Βλέπετε 241–255 από 1631 αποτελέσματα

Όλα τα προϊόντα

Ξένη λογοτεχνία

Ο Αχός και το Πάθος

William Faulkner

Παράφορο, πυρακτωμένο, σκοτεινό, φιλοσοφικό: αυτό είναι το πορτρέτο των Κόμπσον, της πλέον εμβληματικής από τις οικογένειες που επινόησε η αξεπέραστη φαντασία του Φόκνερ. Σ’ αυτό το σπουδαίο επίτευγμά του καταβυθίζεται στα ιλιγγιώδη βάθη της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου ελάχιστοι συγγραφείς κατάφεραν ποτέ να φτάσουν.

21.00

Ξένη λογοτεχνία

Η μανία με τον Καραβάτζο

Όλιβερ Μπανκς

Ένας μικρέμπορος έργων τέχνης σ’ έναν μικρό οίκο πλειστηριασμών στη Νέα Υόρκη, που ετοιμάζεται να παίξει το μεγάλο παιχνίδι της ζωής του σε μια κλειστή δημοπρασία κλεμμένων αναγεννησιακών έργων, βρίσκεται δολοφονημένος μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη, και ο ντετέκτιβ ΄Εϊμος Χάτσερ, που δουλεύει στην εξιχνίαση κλοπών έργων τέχνης, φεύγει για τη Ρώμη να βρει τη λύση.

Αρχίζοντας από μία μοναδική ένδειξη -μία πρόστυχη επιγραφή σε αρχαΐζοντα ιταλικά- ο Χάτσερ συνθέτει ένα τρομακτικό αντιφατικό πορτρέτο του δολοφόνου : πρόκειται για έναν αλλόκοτο εγκληματικό εγκέφαλο με εξαιρετική πολυμάθεια και απάνθρωπα ένστικτα, που λατρεύει τον Καραβάτζο…

 

 

15.00

Όλιβερ Μπανκς

Βλέπετε, ο πίνακας του Μητροπολιτικού Μουσείου του 1660 είναι ανολοκλήρωτος. Η Χέντρικε ήταν ήδη άρρωστη. Πέθαινε. Φαντάζομαι ότι ο Ρέμπραντ δεν άντεχε να τον τελειώσει. Αισθάνεται κανείς την τραγωδία, την αίσθηση της θνητότητας. Είναι τα πράγματα που δεν μπορώ να παραβλέψω στη φωτογραφία του πίνακα. Η γνώμη μου είναι ότι ο χαμένος πίνακας πρέπει να τοποθετηθεί κοντά στο 1660 με αυτόν του Μητροπολιτικού Μουσείου και όχι στο 1658 με αυτόν του Βερολίνου».

[…] Σταμάτησε να μιλάει. Με τα μάτια μισόκλειστα, ακολούθησε με το δείκτη του το περίγραμμα του προσώπου της Χέντρικε στη φωτογραφία που είχε μπροστά του. «Ναι, πιστεύω ότι ο πίνακας είναι του Ρέμπραντ». O Σάμιουελ Βάϊνστοκ, ένας διορατικός έμπορος έργων τέχνης, ιδιοκτήτης μιας μικρής γκαλερί στη Βοστώνη, δέχεται μια μέρα από έναν μικρομεσάζοντα κάτι απίστευτο: ένα χαμένο, άγνωστο έργο του Ρέμπραντ, που απεικόνιζε μια γυναίκα της εποχής του 1660, όταν ο μεγάλος καλλιτέχνης ζωγράφιζε την τότε σύντροφό του, τη Χέντρικε Στόφελς, μετά το θάνατο της αγαπημένης του Σάσκια. Υπήρχε η εξαιρετική πιθανότητα να είναι αληθινό; Παράλληλα, ο Έλτον Ρος, διευθυντής ενός μουσείου στη Βοστώνη, βρίσκεται μπρος σ’ ένα εκπληκτικό αρχαιοελληνικό αγγείο, αντίστοιχης ομορφιάς και τέχνης με τον κρατήρα του Εξηκία στο Μόναχο και τον κρατήρα του Ευφρονίου στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης· τού τον έχει προσκομίσει μυστικά ένας Αρμένης σκοτεινός έμπορος τέχνης. Οι δύο ιστορίες πλέκονται και αρχίζει μια σειρά φόνων και εξαφανίσεων. Ο Έιμος Χάτσερ, ο ντετέκτιβ-ιστορικός τέχνης, ήρωας του Όλιβερ Μπανκς, εμφανίζεται ξανά, και μέσα από τις έρευνες της αστυνομίας, την ιστορία της τέχνης, σχολαστικούς ακαδημαϊκούς ερευνητές, ειδικευμένους κορνιζοποιούς στα τελάρα του 17ου αιώνα και περιπετειώδη ταξίδια στην Ευρώπη προσπαθεί να βρει τα νήματα που θα τον οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου. Η έκδοση συνοδεύεται από σημείωμα του μεταφραστή Ανδρέα Αποστολίδη

14.99

Ηλίας Κατιρτζιγιάνογλου

HAMSTERX: Ένας άντρας κλείνει ραντεβού με ένα ζευγάρι, σε δημοφιλές sex date app. Όμως η βραδιά θα έχει τα πάντα… εκτός από sex.
ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ: Pothead, άθεος και εν γένει ρεμάλι, αναγκάζεται να παντρέψει μια μακρινή του ξαδέλφη. Καλά, πάντωδ, δεν θα πάει αυτό!
Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ: Ο πατέρας μιας οικογένειας πεθαίνει ξαφνικά, καμία κηδεία όμως δεν μπορεί να χωρέσει ταυτόχρονα και χήρα και ερωμένη.
ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΝΑΤΕ!: Κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία και θέλει να το γλεντήσει με τους ανθρώπους της ζωής της! Ή μήπως να «γλεντήσει» τους ίδιους;
ΤΟ COMING OUT: Στο οικογενειακό τραπέζι θα αποκαλύψει σε όλους ότι είναι gay. Αυτό το coming out θα είναι σκέτη καταστροφή, αλλά όχι για τον λόγο που φαντάζεσαι…

5 κωμικοτραγικές ιστορίες που -θα μπορούσαν να- έχουν συμβεί, σε σενάριο Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου και σχέδιο Φώτη Τσελεπατιώτη.

10.00

Άνα Ρακμάνκο & Μικέλ Σόμμερ

“Hinterhof” στα γερμανικά θα πει «πίσω αυλή»· ένα μέρος όπου
συνήθως στοιβάζονται πράγματα που δεν θέλουμε να βλέπουμε.
Μεταφορικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το μέρος όπου
εμείς ως κοινωνία έχουμε κρύψει τη σεξουαλική εργασία. Ως
εκ τούτου, φαίνεται ταιριαστό το γεγονός ότι το στούντιο όπου
η Ντάσα Χινκ εργάζεται ως επαγγελματίας αφέντρα βρίσκεται
ακριβώς σε μια τέτοια αυλή στο Βερολίνο.
Πριν μετακομίσει εκεί, ζούσε μια καθημερνή ζωή, με μια σταθερή
σχέση και με βλέψεις για ιδιόκτητο σπίτι και παιδιά, αλλά τα όνειρα
της την οδήγησαν αλλού. Άφησε τον φίλο της, μετακόμισε στη
μεγαλούπολη και έγινε dominatrix. Στο Βερολίνο, βρήκε τη ζωή
που πάντα ονειρευόταν ως μουσικός, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης
αλλά και σεξεργάτρια. Στο βιβλίο που κρατάτε, η Ντάσα
Χινκ μοιράζεται μαζί μας την καθημερινότητα και
τις σκέψεις της, μας συστήνει τους πελάτες της
και μας μιλάει για τη σεξεργασία και τις
αντιδράσεις του κόσμου στη νέα της ζωή.

16.96

Ελληνική λογοτεχνία

Λαντ Ρόβερ

Βασίλης Μόσχος

Σύρσιμο – Τυφλότητα – Καράκεντρο – Ρεβεγιόν – Φόρμουλα ένα από τα παλιά

Λαντ Ρόβερ – Μέχρι τέλους – Πες την – Περιστερώνας – Τomboy

Δέκα ιστορίες θραυσματικών ηρώων και ανατρεπτικών καταστάσεων.

Από το οπισθόφυλλο:

Του πέταξε τα κλειδιά στη μούρη. Εκείνος έβγαλε άμυνα με τα χέρια, ενστικτωδώς, και τα κλειδιά πετάχτηκαν ποιος ξέρει πού.

– Αυτό είμαι εγώ για σένα, ε; Αυτό είμαι; ούρλιαζε κλαίγοντας.

Εκείνος δε μιλούσε.

Έστριψα το τετράγωνο, πάρκαρα, και γύρισα προς το σπίτι. Ήταν ακόμα εκεί· έψαχναν τα κλειδιά με τους φακούς από τα κινητά τους, ανάμεσα στα παρκαρισμένα, μες στα σκοτάδια. Τα βρήκε εκείνος.

– Δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας, ε; του ’κανε πιο ήρεμη.

– Ε, δεν ταιριάζουν, τι να κάνουμε τώρα… της είπε.

Άνοιξαν με τα κλειδιά και μπήκαν μέσα σε μια πολυκατοικία. Μπροστά από το ασανσέρ, έγειρε στον ώμο του κι αυτός πέρασε το χέρι του γύρω της.

Η πόρτα της οικοδομής έκλεισε πίσω τους.

11.00

Ηρακλής Παναγούλης

Τρεις χρόνοι, τρεις γεωγραφίες. Δρόμοι, διαδρομές και δίκτυα στην Πελοπόννησο του 18ου αιώνα, στη μεταπολεμική Δίβρη Ηλείας, στις σύγχρονες παγκοσμιοποιημένες κοινωνίες.

Τρεις διαδρομές που εκκινούν από διαφορετικά σημεία, διασχίζουν έναν συνεχώς κινούμενο χώρο και αναζητούν τις κλίμακες για να κατανοήσουν τη δικτύωσή του.

Η αφήγηση περιλαμβάνει χάνια, δερβένια και γέφυρες, χωριά, αγωγιάτες και μουλάρια, μαζί με μεγαλουπόλεις, αυτοκίνητα, διόδια και σήραγγες και ακόμη δορυφόρους και οπτικές ίνες. Η εξιστόρηση ξεκινάει με αφορμή μια ακαδημαϊκή έρευνα, αφήνεται στη διήγηση προσωπικών βιωμάτων και, τέλος, προσπαθεί να συναντηθεί με ερωτήματα που σχετίζονται με τον οικολογικά αδιέξοδο τρόπο ζωής μας, αλλά και τους προσδοκώμενους κοινωνικούς μετασχηματισμούς. Το βιβλίο συνοδεύεται από πλούσιο εικονογραφικό υλικό (χάρτες, εικόνες, πίνακες).

13.00

Βασίλης Κωστάκης

Μπορεί το ποδόσφαιρο να γίνει δύναμη απελευθέρωσης ή τελικά πρόκειται για το «όπιο του λαού», που, συνήθως, αποκοιμίζει και επιπλέον, όχι σπάνια, αποκτηνώνει; Το βιβλίο αυτό ξετυλίγει το νήμα μιας εναλλακτικής ποδοσφαιρικής, και όχι μόνο, φιλοσοφίας. Δείχνει πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε το ποδόσφαιρο (και τον κόσμο) που θέλουμε, μέσα στο ποδόσφαιρο (και τον κόσμο) που θέλουμε να ξεπεράσουμε. Γιατί ήρθε η ώρα για αντεπίθεση. Για τη μεγάλη ανατροπή.

Ερωτήματα που δεν απαντιούνται σε αυτό το βιβλίο:
Πώς ξεκίνησε το ποδόσφαιρο και ποιοι οι συμβολισμοί του;
Ήταν στο παρελθόν το ποδόσφαιρο πιο αθώο και πιο θεαματικό;
Ποιες τακτικές οδηγούν σε πιο εντυπωσιακά γκολ;

Ερωτήματα που απαντιούνται σε αυτό το βιβλίο:
Γιατί μερικοί αθλητές βγάζουν εκατομμύρια, ενώ οι παιδαγωγοί και οι επιστήμονες όχι;
Πώς το ποδόσφαιρο επηρεάζει τις παγκόσμιες ανισότητες και την κλιματική κρίση;
Πώς θα μάθουν τα παιδιά μας, μέσα από το ποδόσφαιρο, να τα αφορά το παιχνίδι και όχι η νίκη; Στο σχολείο να τα αφορά η γνώση και όχι οι βαθμοί; Στη ζωή τους να τα αφορούν οι σχέσεις με τους συνανθρώπους τους και τη φύση και όχι τα λεφτά;
Όταν χάνεις 4-0 και είναι στο 89΄, γυρίζει… ο ποδοσφαιρικός αγώνας, αλλά και ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο και ένα βιώσιμο μέλλον;

12.20

Παναγιώτης Χούπας

Δεν είναι καθόλου κακό -το αντίθετο μάλιστα – εξειδικευμένες επιστημονικές γνώσεις να γίνονται κτήμα των πολλών. Η επιστήμη πρέπει να υπηρετεί την κοινωνία. Ωστόσο, εν μέσω φονικής πανδημίας, πολλοί συνάνθρωποί μας παρεξήγησαν και ορισμένοι, εν πλήρη συγχύσει, παραπληροφορούν. Έτσι, στα θύματα της νόσου προστίθενται κι άλλα: Επιστημονικά δεδομένα χρησιμοποιούνται εναντίον κάποιας «συνωμοσίας», απλώς επειδή μερικοί τα πληροφορήθηκαν με καθυστέρηση και τα ερμήνευσαν κατά το δοκούν. Πάγιες πρακτικές της κλινικής ιατρικής και στάνταρ διαδικασίες της άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος, θεωρούνται ως νεοεφευρεθέντα συνωμοτικά εργαλεία, απλώς επειδή μερικοί τις ανακάλυψαν, έκπληκτοι, εκ των υστέρων. Η δύστυχη Επιστήμη βρίσκεται λοιπόν εν μέσω διασταυρούμενων πυρών: των «θεσμικών» που γνωρίζουν και δεν εξηγούν και των «αντισυστημικών» που δεν γνωρίζουν αλλά εξηγούν.

Το βιβλίο αυτό είναι μια πρώτη επαφή γνωριμίας και όχι ένα πλήρες επιστημονικό σύγγραμμα αναφοράς. Σκοπό έχει να φέρει το γενικό κοινό πιο κοντά στην Ιατρική και στις θετικές επιστήμες γενικότερα. Να διαλύσει ορισμένους μύθους και προκαταλήψεις. Να λάβει ο αναγνώστης μια γενική ιδέα για την ατελείωτη μάχη της επιστήμης με τις λοιμώξεις.

Το βιβλίο περιέχει 15 βασικές ιστορίες και αρκετές μικρότερες, προσεκτικά επιλεγμένες. Όλες οι ιστορίες είναι δραματοποιημένες, χωρίς να βλάπτεται καθόλου η ουσία και το βασικό τους μήνυμα. Όπου χρειάστηκε, έγινε σκόπιμη αλλοίωση λεπτομερειών, ώστε να προστατευθούν υπαρκτά πρόσωπα. Αν μέσα σε αυτές υπάρχουν δεικτικά σχόλια, αυτό έγινε μόνο για λόγους καταδίκης κακών νοοτροπιών και πολιτικών αποφάσεων.

22.26

Γιλά Μοσάεντ

Κρύβομαι
σε ένα μικρό μέρος
Μια τρύπα
Το μερίδιό μου από το όλο του κόσμου
Τα πόδια μου
ενδυναμώνονται από μια άγνωστη αγάπη
η επόμενη τρύπα
είναι πολύ μακριά
Τρέχω

10.60

Ξένη λογοτεχνία

Ασήμαντη λεπτομέρεια

Αντανία Σίμπλι

Καλοκαίρι του 1949, ένας χρόνος μετά τον πόλεμο που οι Παλαιστίνιοι θρηνούν ως τη Νάκμπα -την καταστροφή που οδήγησε στον εκτοπισμό 700.000 Παλαιστινίων- και οι Ισραηλινοί γιορτάζουν ως τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Ισραηλινοί στρατιώτες αιχμαλωτίζουν μια νεαρή Παλαιστίνια στην έρημο Νέγκεβ, τη βιάζουν και στη συνέχεια την εκτελούν και θάβουν το σώμα της στην άμμο. Χρόνια αργότερα, μια γυναίκα αγκιστρώνεται από αυτή την ασήμαντη λεπτομέρεια και αναζητά εμμονικά την αλήθεια αυτού του γεγονότος.

Μια στοιχειωτική καταγραφή της βίας και του τρόμου, της απώλειας και της ζωής που κυλά ανάμεσα σε υλικά και άυλα σύνορα.

14.00

Ξένη λογοτεχνία

Μια Κυριακή στο βουνό

Ντανιέλ ντε Ρουλέ

1975. Σε μία από τις κορυφές των ελβετικών Άλπεων, εξαιρετικά δύσκολης στην αναρρίχησή της, το σαλέ του μεγιστάνα του γερμανικού Τύπου Άξελ Σεζάρ Σπρίνγκερ τυλίγεται στις φλόγες μέσα στη νύχτα. Την επομένη, τα ελικόπτερα φτάνουν πολύ αργά: το σαλέ έχει γίνει στάχτη. Η αστυνομία εξαπολύει διεθνές ανθρωποκυνηγητό, επικηρύσσοντας τους τρομοκράτες, που θεωρεί πως ήρθαν από το εξωτερικό για να καταστρέψουν την κατοικία του Σπρίνγκερ. Η πυρκαγιά αποδίδεται στις βίαιες παρεκτροπές του φοιτητικού κινήματος.

Τριάντα χρόνια αργότερα, ο δράστης αυτού του εμπρησμού, ένας άνθρωπος υπεράνω κάθε υποψίας, διηγείται με χιούμορ τις συνθήκες κάτω από τις οποίες οργάνωσε και διέπραξε το «έγκλημά του», σαν μια κυριακάτικη βόλτα στο βουνό…

12.00

Ελληνική λογοτεχνία

Όκτοπους, η γη της ελευθερίας

Τέο Ρόμβος

…Ό,τι πιο άσχημο έχω ζήσει στην παιδική μου ζωή ήταν τα χρόνια του σχολείου κι αργότερα τα χρόνια της στράτευσης. Στο σχολείο πήγα στα επτά μου χρόνια και την πρώτη μέρα, την πρώτη ώρα, τα πρώτα λεπτά, ο δάσκαλος με ανέκρινε για να μάθει εάν είμαι κορίτσι ή αγόρι. Αιτία τα μακριά μου μαλλιά. Και όταν κατάλαβε επιτέλους ότι είμαι αγόρι, με έδιωξε λέγοντάς μου ότι θα πρέπει πρώτα να πάω να κουρευτώ και μετά να παρουσιαστώ στο σχολείο. Αυτονόητο είναι ότι μίσησα απόλυτα το σχολείο, μαζί και τους δασκάλους του και τον ναρκισσισμό του αυταρχισμού τους.

Λυτρώθηκα κάπως με τις σχετικά σύντομες εμπειρίες ενός εμπνευσμένου δασκάλου στο Δημοτικό κι ενός φιλολόγου στο Γυμνάσιο που μου έδειξαν ότι δεν είναι όλοι τους καθίκια. Και έτσι, το σχολείο και η αρρωστημένη προσφερόμενη εκπαίδευση παρέμειναν ένα απόλυτα απεχθές κομμάτι της ζωής μου. Παρόλα αυτά η σχέση μου με την εκπαίδευση συνεχίστηκε, όχι βεβαίως στην Ελλάδα αλλά σε κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου έκανα σπουδές και γνώρισα και λάτρεψα σπουδαίους δασκάλους.
Αυτά είχα στο νου μου όταν άνοιξα το Octopus Press, στέκι και καταφύγιο και σχολείο για τους νέους της εποχής, που τους αγάπησα και με αγάπησαν κι εκείνοι. Κι έγινε το βιβλιοπωλείο, όπως και το σπίτι μου και η ζωή μου ολόκληρη και όλοι οι χώροι όπου συναντιόμασταν, τόποι απελευθερωτικής γιορτής, τόποι φιλίας, αγάπης και καθημερινής δημιουργίας έργων που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια και ίχνη ενός αυριανού πολιτισμού…

16.00

Ελληνική λογοτεχνία

Άπαντα. Πεζογραφία, θέατρο

Περικλής Κοροβέσης

Περικλή Κοροβέση “Άπαντα”. Η πορεία ενός συγγραφέα στο λογοτεχνικό στερέωμα, αρχής γενομένης με τους “Ανθρωποφύλακες”, το 1969, έως τις “Παράπλευρες καθημερινές απώλειες”, το 2013. Υπό τον όρο των “Απάντων” συγκεντρώνεται το σύνολο της δημοσιευμένης λογοτεχνικής του δημιουργίας, κείμενα πεζά και θεατρικά, τα οποία, υπό την μορφή διαρκούς προπαρασκευαστικής απόπειρας, όπως μαρτυρά και η ανάγνωση του αρχειακού του υλικού, συνιστούν την οριστική απόληξη μιας αενάως υπό επεξεργασία εκφραστικής φόρμας. Κείμενα τα οποία ιχνογραφούν το λογοτεχνικό αποτύπωμα και θεμελιώνουν την λογοτεχνική υπόσταση ενός συγγραφέα ο οποίος, μέσα από την λογοτεχνική του γλώσσα, κατοχυρώνει μια δυνατότητα ένταξης στον κόσμο των ιδεών, ενώ συνάμα αντανακλούν και αποτυπώνουν, μέσω της αμιγούς αισθητικής τους αυτοτέλειας, τις λογοτεχνικές προϋποθέσεις εγγραφής ενός κοινωνικού συστήματος, μιας κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία υφίσταται και λειτουργεί πέρα από τους όρους της αισθητικής της ανάπλασης. Κείμενα τα οποία συνυπάρχουν με την εν γένει πνευματική παραγωγή του συγγραφέα, κατά κανόνα τον δοκιμιακό του λόγο υπό την μορφή επιφυλλίδας, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της εβδομαδιαίας δοκιμασίας στον ημερήσιο Τύπο, πρακτική η οποία τον συνοδεύει έως και τις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Τα κείμενα των “Απάντων” συνυφασμένα με την ατομική πορεία του δημιουργού στον χρόνο, συνδεδεμένα με τις μείζονες συνθήκες του ιστορικού του βίου αλλά και τις ελάσσονες στιγμές εκτύλιξης και συνάμα συγκρότησης μιας αναλυτικής σκέψης, η οποία συμπτύσσει και ανασυνθέτει το ατομικό βίωμα υπό την μορφή λογοτεχνικής αφήγησης, ποιητικής ιδέας, δοκιμιακού προβληματισμού ή έστω καθημερινής άσκησης γραφής, κατά το πρότυπο του δασκάλου του Ρολάν Μπαρτ – όπως ομολογούσε και ο ίδιος ο συγγραφέας – ο οποίος, καθημερινώς, ωσάν αθλητής σε προπόνηση ή μουσικός σε μελέτη και πρόβα, χρειαζόταν να γράφει, έστω και μικρά σημειώματα, ώστε να διατηρεί την συγγραφική του φόρμα. (Από την εισαγωγή του Νίκου Παπαχριστόπουλου)

43.84

Ξένη λογοτεχνία

Το Ελληνικό Καλοκαίρι

Ζακ Λακαριέρ

Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα στα 1947 και το τελευταίο το φθινόπωρο του 1966. Η τελευταία εικόνα μου: ένα νησί του Αιγαίου, άδεντρο, μ’ ένα μοναδικό χωριό· τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σαν δυό πλαγιές του ίδιου λόφου. Μιζέρια και ομορφιά. Σύζευξη των αντιθέτων, όπως η φράση του Ηράκλειτου που τα κυκλαδίτικα τοπία δεν παύουν να τη συλλαβίζουν μέσα στο φως τους: «Αρμονίη κόσμου παλίντροπος». Αν η εικόνα αυτού του χαμένου νησιού παραμένει μέσα μου τόσο έντονη, είναι ίσως επειδή στάθηκε η τελευταία. Ωστόσο, κοιτώντας απ’ την απόσταση του χρόνου, συνειδητοποιώ μέχρι ποιού σημείου μπλέκονται μέσα στη μνήμη μου οι αναμνήσεις σαν σε παιχνίδι αινιγματικό. Γιατί τάχα ορισμένες τους, τόσο ανώνυμες φαινομενικά, παραμένουν επίμονες λες κι ήθελαν να υπογραμμίσουν ένα μήνυμα που το νόημά του δεν καταφέρνω ακόμα να συλλάβω;

26.29