όπως αδυνατεί συνολικά να καταλάβει αυτόν τον καινούριο κόσμο, τον τόσο διαφορετικό από όσα ήξερε και πίστευε ο ίδιος…

Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, στο φόντο της ταραγμένης Νότιας Αφρικής των πρώτων χρόνων μετά το απαρτχάιντ, με το οποίο ο J.M. Coetzee έγινε ο πρώτος συγγραφέας που απέσπασε δύο φορές το βραβείο Booker.

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Δεν φοβάσαι μόνη σου;»
Η Λούσι ανασηκώνει τους ώμους. «Έχω τα σκυλιά. Κάτι είναι κι αυτό. Όσο περισσότερα σκυλιά έχεις, τόσο περισσότερο σε φοβούνται. Τέλος πάντων, αν έρθουν ληστές, δεν νομίζω ότι θα έχει διαφορά αν βρουν εδώ έναν άνθρωπο ή δύο».

«Πολύ φιλοσοφικό αυτό».
«Ναι. Όταν όλα τα άλλα πάνε κατά διαόλου, το ρίχνεις στη φιλοσοφία».
«Αλλά έχεις όπλο».
«Έχω ένα τουφέκι. Θα σου το δείξω. Το αγόρασα από έναν γείτονα. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά υπάρχει εδώ».
«Ωραία. Μια ένοπλη φιλόσοφος. Το εγκρίνω».
Σκυλιά και όπλο, ψωμί στον φούρνο και καλλιέργειες. Περίεργο που εκείνος και η μητέρα της, άνθρωποι της πόλης, διανοούμενοι, έφεραν στη ζωή αυτό το δείγμα του παρελθόντος, τούτη τη νεαρή, γεροδεμένη άποικο. Αλλά ίσως δεν τη γέννησαν αυτοί, ίσως η ιστορία έχει παίξει μεγαλύτερο ρόλο.

17.70