Προβολή όλων των 5 αποτελεσμάτων

Γενικά

Χρήστος Βακαλόπουλος

…η ζωή είναι ένα συλλογικό όνειρο σκηνοθετημένο από πολιτιστικές μνήμες.

Με το τέλος της δικτατορίας, οι εικόνες και οι ήχοι βρίσκονται εκτοπισμένοι σ’ ένα άδηλο ακόμη πεδίο επικοινωνίας, στο περιθώριο του επίσημου πολιτικού λόγου. Μαζί με λίγους πρωτοπόρους κριτικούς και κόντρα σε πολλούς άλλους, ο Βακαλόπουλος θα βαλθεί να το κατακτήσει, δοκιμάζοντας τα τελευταία ρεύματα της μοντέρνας σκέψης –μαρξισμό, σημειολογία, ψυχανάλυση– σε σημαδιακά έργα της εποχής και σ’ όλο το φάσμα της νεαρής ελληνικής τηλεόρασης: από τον Γκοντάρ, τον Βέντερς και τον Ντύλαν μέχρι τις εκπομπές του Φρέντυ Γερμανού ή τα σίριαλ της Αλίκης Βουγιουκλάκη κι από τη Γιουροβίζιον, τους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ ή το παρισινό Μπωμπούρ μέχρι το Τραμ το τελευταίο και τη Ρεζέρβα. Όμως ο ιδεολογικός πόλεμος δεν θ’ αργήσει να κοπάσει στη δεκαετία του ’80, παραχωρώντας τη θέση του στον πολιτισμό της εικόνας, που προωθεί η αυτοκρατορία των μέσων. Αρχίζει τότε μια μοναχική περιπλάνηση σ’ αυτό τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, σε αναζήτηση παραδόσεων και προσώπων ικανών να αναμετρηθούν εκφραστικά μαζί του, αλλά και στα ίχνη μιας αόρατης Ελλάδας, όπου συγκλίνουν ξεχωριστοί κινηματογραφιστές, ηθοποιοί και μουσικοί: Δαμιανός, Τορνές, Ρομέρ και Τζάρμους· Σαπφώ Νοταρά και Βέγγος· Λένον και Σαββόπουλος· Βαν Μόρισον, Πορτοκάλογλου, Παπάζογλου, Ξυδάκης· The Clash και Χειμερινοί Κολυμβητές…

Στα διακόσια και πλέον κείμενα που συγκεντρώνονται και αναδημοσιεύονται για πρώτη φορά εδώ, η κριτική του Βακαλόπουλου ξετυλίγει μια ολοκληρωμένη θεώρηση της σύγχρονης επικοινωνίας και μαζί μια μοναδική περιπέτεια της σκέψης και των αισθήσεων: από τη θύελλα των ιδεών στο όνειρο μιας ζωής που ξαναβρίσκει τον χαμένο χρόνο και την τρομερή ηρεμία των πραγμάτων.

33.98

Αταλάντη Ευρυπίδου

– Ένας δήμιος αναζητά τη δράκαινα πέρα απ’ τα γυάλινα βουνά, προσπαθώντας να λύσει την κατάρα που κουβαλάει.
– Μια χήρα προσπαθεί να αναπαύσει τον άντρα της που βρικολάκιασε, ψάχνοντας απαντήσεις στα παλιά του λημέρια.
– Ένας νεαρός Κλέφτης κινεί γη και ουρανό για να γλιτώσει τον Καπετάνιο του από τη μυστηριώδη αρρώστια που τον ταλαιπωρεί, μέχρι τη στιγμή που θα πέσει στην ανάγκη μιας νεράιδας.
– Μια ανύπαντρη μητέρα ιστορεί έναν ψεύτικο σύζυγο τόσες φορές, που καταλήγει να τον φέρει στη ζωή.
– Μια τραγουδίστρια καμπαρέ μαθαίνει ένα πολύτιμο μυστικό, ικανό να ανατρέψει τα πάντα στον αγώνα εναντίον των Γερμανών, αλλά με τρομερό κόστος.
– Δυο αποξενωμένα αδέλφια συναντιούνται ξανά στο πατρικό τους σπίτι κι εξετάζουν τα αίτια της απομάκρυνσής τους και τον μύθο της οικογένειάς τους.
– Έντεκα φοιτητές εξαφανίζονται στην Αθήνα κι εμφανίζονται μερικούς μήνες αργότερα, αλλαγμένοι για πάντα.

Καλύπτοντας το διάστημα από την oθωμανική κατοχή μέχρι και σήμερα, τα διηγήματα της συλλογής εξιστορούν το χρονικό ανθρώπων στο περιθώριο της Ιστορίας: γυναίκες, κουήρ άτομα, εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, μπάσταρδα, σεξεργάτριες – ήταν ανέκαθεν παρόντες, παρότι σπάνια ορατοί, και ποτέ δεν έφυγαν. Επτά ιστορίες με φόντο μια ολοένα και λιγότερο μυθική Ελλάδα, όπου οι θρύλοι χάνονται, η ελευθερία στηλιτεύεται και η αλληλεγγύη είναι το μόνο που απομένει.

 

14.00

Εύα Γανίδου – Τάσος Θεοφίλου

12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα

H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου είναι μια πραγματική ατζέντα για το 2025. Σε κάθε μήνα του έτους αντιστοιχεί μία από τις δώδεκα ιστορίες που αλιεύθηκαν μετά από έρευνα στις αθηναϊκές εφημερίδες του Μεσοπολέμου και έχουν ως ήρωες queer υποκείμενα ή μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας της εποχής. «Οριοφιλία» και «τρανσβεστισμός», «γκαρσόνες», «ανδρογυναίκες» και «αγοροκόριτσα», «ψιμυθιωμένοι νέοι», «ερμαφρόδιτοι» και «τύποι Νικολέτας» είναι οι όροι που πριν από έναν αιώνα όριζαν την ομοφυλοφιλία, την «αρρενοπρέπεια» και «θηλυπρέπεια» και περιέγραφαν τις λεσβίες γυναίκες και τους γκέι άντρες, τα τρανς και τα ίντερσεξ άτομα. Στις σελίδες της παρούσας ατζέντας παρελαύνουν κάποιες ενδεικτικές και αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις που απασχόλησαν τον αθηναϊκό ημερήσιο Τύπο πριν από έναν αιώνα, ιδίως κατά το γύρισμα από τη δεκαετία του 1920 στη δεκαετία του 1930, οπότε και αυτά τα θέματα βγήκαν δυναμικά από την ντουλάπα.

Η συγκομιδή και η δημοσιοποίηση του συγκεκριμένου υλικού αποδεικνύει ότι η ορατότητα και τα δικαιώματα της LGBTQI+ κοινότητας δεν απασχολούν για πρώτη φορά την ελληνική κοινωνία στα μέσα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, αλλά συνιστούν ένα ζήτημα και ζητούμενο με βαθιά ρίζα και μακρύ παρελθόν που φτάνει σίγουρα μέχρι τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ενώ από μόνη της μια τέτοια έκδοση προσφέρει μια τεκμηριωμένη και πειστική απάντηση στην alt right προπαγάνδα και τις συντηρητικές θεωρίες που αρέσκονται να παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη συζήτηση σαν κατασκεύασμα της σύγχρονης εποχής και σαν έξωθεν επιβεβλημένη ατζέντα με κρυφούς και σκοτεινούς σκοπούς. Εκτός όμως από τα συντηρητικά επιχειρήματα που κάνουν λόγο για «woke ατζέντα» κάτι ακόμα που ανατρέπεται είναι η γενικευμένη αίσθηση ότι οι περασμένες εποχές είναι αναγκαστικά ή συλλήβδην οπισθοδρομικές. Ο Μεσοπόλεμος όμως δεν είναι ασπρόμαυρος, αλλά έγχρωμος και, μάλιστα, στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Μακριά από τη λογική του «woke washing», η ανά χείρας έκδοση είναι περισσότερο από οτιδήποτε ένα «μαρτυρολόγιο», μια γενεαλογία και μια προσφορά με πολύ σεβασμό προς τα μέλη της ίδιας της κοινότητας, προκειμένου να εντοπισθούν οι καταβολές και οι ρίζες της μέσα από πραγματικές υποθέσεις και αληθινές ιστορίες ανθρώπων με ονοματεπώνυμα. Συγχρόνως, πρόκειται και για μια περιδιάβαση στις δημοσιογραφικές αφηγήσεις των μεσοπολεμικών εφημερίδων για όσες και όσους αγαπούν την αρχειακή έρευνα και τις ιστορίες που αυτή έχει να μας πει.

Περιεχόμενα

Ιανουάριος: Η «ουδετεροποίησις» των δύο φύλων
Φεβρουάριος: Ο δόκτωρ Χίρσφελντ, οι «ερμαφρόδιτοι» και οι «τρανσβεστισταί»
Μάρτιος: Η Μαίρη Γουλανδρή και η «υπερμοντέρνα λόξα» στα καταγώγια του Πειραιά
Απρίλιος: Αδελφοκτονία «διά λόγους τιμής»
Μάιος: Υποθέσεις παρενδυσίας το 1932
Ιούνιος: Τούλα Βελλιανίτου: είναι άνδρας ή γυναίκα;
Ιούλιος: Ένας παπάς στην τσιμπίδα του Τμήματος Ηθών
Αύγουστος: Λησμονώντας τα ανδρικά τους ονόματα
Σεπτέμβριος: Μια «αντρογυναίκα» στις φυλακές Λευκάδας
Οκτώβριος: Το «σκανδαλώδες ειδύλλιον» με την υπηρέτριά της
Νοέμβριος: Κύμα «γυναικοποιημένων»
Δεκέμβριος: Μια νέα συγκομιδή ψιμυθιωμένων νέων στα ξενοδοχεία της Ομόνοιας

12.00

Μπιφόν Μπερτράν

Ζούμε στην εποχή της απενοχοποιημένης χυδαιότητας. Το χυδαίο έχει παρεισφρύσει στη συμπεριφορά, στη γλώσσα, στην εμφάνιση, στις τέχνες, σε τέτοιο δε βαθμό και ένταση που καθίσταται σχεδόν αόρατο. Το συναντάμε στα πλήθη, αλλά και στις ελίτ, ασύδοτο στις διαφημίσεις, στα μίντια και στα κοινωνικά δίκτυα. Μια χυδαιότητα ανερυθρίαστη, ενίοτε επιθετική. Το βιβλίο αυτό εξετάζει συστηματικά το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας την εποχή της νεωτερικότητας, μελετάει τις πηγές και τα αίτια της διάδοσής της, αναζητώντας ένα πιθανό αντίδοτο. Εξετάζοντας τις θεμελιώδεις αρχές της νεωτερικής Δύσης, φέρνει στο φως τα βαθύτερα ελατήρια του φαινομένου, καταλήγοντας στην αναγκαιότητα της αντίστασης απέναντι στη ριζοσπαστικοποίηση της νεωτερικότητας που προδίδει το πρωταρχικό όραμα της χειραφέτησης, απειλώντας την ανθρωπιά μας.

18.90

Όλγα Μπακομάρου

Αριστερά κάποτε… 16+1 συνεντεύξεις

Με την Όλγα Μπακομάρου ζήσαμε μαζί, δέκα χρόνια στο ίδιο γραφείο στην Ελευθεροτυπία. Κι έτσι βίωσα εκ του σύνεγγυς την ένδοξη φήμη της για τις συνεντεύξεις της. Δεν ξέρω και δεν έμαθα το μυστικό της Όλγας με τις συνεντεύξεις που έπαιρνε, αλλιώς ίσως να έκανα το ίδιο. Η Όλγα έχει την ικανότητα, μάλλον το χάρισμα, να εκμαιεύει (αυτή είναι η λέξη) από κάθε άνθρωπο τον εαυτό του. Μάλλον αυτό ξεκλειδώνει και την ουσία του βίου της Όλγας: είναι ο εαυτός της, χωρίς ουδένα εγωτικό τρόπο, αλλά αντιθέτως με τις αρχές της, ιδεολογικές, ηθικές και πολιτικές, και τον αξιοθαύμαστο σεβασμό της στα ανθρώπινα. Όσο για την Αριστερά, αυτόν τον μεγαλειώδη κομήτη εκτός τροχιάς, με τις συνεντεύξεις της Όλγας αποδίδεται η λάμψη και η σκόνη των προσώπων που καθόρισαν τις τύχες της, αλλά και τις τύχες της χώρας, σε μια εποχή «μεγάλων προσδοκιών» και «θυελλωδών ανέμων», που συνεχίζεται…

Στάθης Σ. Σκιτσογράφος

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ / «Η Αριστερά έχει γίνει εκατό κομμάτια και δεν μπορείς να είσαι σε όλα τα κομμάτια»
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΥ / Όχι αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση
ΜΠΑΜΠΗΣ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ /«Σοσιαλισμός μέσα από τη Δημοκρατία»
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΥΡΚΟΣ / «Να σπάσουμε το κέλυφος, θα είναι μια έκρηξη!»
ΜΑΡΙΑ ΔΑΜΑΝΑΚΗ / «Έχουμε στόχο ν’ αλλάξουμε την Ελλάδα»
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΠΟΣ / «Σοσιαλισμός, ακόμα και με τα όπλα»
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ / «Όχι, δεν είμαι σιδηρά κυρία»
ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ / «Είμαστε σε μια οδυνηρή, μακρόσυρτη περίοδο αμφισβήτησης, που σταθερά αλλάζει την πολιτική γεωγραφία του κόσμου»
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ / «Η Αριστερά δεν είναι 70 ετών, είναι χιλιάδων ετών, υπήρχε και θα υπάρχει πάντα»
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΕΝΤΑΚΗΣ / «Με δεσμεύει μόνο η συνείδησή μου»
ΜΙΜΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ / «Το πολιτικό υποκείμενο της Αριστεράς έχει εξαντληθεί, χρειαζόμαστε νέο»
ΜΗΤΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ / «Να πετάξουμε τον βρώμικο αφρό»
ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ / «Αριστερά υπάρχει, αλλά να έχει θέσεις»
ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ / «Αν μιλάμε και θέλουμε το νέο, δεν υπάρχει τοκετός χωρίς ωδίνες»
ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ / «Μακάρι να είχαν εκτελέσει και μένα μαζί με τον Νίκο»
ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ /«Έδωσαν την ζωή τους για κάτι που αποδείχτηκε απάτη»
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ «Γεννήθηκα, μεγάλωσα και αναλώθηκα μέσα στην Αριστερά και με στενοχωρεί πολύ η μεγάλη κρίση που δυστυχώς συνεχίζεται»
ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΕΙΣ 1974-2009
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ

Αριστερά κάποτε… 16+1 συνεντεύξεις από την Όλγα Μπακομάρου.

16.50