Ξένη λογοτεχνία

Ο Εμίλ Ζάτοπεκ, ο θρυλικός δρομέας των μεγάλων αποστάσεων, για πολλούς διεκδικεί επάξια τον τίτλο του πιο σημαντικού ολυμπιονίκη όλων των εποχών. Η ικανότητα που είχε ο άνθρωπος αυτός να διευρύνει τα όριά του, την ίδια την αντοχή του σώματός του, τον ανέδειξε ως έναν από τους κορυφαίους αθλητές της σύγχρονης ιστορίας. Το 1948, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, όταν κέρδισε την κούρσα των δέκα χιλιομέτρων αλλά στην αντίστοιχη των πέντε χιλιομέτρων τερμάτισε δεύτερος, δεν ικανοποιήθηκε απολύτως. Όμως το κατόρθωμά του λίγα χρόνια αργότερα, το 1952, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι, εκεί όπου κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια, στα πέντε χιλιόμετρα, στα δέκα χιλιόμετρα και στον μαραθώνιο, αποτελεί ένα σπουδαίο επίτευγμα άνευ προηγουμένου. Η εντυπωσιακή του επιτυχία τον κατέστησε τότε εθνικό ήρωα.

Νωρίτερα ωστόσο, ο Ζάτοπεκ είχε ήδη προλάβει να επιδείξει και το ποιόν του χαρακτήρα του, την ευθύτητα, την ακεραιότητα και το θάρρος του σε ένα άλλο κρίσιμο επίπεδο, ως δημόσιο πρόσωπο. Αντιστεκόμενος με τον τρόπο του στο κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας του και πιέζοντάς το αποτελεσματικά, κατάφερε να βοηθήσει ουσιαστικά τον συναθλητή του Στάνισλαβ Γιούνγκβιρτ. Τον τελευταίο τον άφησαν εντέλει να συμμετάσχει σε εκείνη την ολυμπιάδα, παρότι ήταν αποκλεισμένος για πολιτικούς λόγους. Στο Ζάτοπεκ, αυτό το ατμοσφαιρικό και συναρπαστικό graphic novel με φόντο την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, ο Γιαν Νόβακ με τις λέξεις του και ο Γιάρομιρ 99 με τις εικόνες του αναπλάθουν την πορεία ενός εμβληματικού αθλητή ο οποίος εξακολουθεί να εμπνέει και να συγκινεί, από την πρώτη του συνάντηση με την ακοντίστρια Ντάνα Ίνγκροβα, τη μοναδική αγάπη της ζωής του, μέχρι όλα όσα δημιούργησαν τη στέρεη, πολύτιμη και επίκαιρη κληρονομιά του.